Umysł często podąża szybciej niż samo życie. Jednym ze sposobów, by go zwolnić jest zrozumienie jak działa potęga cierpliwości. Staraj się karmić pozytywną postawę wobec świata, jednocześnie kultywując zdolność czekania.
Zrób miejsce dla nawyku, który pozwoli Ci uwolnić się od niepokoju, presji i zmartwień. W ten sposób sprawisz, że wszystko będzie się odbywać w odpowiednim czasie i we właściwym momencie.
Potęga cierpliwości dowiodła swej siły w historii ludzkości. Jednak eksperci wydają się mieć różne opinie na temat tego, czy cecha ta jest wzorcem zachowania, którego się uczy, czy raczej jest wrodzona.
Jak by nie patrzeć, jedno jest pewne: nasz kontekst społeczny wspiera to poczucie niezadowolenia i zmusza nas do oczekiwania natychmiastowych rezultatów. Dlatego tak trudno jest czekać. Ludzie czują się bezradni, gdy zdają sobie sprawę, że nic nie jest pod ich kontrolą.
Co jest ważniejsze: niepokój czy niecierpliwość?
Nie wiemy również, czy to nasza niecierpliwość prowadzi do niepokoju, czy może to właściwie niepokój sprawia, że gorzej tolerujemy czekanie.
Niemniej jednak wiemy, że te dwie kwestie są idealną parą, która powoduje stres i nadaktywność mózgu. Razem mogą one powodować bezsenność, zmęczenie, problemy ze skupianiem się, brak motywacji i, oczywiście, nieszczęście.
Podstawową, ale zarazem skuteczną strategią regulacji tych emocji jest przekonanie się do postawy jaką charakteryzuje potęga cierpliwości. Ważne jest zrozumienie, że jej pielęgnowanie nie jest łatwym zadaniem. To dlatego, że nasz mózg przyzwyczaja się do pewnych wzorców myślowych.
Jeśli przedstawisz spokojniejsze i bardziej optymistyczne podejście swojemu mózgowi, będzie on stawiał pewien opór. A jednak to możliwe, by rozwinąć cierpliwość.
“Twój umysł odnajdzie odpowiedź na większość pytań, jeśli nauczysz się odprężać i czekać.”
-William S. Burroughs-
Potęga cierpliwości dla lepszej jakości życia
Rezultatem ciągłej niecierpliwości jest niepokój. Połączenie tych dwóch stanów może mieć katastrofalne skutki. Mogą prowadzić do problemów fizycznych, takich jak bóle mięśni, głowy, palpitacje serca lub kłopoty z trawieniem.
Niecierpliwość jest niczym złośliwe oprogramowanie, które zostało instalowane w Twoim mózgu. Gdy się tylko tam znajdzie, zaczyna aktywować mechanizmy zniekształceń poznawczych.
Uruchamia się, gdy tylko się obudzisz. Jeśli kawa nie zaparza się wystarczająco szybko lub autobus do pracy jest spóźniony o jedną minutę, natychmiast zakładasz, że będziesz miał zły dzień.
Jeśli coś wykracza poza kontur projektu, który ustaliłeś sobie dzisiaj w głowie, wiesz, że będziesz się czuł sfrustrowany i zdesperowany. W konsekwencji, pośpiech staje się niczym trucizna, która zatruwa Twoje myśli i humor.
Albert Ellis, słynny psychoterapeuta i zwolennik terapii racjonalno-emotywnej, tak powiedział o skutkach niekontrolowanego lęku: “Jeśli spuścisz swój niepokój ze smyczy, zapanuje nad Twoim życiem”. W związku z tym cierpliwość jest idealnym sposobem na odzyskanie kontroli.
Samoregulacja kluczem do cierpliwości
W styczniu 2018 roku w Uniwersytecie North Florida w Jacksonville’u zostało przeprowadzone interesujące badanie, którego przedmiotem była potęga cierpliwości. Głównym badaczem, który wystąpił był doktor psychologii Dominik Guess.
Badanie wykazało, że w niektórych kulturach cierpliwość ma dla ludzi znacznie większe znaczenie z powodu bardzo konkretnej funkcji psychologicznej: samoregulacji.
- Samoregulacja jest przede wszystkim samokontrolą. Innymi słowy, jest to zdolność, która pozwala Ci zarządzać sobą i własnymi reakcjami na stres i wydarzenia zewnętrzne.
- Praca nad samoregulacją wymaga rozwoju następujących cech:
- refleksja;
- zarządzanie emocjonalne;
- samokontrola;
- asertywność;
- umiejętności społeczne;
- tolerancja.
Cierpliwość i jej cztery filary
Należy wyjaśnić pewne idee odnośnie spokoju. Ludzie często źle rozumieją cierpliwość i kojarzą ją z biernością, poddaniem się lub zwykłą zdolnością do czekania na cokolwiek.
Aby uzyskać wyraźniejszy obraz tego, co naprawdę może zdziałać potęga cierpliwość, rzućmy okiem na jej filary. Są to cechy, nad którymi musisz zacząć pracować już dzisiaj:
- Cierpliwość to wolność. Jest to emocjonalnie wyzwalające ćwiczenie, dzięki któremu nauczysz się czekać, obserwować i wiedzieć, kiedy trzeba działać.
- Cierpliwość to współczucie. Ten aspekt oznacza szacunek dla samego siebie. Nie powinieneś być zbyt surowy dla siebie tylko dlatego, że nie jesteś w stanie zrobić czegoś tak, jak chciałeś. Musisz pomóc sobie, znać swoją wartość i nauczyć się być swoim największym sprzymierzeńcem.
- Cierpliwość prowadzi do ruchu i działania. Cierpliwi ludzie nie stoją w bezruchu. Nie poddają się również ani nie izolują się od rzeczywistości. Wręcz przeciwnie, potęga cierpliwości pozwala Ci zaoszczędzić energię do działania. Umożliwia “podłączenie się” do intuicji, dzięki czemu jesteś w stanie lepiej zrozumieć, kiedy najlepiej działać.
- Zaufanie i optymizm są ziarnami skutecznej cierpliwości. Cierpliwość oznacza pewną dozę wiary w bezwładność. Musisz wierzyć, że wszystko się wydarzy we właściwym momencie. Jeżeli wszystko, co ważne dzieje się tu i teraz, posiadanie umysłu, który podąża szybciej niż samo życie, nie przynosi żadnych korzyści.
Podsumowując, pamiętaj, że cierpliwość to skoncentrowana siła. To także cnota ludzi, którzy nauczyli się zarządzać własnymi emocjami i myślami. Tacy ludzie wiedzą, że wszystko ma swój czas.
Czasami staramy się przyspieszyć własne życie, którym tak naprawdę trzeba się cieszyć i doceniać powolutku. Wyluzuj, zwolnij, poczuj pewność, że zmierzasz we właściwym kierunku i polegaj na sile cierpliwości.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Ellis, Albert (2004). Cómo controlar la ansiedad antes de le controle a usted. Barcelona: Planeta
- Calle, Ramiro (2001). El arte de la paciencia. Martínez Roca
- Zimmerman, B.J. & Moylan, A.R. (2009). Self-regulation: Where metacognition and motivation intersect. En D. J. Hacker, J. Dunlosky y A. C. Graesser (Eds.), Handbook of Metacognition in Education (pp. 299-315). New York: Routledge.