Przymierze terapeutyczne: poznaj to niezbędne narzędzie dla każdego psychologa

Przymierze terapeutyczne: motyl w dłoniach

Psychologowie mają pewne narzędzia, które pozwalają im radzić sobie z różnymi problemami, dyskomfortami lub chorobami psychicznymi swoich pacjentów. Jednym z tych narzędzi jest przymierze terapeutyczne.

Przymierze terapeutyczne jest stosowane w zwyczajowym środowisku pacjenta. Oznacza to, że psycholog wychodzi na ulicę, do domu pacjenta lub do dowolnej innej przestrzeni, która mogłaby wywołać problemy ich pacjenta.

Psychologowie uciekają się do tego, gdy inne techniki okażą się niewystarczające lub nieskuteczne. Psycholog uświadamia sobie, że musi zintegrować się z życiem pacjenta, aby mógł on poprawić stan swojego zdrowia.

Przymierze terapeutyczne ułatwia postęp

Przymierze terapeutyczne pomaga ludziom z różnymi ograniczeniami pokonać bariery. Bariery te mogą na przykład uniemożliwić im opuszczenie domu lub odwiedzanie określonych miejsc.

Narzędzie to może pomóc im w poprawie autonomii, rozwijaniu umiejętności społecznych i zdrowszym współdziałaniu z otoczeniem. Może to okazać się bardzo skuteczne na przykład dla osób cierpiących na lęk społeczny.

Postacie symbolizują przymierze terapeutyczne

Aby jednak przymierze terapeutyczne odniosło sukces, psycholog musi posiadać pewne postawy i cechy:

  • Obecność: psycholog musi być z pacjentami i dzielić z nimi sytuacje i chwile.
  • Aktywne słuchanie: ważne jest, aby pacjenci wyrazili siebie i aby psycholog dał im na to czas.
  • Szacunek: psycholog musi okazywać szacunek we wszystkich aspektach i być otwarty.
  • Empatia: zrozumienie i postawa bez osądu są ważne.
  • Autentyczność: psycholog musi pokazać się takim jaki jest, choć musi też pozostać profesjonalistą przez cały czas.

Przypadek psychozy

Badanie zatytułowane „Przymierze terapeutyczne: praktyka i klinika w szpitalu psychiatrycznym” opisuje przypadek 66-letniej kobiety, która była w szpitalu psychiatrycznym przez siedem lat, ponieważ zdiagnozowano u niej poporodową psychozę maniakalno-depresyjną.

Ponieważ leczenie farmakologiczne nie pomogło, psychologowie rozmawiali z nią o przymierzu terapeutycznym. Pacjentka była z początku podekscytowana, ale potem zaczęły pojawiać się jej obawy. Aby jej pomóc, jej psychiatra zaczął spacerować z nią po instytucji.

Zmartwiona kobieta

W tym przypadku interwencja rodziny również okazała się ważna. Po jakimś czasie pacjentka zaczęła chodzić po mieście z dala od bezpiecznego środowiska, którym dla niej był szpital. Początkowo odrzuciła terapeutę i powiedziała tylko: „Chcę iść do domu”. Ale w ciągu kilku miesięcy to się zmieniło.

Następnie zaczęła odwiedzać swój dom i podejmować pewne obowiązki. Obejmowały one opiekę nad swoimi córkami i przyjmowanie leków. Proces był stopniowy, ale przyniósł bardzo dobre wyniki.

Pacjentka została przyjęta do placówki, ponieważ zachowywała się agresywnie dla rodziny i cechowała się trudnymi do kontrolowania epizodami maniakalnymi. Jednak przymierze terapeutyczne ustabilizowało jej objawy i pozwoliło na powrót do rodzinnego domu.

Przymierze terapeutyczne pomaga innym budować więzi, które wcześniej stracili.

Narzędzie do rozwiązywania trudnych sytuacji

Jak widzieliśmy, przymierze terapeutyczne jest narzędziem, do którego psychologowie mogą się zwrócić, gdy inne narzędzia nie pomogły.

Ponadto osoby cierpiące na agorafobię, które boją się chodzić po zatłoczonych ulicach lub chodzić do supermarketu, mogą skorzystać z przymierza terapeutycznego. Psycholog pozostaje po ich stronie, zapewniając wsparcie, wsłuchując się w odczucia pacjenta, obserwując ich działanie i pomagając im uniknąć ucieczki od sytuacji, które sprawiają, że są niespokojni.

Jak widzimy, ta technika zachęca wielu ludzi do pokonywania barier, które ograniczają ich w codziennym życiu. Pozwala ludziom na głębokie zmiany i poprawę jakości ich życia.

Bibliografia

Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.

Rosique, María Teresa. “Acompañamiento terapéutico: práctica y clínica en un hospital psiquiátrico.” Revista de la Asociación Española de Neuropsiquiatría. 2014. http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0211-57352014000300010

Scroll to Top