Prawo Illicha i negatywna produktywność

Dowiedz się, czym jest praw Illicha i jaki ma związek z negatywną produktywnością dzięki lekturze naszego dzisiejszego artykułu.
Prawo Illicha i negatywna produktywność
Gema Sánchez Cuevas

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Gema Sánchez Cuevas.

Napisany przez Edith Sánchez

Ostatnia aktualizacja: 25 maja, 2023

Prawo Illicha zakłada, że po określonej liczbie godzin pracy wydajność pracownika znacznie spada. Ta zasada odnosi się do tak zwanego „ujemnego progu produktywności”. Jest to punkt, po przekroczeniu którego z trudem skupiamy naszą uwagę na zadaniu i zaczynamy popełniać coraz częściej błędy w naszej pracy.

Od wielu dekad naukowcy byli bardzo zainteresowani badaniem produktywności. W całej historii ludzkości świat pracy był zorganizowany w oparciu o cele gospodarcze i polityczne. Jednak ważne jest, aby zawsze pamiętać, że zasadniczo jesteśmy przede wszystkim istotami ludzkimi.

Naukowcy przez długi czas bagatelizowali ten czynnik i teraz widzimy tego konsekwencję: spadek produktywności ekonomicznej.

Ludzie zawsze zastanawiali się, jakie są najlepsze sposoby na osiągnięcie wysokiej produktywności. Z tego powodu pojawiło się wiele teorii uwzględniających czynnik ludzki. Nie możemy jednak nie doceniać tego czynnika, ponieważ obejmuje on potencjał i zdolności poznawcze danej osoby, takie jak motywacja. Tak powstało właśnie prawo Illicha.

Ivan Illich: naukowiec, który opracował prawo Illicha

Ivan Illich, twórca prawa nazwanego potem jego nazwiskiem, był filozofem austriackim o korzeniach chorwackich. Zasłynął na cały świat po opublikowaniu swojej książki “Descholaryzacja społeczeństw” (oryg. Deschooling Society).

Skrytykował w swej książce współczesny system edukacyjny. Zawsze promował samokształcenie jako sposób zdobywania wiedzy i właściwej edukacji ogólnej oraz rozmowę jako narzędzie zachęcające do samodzielnej analizy.

„Wiara w wartość licencji ogranicza nauczycieli umiejętności. Certyfikacja stanowi formę manipulacji na rynku i jest wiarygodna tylko dla wyedukowanego umysłu”.
-Ivan Illich-

W 1980 roku Ivan Illich stworzył tak zwane prawo Illicha. W tym czasie był profesorem na Pennsylvania State University. Po kilku badaniach doszedł do wniosku, że ogólna wydajność spadła po określonej liczbie godzin pracy.

To jest podstawowa przesłanka prawa Illicha. Innymi słowy, ten myśliciel ustalił, że ciągła praca przez kilka godzin z rzędu skutkuje niską produktywnością. Zasadniczo praca przez dłuższy czas nie jest wprost proporcjonalna do większej wydajności.

W rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie: nadmierna liczba godzin pracy może „nasycić” daną osobę i doprowadzić do całkowitego zablokowania jej skuteczności zawodowej.

Prawo Illicha – podstawowe informacje

Zgodnie z prawem Illicha kluczem jest odpowiednie zorganizowanie czasu pracy i odpoczynku. Zilustrujmy to przykładem. Jedna osoba produkuje jedną parę butów w dwie godziny. Jeśli jednak będzie pracować 12 godzin z rzędu, nie wykona 6 par butów. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ jej wydajność zaczyna spadać po pewnym czasie.

Ivan Illich

W rzeczywistości, dana osoba zamiast spodziewanych 6 par butów, ostatecznie wytworzy 4 pary butów. Praca, która na początku zajęła jej 2 godziny, w późniejszym okresie zajmie jej 3 godziny i będzie trwać jeszcze dłużej w miarę upływu czasu.

Jest też bardzo prawdopodobne, że ostatnie wyprodukowane przez nią produkty będą wadliwe lub przynajmniej będą cechować się niższą jakością.

Sytuacja może być jeszcze bardziej krytyczna, jeśli chodzi o pracę umysłową. Jednak zarówno w pracy fizycznej, jak i umysłowej, ciągła praca prowadzi do zmęczenia psychicznego. Jeśli ten proces się przedłuża, może również zacząć objawiać poprzez niepokój, depresję i drażliwość.

Pracuj wydajnie, a nie długo

Prawo Illicha mówi, że praca naprzemienna z odpoczynkiem to najlepszy sposób na uniknięcie zmęczenia. Ten naukowiec zaproponował w tym celu coś, co nazywa się „przedziałami czasowymi”. Te „przedziały” to sposób na zorganizowanie czasu tak, aby zmęczenie nie zagrażało wydajności danej osoby.

Praca

Trzy główne takie przedziały czasowe to:

  • Dwuminutowa przerwa po każdych 10 minutach pracy. Chociaż wiele osób uważa, że ​​jest to dość krótki odstęp, ten przedział czasowy okazał się bardzo skuteczny. W ciągu 10 minut, jeśli obciążenie pracą nie jest zbyt duże, wszystkie zdolności poznawcze powracają do maksymalnego potencjału.
  • 5-minutowa przerwa po każdych 25 minutach pracy. Jest to przedział produktywności, który odpowiada dobrze znanej Technice Pomodoro. W rzeczywistości wiele osób zeznało, że ta metoda sprawdza się w ich wypadku naprawdę dobrze.
  • 12-minutowa przerwa po każdych 12 minutach pracy. Jest to przedział czasu, który okazał się bardzo skuteczny w przypadku zadań polegających na typowo mechanicznej powtarzalności czynności i zwyczajnie nudnych.

Ponieważ większość z nas jest przyzwyczajona do długich godzin pracy, na początku może być trudno zastosować te przedziały czasu. Pamiętaj tylko, że to wszystko kwestia przyzwyczajenia. W mgnieniu oka staną się częścią Twojej rutyny.

Coś, co może zmotywować Cię do ich zastosowania, to ocena, jak produktywny byłeś po długim dniu pracy. Następnego dnia zastosuj przedziały czasowe i zrób to samo co wczoraj. Następnie porównaj wyniki z obu dni. Mogą Cię one naprawdę zaskoczyć!

„Jakość społeczeństwa i jego kultury będzie zależeć od statusu osób bezrobotnych”.
-Ivan Illich-


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.