Perfekcjoniści nieustannie szukają sukcesu, ale nic nie wydaje się dla nich wystarczająco dobre. Często czują się niezadowoleni z powodu swoich wysokich oczekiwań. Zawsze myślą, że mogliby zrobić wszystko jeszcze lepiej. Nieosiągnięcie ich celów sprawia, że czują się mocno zestresowani i wyczerpani.
Kiedy codzienność ludzi staje się wyścigiem długodystansowym, są bardzo podatni na poczucie, że nie mają wystarczająco dużo czasu aby osiągnąć swoje cele. Jednak gdy takie osoby to również perfekcjoniści, brak czasu ich nie martwi. Zamiast tego ich dusi.
Perfekcjoniści wydają się być niepewni siebie ze względu na poziom oczekiwań. Nieustannie martwią się o osiągnięcie wysokiego poziomu doskonałości we wszystkim co robią. Świadomość tego kim jesteśmy, naszych wartości i naszych zalet pomaga nam unikać takiego przesadnego zachowania.
“Najcenniejszą rzeczą jaką możesz zrobić to błąd – nie możesz nauczyć się niczego z bycia doskonałym.”
-Adam Osborne-
Choć może to brzmieć ironicznie, doskonałość nie zawsze jest doskonała. Przy wielu okazjach przynosi więcej niekorzystnych skutków niż korzyści dla naszego zdrowia emocjonalnego i fizycznego. W porządku jest chcieć czynić dobro, tylko upewnij się, że wiesz jak daleko możesz się posunąć.
Paradoks perfekcjonizmu
Nie ma nic złego w dążeniu do robienia rzeczy najlepiej jak potrafimy, jednak musimy także znać nasze ograniczenia. Sfrustrowanie z powodu nieosiągania doskonałości to ciekawy paradoks perfekcjonizmu. Takie odczucie często może mieć niszczycielski wpływ na nasze zdrowie fizyczne i emocjonalne. W rzeczywistości badania z Uniwersytetu Yale’a powiązały perfekcjonizm z wysokim ryzykiem depresji i samobójstw.
“Wystarczająco dobrze to wystarczająco dobrze. Idealnie sprawi, że za każdym razem będziesz miał duże problemy.”
-Rebecca Wells-
Perfekcjonizm zwykle pojawia się w dzieciństwie i ma tendencję do stopniowego wzrostu w miarę dorastania. Chociaż większość perfekcjonistów szuka doskonałości w każdej dziedzinie ich życia, nie zawsze tak jest.
Niektórzy ludzie to perfekcjoniści tylko w pracy, sporcie lub związkach, podczas gdy inni starają się być doskonali we wszystkim co możliwe. Istnieje wiele czynników, które mogą stawać na przeszkodzie jeśli chodzi o perfekcjonizm.
Symptomy fizyczne i emocjonalne na które cierpią perfekcjoniści
W badaniu Brock University zbadano zależność między perfekcjonizmem i zdrowiem u 492 osób w wieku od 24 do 35 lat. W rezultacie odkryli, że ludzie, którzy są perfekcjonistami częściej czują się źle i narzekają na brak snu, ból i wyczerpanie niż ci, którzy nie są perfekcjonistami. Dodatkowo bardzo boją się porażki.
Perfekcjoniści mają tendencję do wykazywania wysokiego poziomu niepokoju, który dodany do ich niepewności prowadzi do takiego niepokoju, że mogą nawet cierpieć z powodu kryzysów lękowych, nadmiernego zmęczenia, a nawet braku motywacji gdy nie osiągają swoich celów.
Jak widać, perfekcjonizm nie oznacza dążenia do bycia najlepszym. W rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie. Perfekcjonizm wyciąga z nas najgorsze i mówi nam, że wszystko co robimy nigdy nie będzie wystarczająco dobre.
“Doskonałość nie wymaga perfekcji”.
-Henry James-
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Frost, R. O., Marten, P., Lahart, C., & Rosenblate, R. (1990). The dimensions of perfectionism. Cognitive Therapy and Research. https://doi.org/10.1007/BF01172967
- Hollender, M. H. (1965). Perfectionism. Comprehensive Psychiatry. https://doi.org/10.1016/S0010-440X(65)80016-5
- Egan, S. J., Wade, T. D., & Shafran, R. (2011). Perfectionism as a transdiagnostic process: A clinical review. Clinical Psychology Review. https://doi.org/10.1016/j.cpr.2010.04.009