Uraz moralny: niezwykle szkodliwe zjawisko

Uraz moralny to rana, będąca skutkiem ataku otoczenia na Twój system przekonań, zasad i wartości. Masz pracę, w której musisz robić rzeczy, które są sprzeczne z Twoimi zasadami? To cios w Twoje morale. Twój partner bojkotuje wszystkie Twoje opinie? To również obniży Twoje morale.

Urazyy moralne nie są popularnym tematem. Jedną z grup, która zwykle cierpi z powodu tej szczególnej rzeczywistości psychologicznej, są pracownicy służby zdrowia. Wielu z nich znajduje się w sytuacji, w której muszą stawić czoła ważnym dylematom etycznym w środku systemu opieki zdrowotnej, który często ich zawodzi. Nie zawsze mogą wykonywać swoją pracę tak, jak naprawdę by chcieli.

Szpitale i ośrodki zdrowia mają wiele braków, co oznacza, że oferowana opieka nie zawsze jest odpowiednia i wystarczająca. Nawet jeśli lekarze, pielęgniarki czy asystenci chcą, nie zawsze mogą dać z siebie wszystko. To sprawia im ból.

Badanie przeprowadzone przez Antonio Ventriglio i współpracowników wykazało, że odsetek lekarzy, którzy decydują się odebrać sobie życie, jest dwukrotnie większy niż w populacji ogólnej. Jest tak, ponieważ doświadczają oni ekstremalnego psychicznego zużycia, a ich systemy wartości zostają złamane. Nic dziwnego, że skutki są ogromne. Nie należy lekceważyć tej żrącej formy smutku i wyczerpania. To pokazuje, że uraz moralny może nas całkowicie zniszczyć.

„Twoim zadaniem jest być pokornym i konsekwentnie dążyć do swoich moralnych ideałów. Trzymaj się tego, co wiesz, w swoim sercu, że jest najlepsze”.

-Epiktet-

Uraz moralny

Jako ludzie nie jesteśmy tym, co posiadamy – jesteśmy wszystkim, w co wierzymy. Dlatego też, gdy Twoja moralność jest naruszona, czujesz coś więcej niż zwykłą obrazę lub irytację. Kiedy wartości zakorzenione w Twojej osobie są atakowane, rdzeń Twojej tożsamości i Twój obraz siebie pękają. Nic nie mogłoby być bardziej szkodliwe.

Jednak dzisiaj wszyscy żyjemy w stanie ciągłego napięcia moralnego, które całkowicie podważa nasze podstawowe zasady i to, co uważamy za etyczne. Wojna w każdej postaci jest na przykład atakiem na moralność. Podobnie jak niesprawiedliwość, dyskryminacja i brak wolności.

Może wiesz, czym jest uraz moralny, ale nie przywiązujesz do tego wystarczającej wagi. Niekoniecznie musisz być fizycznie atakowany lub obrażany, aby czuć się zraniony. Środowiska takie jak praca, związek lub rodzina również mogą powodować tego rodzaju urazy. Dlatego ważne jest, aby słuchać siebie i wiedzieć, jak wykryć tego rodzaju sytuacje.

Zagrożenia dla swojej integralności i tożsamości  odczuwasz w bardzo podobny sposób do zagrożeń fizycznych.

Objawy i konsekwencje urazu moralnego

Kiedy doświadczasz ciągłych urazów moralnych, zmienia się Twój mózg. Zaczynasz interpretować to doświadczenie jako zagrożenie podobne do agresji fizycznej. To pogwałcenie filarów moralnych, które dla Ciebie były pozornie nie do złamania, a jednak upadły. Albo z Twojego powodu, albo z powodu wpływu osób trzecich.

Porażka w pracy, popełnienie poważnego błędu, robienie czegoś, co jest sprzeczne z Twoimi wartościami z powodu presji z zewnątrz lub bycie w agresywnym związku – to wszystko może Cię złamać. To ataki na Twoją moralność, których doświadczasz w taki sam sposób, jak atak fizyczny. Efekty są zwykle następujące:

• Pojawiają się takie emocje jak poczucie winy, obrzydzenie, wstyd, złość, wściekłość, smutek i niepokój.
• Nienawiść do samego siebie jest stałym i niezwykle szkodliwym uczuciem.
• Doświadczasz uczucia głębokiego rozczarowania instytucjami, ludźmi i sobą.
• Przeżywasz kryzys egzystencjalny, który często prowadzi do depresji.
• Występują niezliczone efekty psychosomatyczne. Mogą to być na przykład bezsenność, bóle mięśni, bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, osłabienie, wyczerpanie.

Uraz moralny często przekłada się na „ostrą reakcję na stres”, efekt podobny do zespołu stresu pourazowego.

Leczenie rany urazu moralnego

Kiedy nasza moralność cierpi z powodu długotrwałego bombardowania, mamy tendencję do blokowania się. Nasze emocje są tak intensywne i bolesne, że stajemy się odrętwiali. Wielu osobom zdarzało się to podczas pandemii. Większość lekarzy znalazło się w sytuacjach ekstremalnych, mając do dyspozycji niewielkie zasoby i presję z zewnątrz. Oznaczało to, że ich pacjenci nie mogli być odpowiednio leczeni, co głęboko wpłynęło na medyków.

Doznana trauma była (i jest) ogromna. To samo dzieje się z ludźmi, którzy borykają się z każdą inną ekstremalną sytuacją w pracy, także z osobami, które cierpią z powodu krzywdzących więzi rodzinnych lub partnerskich. Szkoda moralna wypacza to, kim są i w co wierzą, a to ich paraliżuje.

Z tego powodu dobrze jest zacząć od terapii somatycznej, której celem jest zapewnienie, że emocje związane z ciałem, które powodują ból i choroby, zostaną uzewnętrznione i zwerbalizowane. Techniki oddechowe i relaksacyjne, ruchy lub rozciąganie osiągają ten cel i ostatecznie prowadzą do katharsis.

Później rozpoczyna się terapia konwersacyjna, w której leczone są przeżyte doświadczenia, towarzyszące im myśli i emocje powodujące cierpienie.

Uzdrowienie tych doświadczeń wymaga czasu. Współczucie dla samego siebie i przebaczenie ułatwią odpowiednią podróż ku wyzwoleniu i dobremu samopoczuciu.