Upływ czasu wpływa na naszą pamięć. Jednak według badań opublikowanych w czasopiśmie Nature, utracona pamięć jest do odzyskania. Neurobiolog Raquel Marín opowie nam o tym w tym artykule.
Pojemność pamięci zwykle zmniejsza się z wiekiem. Utracona pamięć może jednak być do odzyskania.
Niektóre nowe techniki, takie jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna wydają się odwracać utratę pamięci, która czasami towarzyszy starzeniu się. W rzeczywistości badania opublikowane przez Roberta MG Reinharta i Johna A. Nguyena wykazały, że technika ta przywraca pamięć osób starszych do stanu z młodości. Omówimy to szczegółowo w tym artykule.
«Pamięć jest strażnikiem mózgu».
-William Szekspir-
Utracona pamięć – proces rozwijający się wraz z wiekiem
Wiele osób skarży się, że z pewnym wieku zaczynają tracić pamięć i nie są w stanie zapamiętać nazwisk, dat lub aspektów życia codziennego.
Jednym z najczęstszych objawów jest utrata pamięci roboczej lub pamięci operacyjnej, z której korzystamy na co dzień. Ten rodzaj pamięci służy do zapamiętywania na kilka sekund numerów telefonów, wykonywania obliczeń, podejmowania decyzji „w locie” i zarządzania sytuacjami dnia codziennego. Krótko mówiąc, ten rodzaj pamięci pozwala nam tymczasowo przechowywać i przetwarzać informacje.
Z biegiem lat wydajność ta się zmniejsza, co może sprawiać trudności w byciu skutecznym i w normalnym codziennym funkcjonowaniu.
Neurony tracą swoją melodię
Dlaczego tracimy tę zdolność pamięci, gdy nie cierpimy z powodu choroby neurodegeneracyjnej? Obecnie na to pytanie nie ma odpowiedzi. Jedno z niedawno opublikowanych badań stwierdza, że synchronizacja neuronów po stymulacji jest ważna dla utrzymania pamięci.
Neurony to komórki, które reagują na bodźce i przekazują je do innych neuronów. Gdy jednak robią to w niesynchronizowany sposób można je porównać do rozstrojonej orkiestry. Rezultat to zwykła kakofonia. Dlatego, gdy neurony przestają się synchronizować, pamięć zaczyna zawodzić.
Utracona pamięć odzyskana w zaledwie 25 minut
W badaniu badawczym opublikowanym w czasopiśmie Nature wykorzystano przezczaszkową stymulację magnetyczną do stymulacji neuronów i próby odzyskania pamięci. W badaniu uczestniczyli ochotnicy w wieku 60–70 lat i inni o 30 lat młodsi.
Różne obszary mózgów uczestników związane z pamięcią były stymulowane przez 25 minut. W tym czasie synchronizacja między neuronami w tych obszarach pamięci powróciła do normy.
Co zaskakujące, po stymulacji ludzie odzyskali sprawność umysłową na poziomach porównywalnych do młodszych ochotników. Jednak ten cudowny powrót do zdrowia znikał 50 minut po stymulacji i po tym czasie osoby starsze powracały do wcześniejszych poziomów pojemności pamięci.
Utracona pamięć – terapia pełna nadziei
Chociaż naukowcy nie osiągnęli nic więcej oprócz chwilowego odzyskania pamięci to uważają, że ten udowadnia pokazuje, że utrata pamięci nie jest zjawiskiem nieodwracalnym.
W rzeczywistości przezczaszkowa stymulacja magnetyczna może być obiecującą terapią mającą na celu poprawę objawów upośledzenia funkcji poznawczych u osób z chorobą Alzheimera bez konieczności przyjmowania leków.
Poza pamięcią
Oprócz stymulacji neuronów i poprawy pamięci terapia ta może być również stosowana w przypadku innych problemów zdrowotnych.
Na przykład służy do korygowania dysfagii (trudności w połykaniu) w wyniku urazu. W tym przypadku stymulowany jest obszar móżdżku, aby stymulować muskulaturę przełyku i poprawić zdolność do przełykania.
Z pewnością liczba różnorodnych aplikacji wzrośnie wraz z udoskonaleniem techniki. Możliwe, że w niedalekiej przyszłości pojawią się „przenośne” stymulatory, które będzie można wykorzystać w sposób zgodny z indywidualnymi potrzebami.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Reinhart R y Nguyen J. Working memory revived in older adults by synchronizing rhythmic brain circuits. Nature Neuroscience [Internet]. 2019 [consultado el 16 de agost de 2022]; 22: 820–827. Disponible en: https://www.nature.com/articles/s41593-019-0371-x