Standardowy cykl życia powoduje, że w tym, czy innym momencie w naszym życiu każdy z nas opuszcza dom rodzinny. Jednocześnie jest to chwila, w której rodziców zaczyna ogarniać tzw. syndrom pustego gniazda. Dzieci dorastają i ostatecznie podejmują decyzję o rozpoczęciu życia na własną rękę i podążania swoją własną ścieżką.
Chociaż proces ten jest ważną częścią życia, to jednak sam akt wychodzenia z domu czasami powoduje u rodziców specyficzny z punktu widzenia psychologii problem określany właśnie jako syndrom pustego gniazda.
Co robimy w chwili, gdy nasze dzieci definitywnie opuszczają dom rodzinny? W jaki sposób możemy przyzwyczaić się do życia w pojedynkę z naszym partnerem po tym, gdy tak wiele lat spędziliśmy w domu, w którym przebywała większa liczba osób?
Nawet jeśli było to tylko jedno dziecko? Jak możemy uniknąć uczucia zbliżającej się w takim przypadku “starości”? Są to tylko niektóre z pytań, jakie zadają sobie rodzice stający przez wyzwaniem, jakim jest ich ukochane dziecko opuszczające dom rodzinny.
Osoby, które dopada syndrom pustego gniazda zwykle muszą uporać się ze sporą liczbą różnego rodzaju negatywnych myśli i uczuć, takich jak niepewność, smutek i nostalgia.
Zjawisko przejawia się wyjątkowo intensywnie u rodziców w chwili, gdy ich dzieci rozpoczynają życie na własną rękę. Jego przyczyną jest raptowna zmiana sytuacji. Czyli ten nagły moment osamotnienia po tak długim czasie dbania o edukację i wychowanie swojego dziecka (lub dzieci).
Czym jest i skąd bierze się syndrom pustego gniazda?
Mimo tego, że uczucia takie są całkowicie normalne i zwykle mijają po pewnym czasie, to jednak mogą stać się problemem, gdy zamiast stopniowego zmniejszania się wraz z upływem czasu stają się uporczywe, wręcz chroniczne. Ponadto mogą one ulec zaostrzeniu. Szczególnie istotne staje się to wtedy, gdy jesteś zbyt świadoma nadejścia tzw. “trzeciego wieku” i wszelkich kwestii z nim związanych, jak na przykład menopauzy lub andropauzy.
Niezwykle ważne jest znalezienie choćby chwili na to, aby porozmawiać z rodzicami o tym, co może się wydarzyć w ich życiu. Oczywiście chodzi tutaj o czas po tym, kiedy ich dzieci opuszczą dom i jak może to wpłynąć na ich małżeństwo.
I nie chodzi tutaj o to, że rodzice, których dopada syndrom pustego gniazda nie są zadowoleni z tego, że ich dzieci w końcu są w stanie wejść we własny związek małżeński, czy też ogólnie rzecz biorąc znaleźć swoją własną niezależność. Raczej o to, że pusty dom i nagła zmiana w codziennym rozkładzie dnia oznacza dla starszego pokolenia trudne chwile.
Pamiętaj o tym, że Twoi rodzice będą żyć jeszcze długo razem
Załóżmy, że przeciętny człowiek podejmuje się rozpocząć życie na własną rękę i założenie swojej rodziny w wieku 30 lat. To przekłada się na całe trzy dekady samotnego życia dla jego rodziców. Będą wtedy już do końca życia przebywać jedynie sami ze sobą (przy założeniu, że są wciąż w związku małżeńskim). Wiele różnych rzeczy może się w tym czasie wydarzyć.
To, z czym mamy do czynienia i na co należy położyć szczególny nacisk, to ponowne odkrycie więzi łączącej ich jako parę. Twoi rodzice powinni zdołać przypomnieć sobie minione czasy, wszystko to, co wydarzyło się dawno temu. Również to, co być może od dawna już zostało przez nich zapomniane.
