Karl Jaspers był niemieckim psychiatrą i filozofem, który wywarł silny wpływ na rozwój psychiatrii i filozofii. Z tego powodu wielu ekspertów uważa go za jednego z pionierów egzystencjalizmu. Podobnie jest on również znany z tego, że stworzył metodę biograficzną, która znalazła ważne zastosowanie w psychiatrii.
Karl Jaspers urodził się w Oldenburgu w Niemczech w 1883 r. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Oldenburgu i uzyskał stopień doktora w 1909 r. Natychmiast rozpoczął praktykę psychiatryczną w Heidelberg University Hospital. Wkrótce zainteresował się stosowanymi w tamtym okresie sposobami leczenia chorób psychicznych.
„Filozofować to nauczyć się umierać”.
-Karl Jaspers-
W 1921 roku Karl Jaspers został profesorem psychologii na Uniwersytecie w Heidelbergu. Stopniowo nauczanie zaczęło zajmować cały jego czas. Z tego powodu wycofał się z praktyki klinicznej. Podobno było to dla niego źródłem smutku.
Karl Jaspers, nazizm i II wojna światowa
Żona Karla Jaspersa była córką żydowskiej pary. Z tego powodu, wraz z rozwojem nazizmu, Karl został zwolniony ze stanowiska profesora. Druga wojna światowa przysporzyła jego rodzinie wielu trudności. Swoją posadę odzyskał dopiero w 1946 roku, kiedy wojna się skończyła.
Od tego czasu Karl Jaspers stał się ważną postacią przyczyniającą się do odbudowy niemieckiego państwa. Warto zwrócić uwagę w szczególności na fakt, że był jedną z osób odpowiedzialnych za przywrócenie normalnej edukacji. Jego głównym celem było wyeliminowanie wszystkich nazistów z niemieckich szkół.
Wkrótce jednak polityka zupełnie go rozczarowała. W rezultacie zdecydował się podjąć pracę na Uniwersytecie w Bazylei w 1948 roku. Ciągłe rozczarowania i sama wojna zdecydowanie wpłynęły na jego perspektywę egzystencjalną.
Metoda biograficzna Karla Jaspersa
Jednym z głównych wkładów Karla Jaspersa w rozwój psychiatrii była metoda biograficzna. Mianowicie polega ona na tym, że prosi się pacjenta o wyjaśnienie na piśmie sposobu, w jaki postrzega on swoje objawy. Innymi słowy, jest to prośba o zarejestrowanie jego postrzegania rzeczywistości. W skrócie można powiedzieć, że metoda biograficzna pozwoliła specjalistom zrozumieć, co dzieje się w umysłach pacjentów.
Jest to szczególnie ważne, ponieważ nadaje wartość słowom pacjenta, co nie zdarza się często we współczesnej psychiatrii. Psychiatrzy zwykle uważają, że zwierzenia pacjentów wynikają z nieprawidłowego funkcjonowania mózgu. Jednak metoda biograficzna nadaje pewną wartość temu „nonsensowi” i wykorzystuje go do zrozumienia zmian w postrzeganiu rzeczywistości przez pacjentów.
Ponadto Karl Jaspers skrupulatnie pisał o swoich pacjentach. Opisywał również ich objawy tak dokładnie, jak tylko było to możliwe. Szukał elementów w życiu jego pacjentów, które pozwoliłyby mu zrozumieć ich zaburzenia.
Inne przykłady wkładu Karla Jaspersa
Karl Jaspers postulował również istnienie dwóch rodzajów urojeń: pierwotnego i wtórnego. Pierwotne urojenia to te, które manifestują się bez wyraźnego powodu. Dlatego są autonomiczne i niezrozumiałe z psychologicznego punktu widzenia.
Z drugiej strony mamy urojenia wtórne. Tego rodzaju urojenia manifestują się jako próba wyjaśnienia nieregularnych doświadczeń i są zrozumiałe psychologicznie.
Jaspers opublikował swoje wnioski w książce General Psychopathology. Publikacja ta stała się klasyką i stworzyła podstawy dla przyszłych zmian w dziedzinie psychiatrii.
Karl Jaspers zgłębiał także filozofię i teologię. Książki takie jak Filozofia egzystencji czy Człowiek w epoce nowożytnej przyniosły mu naprawdę dużą sławę. Niestety książki Karla Jaspersa są trudne w odbiorze. Był pisarzem, którego słowa można zrozumieć dopiero po kilkukrotnym przeczytaniu jego książek.
Karl Jaspers w ostatnich latach życia
Karl Jaspers zawsze interesował się polityką, religią i filozofią. Napisał kilka esejów na te tematy. Jedną z jego najciekawszych prac jest Bomba atomowa a przyszłość człowieka.
Wiele jego prac pokazuje, jak bardzo był rozczarowany swoim krajem. Z tego powodu zrzekł się niemieckiego obywatelstwa w 1967 r. W rezultacie został obywatelem Republiki Helweckiej.
W swoim życiu otrzymał wiele nagród. Najważniejsze z nich to Nagroda Miasta Goethe we Frankfurcie w 1947 r. oraz Nagroda Erasmusa w 1959 r. Ponadto otrzymał honorowe doktoraty na różnych uniwersytetach.
Karl Jaspers zmarł jako obywatel szwajcarski w Bazylei w 1969 roku.