Behawioryzm psychologiczny Arthura W. Staatsa – poznaj jego podstawowe założenia

Behawioryzm psychologiczny zakłada, że ​​osobowość można wyjaśnić obserwowalnym zachowaniem. Watson po raz pierwszy rozwinął behawioryzm, czyli ogólną teorię, która obejmuje behawioryzm psychologiczny w 1912 r.

Skinner później rozwinął tę teorię o swoją koncepcję radykalnego behawioryzmu. Najnowsze podejścia Staatsa mówią o behawiorystyce psychologicznej, która podkreśla osobowość pacjenta i jego wewnętrzny świat.

Behawioryzm psychologiczny Arthura W. Staatsa rozszerza behawioryzm na dziedzinę psychologii. W związku z tym postuluje, że możemy wyjaśnić psychologię poprzez obserwowalne zachowania. Składniki psychologii obejmują osobowość, uczenie się i emocje.

W tym sensie Staats był pierwszą osobą, która zaproponowała, że ​​osobowość składa się z repertuaru wyuczonych zachowań. Zachowania te wynikają z interakcji między środowiskiem, biologią, poznaniem i emocjami. Ta teoria osobowości jest głównym składnikiem behawioryzmu psychologicznego i to odróżnia ją od teorii behawiorystycznych, które się przed nią pojawiły.

Behawioryzm psychologiczny i osobowość

Według Staatsa trzy repertuary behawioralne tworzą teorię osobowości:

• Pierwszy: repertuar sensoryczno-motoryczny, który obejmuje umiejętności czuciowo-ruchowe oraz umiejętności.
• Drugi: repertuar poznawczo-językowy.
• Trzeci: repertuar emocjonalno-motywacyjny.

W chwili urodzenia niemowlęciu brakuje wszystkich tych repertuarów. W miarę rozwoju zdobywa je dzięki złożonej nauce i staje się zdolne do radzenia sobie z różnymi sytuacjami. Jednostka doświadcza życia zgodnie ze swoim bagażem doświadczeń i rozwija podstawowy repertuar behawioralny.

Podstawowy repertuar behawioralny danej osoby i jej doświadczenia życiowe będą kształtować jej zachowanie, a w konsekwencji także osobowość. Zgodnie z tym modelem biologia współdziała ze środowiskiem i przyczynia się do kształtowania osobowości.

Z drugiej strony behawioryzm psychologiczny uważa, że ​​badanie osobowości jest bardzo ważne. Testy osobowości są niezbędne i powinny umożliwiać profesjonalistom przewidywanie zachowań, które będą się manifestować a także to, czy będą jakimiś zagrożeniami.

Testy te pomagają również zidentyfikować zachowania i konteksty, które do nich prowadzą. To z kolei pomaga tworzyć środowiska, które wytwarzają pożądane zachowania. Podobnie takie testy zapobiegają również rozwojowi niepożądanych zachowań.

Behawioryzm psychologiczny i edukacja

Behawioryzm psychologiczny dowodzi, że wraz z rozwojem dzieci uczą się podstawowych repertuarów, na których budowane są inne bardziej złożone repertuary. Jest to tak zwane uczenie się skumulowane. Zgodnie z psychologicznym behawioryzmem ta forma nauki występuje wyłącznie u ludzi.

Zgodnie z tym skumulowanym modelem uczenia się, gdy dzieci uczą się repertuaru takiego jak język, mogą następnie wykorzystać ten repertuar z innymi repertuarami, takimi jak czytanie i gramatyka. A z kolei te repertuary czytania i gramatyki prowadzą do nabycia bardziej złożonych repertuarów.

Badania Staatsa podkreślają znaczenie rodzicielstwa. W szczególności wykazał on, że nauczanie dzieci języka i rozwoju poznawczego we wczesnym wieku doprowadziło do bardziej zaawansowanego rozwoju języka. Doprowadziło to również do lepszego poziomu inteligencji w testach na inteligencję. Wiele badań poparło jego odkrycia.

Behawioryzm psychologiczny i język

Staats wskazuje, że wiele słów wywołuje pozytywne lub negatywne reakcje emocjonalne. Ten behawioryzm  stwierdza również, że słowa emocjonalne mają dwie dodatkowe funkcje. Przede wszystkim pomagają w nauce innych zachowań. Po drugie, prowokują także zachowania zbliżeniowe lub unikowe.

Behawioryzm psychologiczny bada różne aspekty języka. Na przykład artykuł Staatsa opublikowany w czasopiśmie Behavior Therapy w 1972 r. pomógł wprowadzić terapię poznawczo-behawioralną (język) w dziedzinie zachowań.

Behawioryzm psychologiczny i zaburzenia zachowania

Ten behawioryzm nie akceptuje pojęcia choroby psychicznej. Zamiast tego twierdzi, że nauczone nienormalne repertuary zachowań prowadzą do zaburzeń zachowania. Brak ważnych wyuczonych repertuarów, które mogłyby pomóc w lepszym opanowaniu sytuacji może również prowadzić do zaburzeń behawioralnych.

W rzeczywistości behawioryzm psychologiczny odrzuca pojęcie choroby psychicznej i stwierdza, że ​​zaburzenia behawioralne są spowodowane brakiem przyswojenia podstawowych repertuarów, których potrzebują jednostki.

Dlatego behawioryzm psychologiczny sugeruje, że związki behawioralne można stosować do leczenia zaburzeń zachowania. Sugeruje również ich zapobieganie poprzez identyfikację i blokowanie warunków, które do nich prowadzą.