Powinni przypomnieć sobie wszystkie te kwestie, które zdecydowały o tym, że podjęli decyzję o wspólnym życiu. Może to być trudnym zadaniem na początku, ponieważ oboje dojrzeli i zmienili się bardzo przez te wszystkie lata.
Dodatkowo w porównaniu z początkowym okresem ich małżeństwa zmieniła się także dość znacznie cała ich sytuacja. Wtedy jeszcze nie musieli troszczyć się o własne potomstwo.
Dlatego lepiej jest rozpocząć to nowe życie bez dzieci z uczuciem radości, zamiast pogrążać się w smutku i tęsknocie. Oczywiście, pierwsze dni, czy tygodnie mogą być początkowo raczej trudne, ale cóż, c’est la vie. Twoi rodzice także kiedyś byli dziećmi, oni również opuścili swoje domy rodzinne na pewnym etapie życia.
Po narodzinach dziecka odcinamy łączącą go z matką pępowinę. Jednak później w trakcie dorastania dziecka następuje rozwój innych, znacznie silniejszych więzi. Dalsze traktowanie swojego potomstwa jako dzieci nawet po tym, gdy staną się one już dorosłymi ludźmi spowoduje, że moment opuszczenia przez nie domu rodzinnego stanie się znacznie trudniejszy do zaakceptowania.
Jak można przezwyciężyć syndrom pustego gniazda?
Poniżej przedstawiamy niektóre z przydatnych zaleceń pozwalających pomóc Ci w przezwyciężeniu niekorzystnego stanu, jakim bez wątpienia jest syndrom pustego gniazda:
- Spróbuj znaleźć zupełnie nowy punkt widzenia na tę sytuację. Nie skupiać się tylko z całą mocą na wszystkich negatywnych aspektach wyprowadzenia się Twoich dzieci z domu. Zamiast tego poszukaj pozytywnych stron tego wydarzenia. Na przykład, spróbuj cieszyć się wraz ze swoim dzieckiem jego szczęściem. Bo w końcu jeśli Twoja pociecha jest szczęśliwa, to nie ma powodu, żeby w Twoim przypadku było inaczej!
- Wzmocnij swój związek z partnerem. To jest najlepszy moment na to, aby odnowić i wzmocnić więź łączącą Cię z Twoją ukochaną osobą poprzez wspólne działania. Mamy tutaj na myśli wszystkie te sprawy, które zawsze odkładaliście na później z uwagi na obecność dzieci w Waszym życiu.
- Wyrażaj swoje uczucia. Zawsze dobrym pomysłem jest właściwe uzewnętrznienie targających Tobą uczuć. W wielu przypadkach przedyskutowanie dręczących Cię problemów, takich jak syndrom pustego gniazda ze swoimi bliskimi może okazać się doskonałym sposobem, aby je przezwyciężyć.
- Zajmij się robieniem tych wszystkich rzeczy, które sprawiają, że jesteś szczęśliwym człowiekiem. Bardzo często spotykaną sytuacją w Twoim życiu zapewne było odkładanie różnych rzeczy do zrobienia na później lub wręcz całkowite z nich rezygnowanie. Rzecz jasna powodem tego stanu rzeczy była sytuacja życiowa wymagająca innego ustalenia priorytetów. Teraz jednak nadszedł ten moment, aby stanąć na nogi i zająć się sobą. Pomoże Ci to zapomnieć o wszystkich tych negatywnych uczuciach i uświadomić sobie, że życie toczy się dalej.
- Popraw swoje relacje z dzieckiem. Może się okazać, że po jego wyprowadzce uda Ci się poprawić Wasze wzajemne stosunki. Lepsza komunikacja między Tobą i Twoim dzieckiem pomoże promować zdrowy, szczęśliwy związek zarówno w jego domu, jak i w Twoim, likwidując skutecznie syndrom pustego gniazda.
Niezwykle ważną dla nas kwestią jest konieczność pamiętania o tym, że nasza relacja z naszymi dziećmi nie kończy się tylko dlatego, że wyprowadzają się one z domu. Po prostu staje się nieco inna. Należy więc starać się dbać o nią tak samo, jak w przypadku każdego innego związku.