Zdiagnozowano depresję – i co wtedy dalej robić?

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) u coraz większej liczby osób zdiagnozowano depresję. Liczba ta rośnie w zasadzie z dnia na dzień. Nic więc dziwnego, że każdy z nas zna przynajmniej jedną osobę, która obecnie zmaga się z tym schorzeniem.

Kiedy dana osoba zaczyna odczuwać głęboki smutek, przygnębienie i brak chęci do życia, istotne są nie tylko jej objawy depresyjne, ale także cierpienie, które odczuwa po dowiedzeniu się, że jej smutek ma imię. Czyli zaraz po tym, gdy u niej zdiagnozowano depresję.
Ponadto osoby z oficjalną diagnozą tej choroby lub bez niej, które zaczynają mieć objawy typowe dla depresji, często boją się swojego zachowania, poznania tej choroby i swojej reakcji na nią. W dzisiejszym artykule podamy Ci kilka wskazówek, które pomogą Ci walczyć z tą chorobą.

Zdiagnozowano depresję – jak będzie wyglądać dalej Twoje życie z chorobą?

Ludzie, u których zdiagnozowano depresję, mogą czuć się zdruzgotani i bezsilni wobec ponurej wizji swojej przyszłości. W dzisiejszym artykule skupimy się na wykorzystaniu samego zaburzenia jako impulsu do uzyskania osobistego wzmocnienia i rozwoju.

Depresja nie jest ani śmiertelnie groźną chorobą, ani też nieuleczalną

Najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, radząc sobie z dowolnym zaburzeniem o charakterze depresyjnym, jest świadomość tego, że chcesz sobie z nim poradzić. Zatem Twoja wewnętrzna samodyscyplina musi być o wiele większa i obejmować coś znacznie szerszego, niż tylko zażywanie jednej tabletki po drugiej i liczenie na to, że choroba przejdzie sama.

W niektórych przypadkach leki psychofarmaceutyczne mogą być bardzo przydatne w połączeniu z terapią psychologiczną. Ale to terapia jest tutaj kluczem do sukcesu. Będzie to najpotężniejsze narzędzie, które musisz wykorzystać, aby zacząć czuć się lepiej. Tylko wtedy będziesz w stanie znaleźć się choć na chwilę z dala od rozpaczy, smutku lub apatii.

Terapia działa, ponieważ jest rodzajem przesłania niosącego nadzieję dla osób dotkniętych depresją. Istnieje wiele proponowanych opcji, które cechują się uznaniem przez świat nauki dzięki gruntownemu przetestowaniu i eksperymentowaniu. Z tego powodu badacze postulują następujące rozwiązania jako skuteczne metody w leczeniu depresji:

• Aktywacja behawioralna proponowana przez terapię akceptacyjną i zaangażowanie.
• Racjonalna terapia emocjonalna opracowana przez Alberta Ellisa przy wykorzystaniu narzędzi poznawczo-behawioralnych.

Dlatego też nawet jeśli nie czujesz w danym momencie, że możesz sobie z tym poradzić, ważne jest to, aby wiedzieć, że możesz wyjść z cyklu chorobowego, gdy zdiagnozowano depresję. Głównie dlatego, że nie musisz sam sobie z tym radzić, ponieważ Twój terapeuta wie, co robić i będzie grał razem z Tobą w tym samym zespole.

Chęć i motywacja nie biorą się z powietrza

Jednym z najbardziej zauważalnych objawów depresji jest porzucenie wewnętrznych działań opartych o motywację. Te wszystkie zajęcia, które lubiłeś, zanim odłożyłeś je na bok, nie zastępując ich niczym nowym… Właśnie w ten sposób osoba z depresją stopniowo traci wszystkie swoje źródła pozytywnych emocji.

Brak motywacji lub pragnienia jest ważnym objawem. Otóż znieczula on każdą inicjatywę podejmowaną przez Ciebie i testuje zarazem Twoją siłę woli. Osoba z depresją czuje się słaba. I dlatego właśnie stara się oszczędzać jak najwięcej energii i siły.

Jest to jednak tylko jedna szkoła myślenia, z którą większość z nas dorastała. A prawda jest taka, że ​​wszyscy możemy stworzyć swoje własne pragnienia. Nie są one tylko po to, aby je złapać. To, że coś nie zostało zrobione, nie oznacza, że ​​nie możesz lub nie powinieneś tego robić.

Na przykład załóżmy, że dana osoba nie potrafi już czerpać przyjemności z wyprowadzania psa każdego ranka. Dlatego ważne jest teraz to, aby wiedziała, że powinna jednak kontynuować wiele innych działań, nawet jeśli nie ma na to w tym momencie ochoty. Właśnie w ten sposób odzyskają swoją „radość z życia”.

Z pewnością poczuje się lepiej po tym spacerze i ten stan umysłu przejdzie do następnej aktywności. Wszystko stanie się to łatwiejsze, gdy będzie się czymś zajmować, a nie unikać standardowych aktywności.

