Syndrom obcej ręki: charakterystyka i leczenie

Syndrom obcej ręki to zaburzenie, o którym wielu ludzi nie wie. Powoduje ono cierpienie zarówno u osób, których dotyka bezpośrednio, jak i u ich bliskich.

Choć syndrom obcej ręki (AHS) jest rzadkim zaburzeniem neurologicznym, powoduje poważne kalectwo. Dlatego powinniśmy znać jego charakterystykę, choćby ogólną, aby wiedzieć, jak reagować w sytuacji, gdy spotkamy kogoś, kto boryka się z tym problemem.

Odczuwanie własnego ciała jest bardzo skomplikowanym procesem. W rzeczywistości obejmuje wiele sygnałów sensorycznych. Kiedy pojawia się problem z tymi sygnałami, może dojść do różnych zaburzeń neurologicznych, takich jak uczucie, że amputowana kończyna jest nadal obecna lub że w rzeczywistości mamy więcej niż dwie ręce lub więcej niż dwie nogi.

Pierwsze przypadki syndromu obcej ręki

W 1908 roku Goldstein opisał przypadek pacjentki, który przeżył udar po prawej stronie mózgu. Po udarze pacjentka stwierdziła, że ​​jej lewa noga jest słaba, a ​​jej lewe ramię nie należy do niej.

W 1944 r. Akelaitis opisał przypadek dwóch pacjentów, których ciało modzelowate zostało podzielone w celu leczenia padaczki. Jeden z pacjentów stwierdził, że jego lewa ręka wykonuje mimowolne ruchy, w przeciwieństwie do tego, co chciał zrobić z prawą ręką. Lekarze określili ten stan jako dyspraksję diagnostyczną.

W 1972 r. Brion i Jedynak określili to zaburzenie jako syndrom obcej ręki. Zinterpretowali błędne zachowanie lewej ręki jako patognomoniczną oznakę uszkodzenia ciała modzelowatego. Przeanalizowali zachowanie czterech pacjentów, którzy wykazywali wiele objawów zespołu dyskoneksji. Objawy te obejmowały:

• Problemy z nazywaniem obiektów znajdujących się poza zasięgiem lewej ręki;
• Trudności w wykonywaniu ruchów lewą ręką po rozkazie werbalnym;
• Apraksja konstrukcyjna;
• Agrafia lewej ręki.
• Zespół nieuwagi stronnej lub deficyt uwagi.
• Trudności z wysyłaniem informacji sensorycznych z jednej ręki do drugiej.

Po przeprowadzeniu wszystkich badań byli w stanie wykazać, że objawy AHS mogą być związane z kilkoma zaburzeniami nozologicznymi.

Czym charakteryzuje się syndrom obcej ręki

Pacjenci z AHS mają wrażenie, że ich kończyna porusza się sama, ​​wykonując mimowolne ruchy, które wydają się celowe. W rzeczywistości ruchy te często są przeciwne drugiej kończynie.

Osoby dotknięte tym zespołem mają tendencję do myślenia, że ​​ich kończyna nie jest częścią ich ciała. To tak, jakby do nich nie należała. W wielu przypadkach boją się tych mimowolnych ruchów i starają się skupić całą swoją uwagę na zatrzymywaniu ich lub zapobieganiu im.

Czasami pacjenci cierpiący na syndrom obcej ręki są w stanie kontrolować jej ruchy. Z tego powodu Biran i jego współpracownicy zasugerowali w 2006 roku, że syndrom obcej ręki charakteryzuje się trzem głównymi elementami:

• Kończyna jest skrępowana i reaguje na racjonalne bodźce środowiskowe, co skutkuje błędnym wykorzystaniem przedmiotów w odpowiedniej sytuacji;
• Sekwencja motoryczna w niekontrolowanej kończynie sprawia, że ​​jej ruchy wydają się dobrowolne i kontrolowane;
• Istnieje wyraźna świadomość zachowania „obcej” kończyny.

Tak więc, w stresujących sytuacjach, syndrom obcej ręki może się pogorszyć.

Eksperci sugerują również, że:

• Interesujące obiekty znajdujące się w pobliżu mogą wywołać objawy.
• Syndrom obcej ręki przejawia się, gdy pacjent ma niski poziom uwagi.

Co powoduje syndrom obcej ręki

Być może zastanawiasz się, co właściwie powoduje zespół obcej ręki. „Sprawcami” są zabiegi chirurgiczne, takie jak kalozotomia wykonywana w celu leczenia padaczki lekoopornej (zabieg ten nie jest już przeprowadzany) czy usunięcie guza.

Syndrom obcej ręki – rodzaje

Czołowy AHS

Czołowy AHS wiąże się z uszkodzeniem pewnych obszarów mózgu, tj.:

• Drugorzędowa kora ruchowa
• Zakręt obręczy
• Kora przedczołowa
• Przednia część ciała modzelowatego

Przyśrodkowe uszkodzenie płata czołowego powoduje zmiany w przeciwnej ręce.

Kalozotomiczny AHS

• Dotyka tej samej ręki, co dominująca półkula.
• Przejawia się u pacjentów, u których ciało modzelowate jest uszkodzone.
• W związku z tym ten rodzaj AHS można skojarzyć z obrażeniami przedniej części niedominującej półkuli, zwłaszcza drugorzędowej kory ruchowej.
• Może dojść do konfliktu między obiema rękami a apraksją.

W ostatniej dekadzie XX wieku badacze zdefiniowali nowy typ AHS: tylny AHS. Ten wariant jest mniej powszechny niż dwa wspomniane powyżej i charakteryzuje się niezależnymi ruchami i personifikacją chorej kończyny.

Sposoby leczenia

Leczenie zespołu obcej ręki obejmuje kilka technik:

• Wzmocnienie percepcji i kontroli.
• Radzenia sobie ze stresem.
• Strategie kompensacyjne.

Syndrom obcej ręki w filmie

W 1964 roku Stanley Kubrick wyreżyserował film zatytułowany Doktor Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę, oparty na powieści Red Alert autorstwa Petera George’a. Powieść opowiada o wysiłkach szalonego dowódcy, jakie czyni on, by wywołać wojnę nuklearną oraz o tym, jak inni ludzie próbują go powstrzymać.

Strangelove to bardzo ekstrawagancka postać, która zdradza dziwne ruchy kończyn. Jego prawa ręka wydaje się żyć własnym życiem – przez cały czas jej ruchy wydają się mimowolne i niestosowne. W rzeczywistości bohater próbuje nawet kontrolować te ruchy drugą ręką. W ten sposób film z powodzeniem pokazuje życie z AHS.