Teoria osobowości Eysencka - na czym polega?

Teoria osobowości Eysencka jest uważana za prawdziwy wzór i najsolidniejszą teorię, jaką oferuje psychologia. To ona najlepiej tłumaczy, dlaczego każda osoba ma własną osobowość.

Teoria stwierdza, że w każdym z nas występują trzy główne cechy. Te trzy cechy to psychotyczność, ekstrawersja i neurotyzm. Według Eysencka, każda osoba ma inny poziom każdej cechy. Poziomy tych trzech cech są tym, co składa się na nasze osobowości.

Teoria osobowości Eysencka stwierdza, że istnieją trzy cechy, z których psychologowie mogą prognozować na poziomie biopsychospołecznym.

Podejście Hansa Eysencka

Po wybuchu II wojny światowej niemiecki psycholog musiał wyemigrować do Anglii. W Londynie pracował jako psycholog ratunkowy w szpitalu awaryjnym w Mill Hill, gdzie był odpowiedzialny za leczenie psychiatryczne wojska. Kariera zawodowa Eysencka i jego ponad 700 opublikowanych artykułów o osobowości zapewniły mu pozycję jednego z najbardziej wpływowych psychologów.

Eysenck był głęboko sceptyczny co do stosowania psychoterapii i psychoanalizy w przypadkach klinicznych. Jednak bronił terapii behawioralnej jako najlepszego leczenia zaburzeń psychicznych.

Cechy: skaner osobowości

Podejście Eysencka opiera się na teorii osobowości. Aby to zrozumieć, musimy wziąć pod uwagę, że ludzkie zachowanie zależy od szeregu atrybutów. Te cechy lub cechy genetyczne są podstawą osobowości. One predysponują nas do działania w określony sposób.

Ponadto teoria osobowości Eysencka zakłada, że te cechy różnią się u poszczególnych osób. Teoria zakłada również, że cechy są spójne w różnych sytuacjach i mniej lub więcej odkładają się z czasem u danej osoby. Uważa on także, że izolując te cechy genetyczne, możemy dostrzec głębszą strukturę osobowości.

Eysenck i różnice indywidualne

Według tego psychologa na nasze cechy ma wpływ genetyka, źródło indywidualnych różnic. Oczywiście Eysenck nie wykluczył innych rodzajów wpływów lub sytuacji środowiskowych. Oznacza to, że nasze cechy mogą być uwydatnione, gdy wchodzą w kontakt ze środowiskiem zewnętrznym.

Wykorzystajmy interakcje rodzinne w dzieciństwie jako przykład. Uczucie jest komunikacją, która istnieje między rodzicami i dziećmi i może mieć większy lub mniejszy wpływ na rozwój dziecka. Podejście Eysencka jest biofizyczne, jest mieszanką czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych. Łączy wszystkie te czynniki jako determinanty zachowania.

Struktura osobowości według Eysencka

Eysenck dzieli kategorie osobowości na cztery różne poziomy. W najniższej części znajdziesz konkretne odpowiedzi na pytania, które tak naprawdę nie charakteryzują danej osoby. Na drugim poziomie można znaleźć odpowiedzi, które występują częściej w różnych okolicznościach.

W trzecim poziomie są nawyki, które dana osoba posiada. Wreszcie, na szczycie piramidy i czwartej warstwy są super czynniki, w które zagłębiamy się poniżej.

Teoria dwóch czynników Eysencka

Hans Eysenck oparł swoją dwuskładnikową teorię na tych ideach. W tym celu przeanalizował sposób, w jaki ludzie odpowiadali na kwestionariusze osobowości. Eysenck wykonał analizę czynnikową, która jest techniką redukcji danych statystycznych i ich zlepek. W tym przypadku użył tej techniki, aby zredukować zachowania do szeregu czynników o wspólnych cechach: super czynnikach. Każdy zestaw czynników jest zgrupowany pod jednym wymiarem.

Eysenck zidentyfikował trzy niezależne wymiary osobowości: Psychotyczność (P), Ekstrawersja (E) i Neurotyzm (N), dlatego jest nazywany modelem PEN. Według niego te trzy super czynniki odpowiednio opisują osobowość.

Trzy wymiary teorii osobowości Eysencka

Neurotyzm (trwałość emocjonalnej niestabilności)

Po pierwsze, Eysenck rozumie neurotyzm jako najwyższy stopień emocjonalnej niestabilności. Eysenck używa tego wymiaru, aby wyjaśnić, dlaczego niektórzy ludzie są bardziej podatni niż inni na cierpienie z powodu lęku, histerii, depresji lub obsesji. On definiuje osoby neurotyczne jako osoby, które częściej reagują w przesadny sposób i mają trudności z powrotem do normalnego poziomu aktywności emocjonalnej.

Na drugim krańcu tego wymiaru znajdują się stabilni emocjonalnie, spokojni, rozsądni ludzie, którzy mają wysoki stopień samokontroli.

Ekstrawersja (ekstrawersja-introwersja)

Po drugie, osoby z wyższymi wynikami w ekstrawersji mają większe cechy towarzyskości, impulsywności, braku zahamowań, witalności, optymizmu i pomysłowości. Z drugiej strony, im bardziej ludzie introwertyczni są spokojni i pasywni, są mniej społeczni i bardziej pesymistyczni.

Jednak teoria osobowości Eyesencka uważa, że ​​główną różnicą między tymi dwoma czynnikami jest fizjologia. Opiera się na poziomie pobudzenia korowego.

Psychotyczność

Po trzecie, poziom psychotyczności osoby odzwierciedla jej podatność na impulsywność, agresywność i brak empatii. Ci ludzie są często niewrażliwi, antyspołeczni, agresywni i ekstrawaganccy. Jeśli osiągniesz wysoki poziom psychotyczności, możesz mieć predyspozycje do różnych zaburzeń psychicznych, takich jak psychoza.

W przeciwieństwie do dwóch pozostałych wymiarów, psychotyczność nie ma przeciwieństwa ani odwrotności. Zamiast tego psychoza jest obecna na różnych poziomach u wszystkich.

Podsumowując, osobowość jest jednym z najciekawszych, najbardziej studiowanych i podstawowych tematów w psychologii.

Osobowość jest dogłębnie badana w celu wyjaśnienia, dlaczego dana osoba jest taka, jaką jest. Jedną z najważniejszych teorii w psychologii osobowości jest teoria osobowości Eysencka, która stała się podstawową teorią. Kiedy Eysenck po raz pierwszy stworzył swoją teorię, położył fundament pod naukową analizę osobowości i ludzkich zachowań.