Nie wierz we wszystko, o czym pomyślisz

Osoby, u których zdiagnozowano depresję, mogą zauważyć, jak zmienia się ich sposób myślenia. Myśli stają się trudniejsze, smutniejsze lub po prostu pełne poczucia beznadziejności. Ludzie z pewnością mogą być dla nas źli i ciągle nas krzywdzić…

Ale bez odpowiedniej metody leczenia – na przykład opartej o restrukturyzację poznawczą – trudno jest nam poprawnie zidentyfikować te myśli. Ale przede wszystkim trudniej jest je przeanalizować i następnie odrzucić. Tak więc byłoby to coś, co można osiągnąć poprzez terapię. I jest to proces zdecydowanie zalecany przez wszystkim specjalistów już od samego początku.

Jak widać, nikt nie oczekuje, że osoba cierpiąca na depresję będzie wiedziała, jak samodzielnie się z niej wydostać. W rzeczywistości nawet nie musi tego wiedzieć, ani też robić.

Kiedy jednak u Ciebie zdiagnozowano depresję i dojdziesz już do tego ciężkiego stanu chorobowego, bardzo ważne jest to, by unikać złych myśli. Nie możesz wierzyć we wszystko, co myślisz, nawet jeśli uważasz, że to prawda.

Myśli takie jak „Nikogo przecież nie obchodzę”, „Jestem zupełnie bezwartościową osobą” i „Nie dam sobie rady, nie mogę już tak dalej” są po prostu irracjonalne i jedynie podważają Twoje poczucie własnej wartości.

Oczywiście doskonale rozumiemy to, że czasami trudno ich uniknąć. Dlatego też tak ważne jest, aby opracować sobie pewne skuteczne strategie i zastosować je, gdy potrzebujesz pomocy w ignorowaniu takich myśli. Pod tym względem najlepsze strategie rozpraszające to takie, które wymagają od nas działania.

Próby pomagania bez wiedzy na temat tego, jak to poprawnie zrobić

Gdy już u kogoś zdiagnozowano depresję, to jednym z najważniejszych czynników w leczeniu tej choroby jest szeroka i cenna sieć kontaktów społecznych, na której możesz polegać. Jedyną wadą jest to, że depresja często niszczy kontakty międzyludzkie. Zatem im bardziej ktoś jest w depresji, tym mniejszy jest wokół niego krąg przyjaciół.

Ogólnie rzecz biorąc, ludzie mający dobre intencje chcą osobie chorej pomóc. Tak naprawdę to zazwyczaj próbują przez chwilę lub dwie, ale potem porzucają wszystkie próby, gdy nie widzą pozytywnego wyniku swoich działań. W tym momencie nie szukają już towarzystwa osoby w depresji.

Ludzie wtedy głównie się wycofują, ponieważ czują się bezradni i niezdolni do pomocy komuś choremu.

Dlatego zawsze pamiętaj o tym, jak ważne jest, aby wciąż utrzymywać kontakty z osobą chorą na depresję. Szczególnie jeśli jesteś częścią jej życia. Jeśli chcesz pomóc, to pamiętaj także, że Twoja interwencja, tak samo jak Twoja ocena, musi być odpowiednio zdefiniowana przez terapeutę. W przeciwnym razie możesz bardziej zaszkodzić, niż pomóc.

Terapia psychologiczna jako opcja początkowa i główna metoda leczenia

Nawet jeśli u Ciebie zdiagnozowano depresję, to czasami brakuje Ci motywacji lub ktoś „nie wierzy w psychologię”. W innych wypadkach brak chęci podjęcia działania może być też spowodowany lenistwem lub obawą. W każdym razie powinieneś zawsze mieć na uwadze to, że depresja to ogólny i uporczywy stan chorobowy, z którego jednak każdy chory może „wyjść”.

I chociaż zdarza się, że choroba ta przechodzi w spontaniczną remisję, wiele osób pozostaje w depresji przez wiele lat. Dla niektórych trwa to w zasadzie bez przerwy. Ale to nie znaczy, że dana osoba nie może nigdy już wyjść z depresji. Tyle tylko, że być może nigdy nie spotkała się z tym poprzez ukierunkowaną, dostosowaną i specjalistyczną interwencję.

Przecież nie można na przykład leczyć białaczki, nie szukając wcześniej pomocy medycznej. Lub możesz zlekceważyć wizytę u dermatologa mimo tego, że ten tajemniczy pieg nadal rośnie i rośnie. Ale marnujesz w ten sposób tylko cenny czas, co ostatecznie zwróci się przeciwko Tobie. To samo dotyczy zaburzeń psychicznych takich jak depresja.

Tak więc, chociaż możesz pomyśleć, że możesz obejść się bez terapii, nie jest to ani tego warte, ani też nie sprzyja pełnemu wyzdrowieniu. Zawsze lepiej jest zapobiegać na czas niż leczyć. Zwłaszcza gdy jest już za późno.

Jeśli pozwalają na to Twoje zasoby osobiste, terapia będzie pierwszym krokiem do przezwyciężenia depresji. Możesz rozpocząć proces wychodzenia z choroby dzięki pomocy odpowiednio przeszkolonych osób, które wiedzą, jak sobie z nią poradzić. Chodzi tutaj o ukierunkowanie strategii, które jeszcze nie zostały podjęte.

Czy u Ciebie też zdiagnozowano depresję? Nie martw się tym! Możesz odzyskać pełną kontrolę nad sobą i swoim samopoczuciem. Wystarczy chcieć i zacząć działać!