Objawy ALS (stwardnienie zanikowe boczne)

Problemy z pisaniem wiadomości na telefonie komórkowym, potykanie się podczas chodzenia… Objawy związane ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS) mogą być bardzo zróżnicowane. Przyjrzymy się im tutaj.

Pierwsze objawy ALS często pojawiają się przed 40 rokiem życia. Częstość występowania tego schorzenia jest wyższa u mężczyzn, chociaż wiele kobiet cierpi również na tę chorobę zwyrodnieniową. Najbardziej uderzające w tym stanie neurologicznym jest to, że w większości przypadków pojawia się ono losowo i bez z góry określonych czynników ryzyka. Rzeczywiście, wydaje się, że jest to rosyjska ruletka, która dotyka dwóch na 100 000 osób.

Kiedy mówimy o stwardnieniu zanikowym bocznym, na myśl przychodzi mi przypadek Stephena Hawkinga. Przekroczył on wszelkie zwykłe oczekiwania dotyczące długości życia pacjenta z tym schorzeniem. Przeciętnie pacjent z ALS zwykle żyje od trzech do dziesięciu lat po zdiagnozowaniu choroby.

Jednak Hawking został zdiagnozowany w wieku 21 lat i żył do 76 lat. W 2002 roku Kings College w Londynie opracował artykuł dotyczący niektórych czynników, które przyczyniły się do tego pozornego cudu. Badacze twierdzili, że im młodszy pacjent, tym wolniej postępuje choroba. Co więcej, średnio ALS nie pojawia się tak wcześnie.

Ponadto czynniki takie jak staranna dieta i intensywna fizjoterapia również poprawiają jakość życia chorych na lata. Z tego powodu pacjenci i członkowie rodzin osób cierpiących na tę chorobę są zainteresowani udostępnieniem większej ilości środków na radzenie sobie z tą chorobą, a także bardziej zindywidualizowaną opieką.

Nie powinniśmy zapominać, że osoba cierpiąca na ALS nigdy nie traci zdolności umysłowych. Po prostu zostają uwięzieni w coraz słabszym, bolesnym i zależnym ciele. Oznacza to, że jedyną nadzieją na postęp w leczeniu tej choroby jest nauka.

Objawy ALS

Stwardnienie zanikowe boczne (ALS) definiuje rodzaj choroby neurologicznej (rzadkiej), która jest powiązana z wyższymi neuronami ruchowymi odpowiedzialnymi za regulację ruchu. Obszary dotknięte chorobą to tak podstawowe czynności, jak zdolność chodzenia, mówienia, żucia i wykonywania dowolnego rodzaju dobrowolnego ruchu itp.

ALS jest stanem zwyrodnieniowym, postępującym i zagrażającym życiu, na który nie ma leczenia. Istnieją strategie spowolnienia jego postępu, ale do dziś naukowcy nie wiedzą, jak zapobiec degeneracji i obumieraniu tych komórek nerwowych. Dlatego mózg na stałe przestaje komunikować się z mięśniami, co prowadzi do stanów skrajnego osłabienia i całkowitego uzależnienia.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, nie wiadomo jeszcze, jakie czynniki sprzyjają pojawieniu się ALS. Przeprowadzono jednak badania eksperymentalne. Jedno z takich badań zostało przeprowadzone przez Wima Robberechta i Thomasa Philipsa. Twierdzono, że istnieje możliwość mutacji niektórych białek lub otępienia czołowo-skroniowego.

Wiemy, że od pięciu do dziesięciu procent przypadków ma pochodzenie genetyczne. Dlatego posiadanie bliskiego krewnego z tą chorobą może zwiększać ryzyko zachorowania na nią. Nie jest to jednak decydujące. Pozostałe 90 procent cierpi na tak zwany sporadyczny ALS. Innymi słowy, choroba pojawia się losowo i bez wyraźnego powodu.

Przyjrzyjmy się objawom ALS.

Osłabienie ręki lub ramienia

Problemy z utrzymaniem ciężaru rękami, niemożność otwarcia drzwi, problemy z pisaniem wiadomości przez telefon komórkowy, ubieranie się… Jedną z pierwszych cech tej choroby jest uczucie, że ręce są słabsze i bardziej niezgrabne. Nie są tak funkcjonalne jak zwykle i często zawodzą.

Bycie bardziej niezgrabnym, potykanie się, utrata równowagi…

Pacjenci z ALS rzadko kojarzą swoją nagłą niezdarność z tą konkretną chorobą. Mogą po prostu myśleć, że brakuje im witamin lub muszą lepiej o siebie zadbać. Jednak stopniowo uświadamiają sobie, że coś jest nie tak. Ponieważ to po prostu nie jest normalne, że ktoś nagle zaczyna się tak wiele razy potykać. Ponadto często stwierdzają, że chodzenie staje się niewygodne, ponieważ są mniej elastyczni. W rzeczywistości to tak, jakby ich nogi były zrobione z drewna.

Początek opuszkowy: problemy z połykaniem

Początek opuszkowy jest jednym z pierwszych objawów ALS. Są to trudności w mówieniu (dyzartria) i połykaniu (dysfagia). Należy zauważyć, że ta cecha jest zwykle bardziej powszechna u kobiet. Naturalnie powoduje to dużą udrękę zarówno dla samej osoby, jak i dla otaczających ją bliskich, ponieważ pacjenci wymagają zewnętrznej pomocy w karmieniu.

Ponadto ich głos staje się napięty, ochrypły i doświadczają poważnych trudności w artykułowaniu jasnych komunikatów. Fakt, który ma poważny wpływ.

Fascykulacje: utrata kontroli nad mięśniami

Fascykulacje określają te sytuacje, w których dana osoba doświadcza mimowolnych skurczów mięśni. Widać je nawet pod skórą. Są jak nagłe wyładowania nerwowe zlokalizowane w określonym obszarze mięśniowym. Mogą wpływać na ręce, nogi, a nawet język.

Udręka skurczów i zły sen

Innym objawem ALS są intensywne skurcze, które są nagłe, bolesne i niepokojące. Do tego stopnia, że nocny odpoczynek chorego traci na jakości. Na szczęście dzięki odpowiednim lekom tę funkcję można poprawić.

Objawy ALS: nadmierne ślinienie

Jedną z najbardziej uderzających i irytujących cech pacjenta jest trudność w kontrolowaniu wydzielania śliny. Staje się to nadmierne i denerwujące. Należy jednak zauważyć, że istnieją również leki kontrolujące tę sytuację.

Podsumowując, objawy stwardnienia zanikowego bocznego zwykle pojawiają się zawsze z tymi czynnikami. Najbardziej wyniszczające jest to, że pomimo możliwości złagodzenia niektórych sytuacji za pomocą leczenia farmakologicznego i fizjoterapeutycznego, postęp tej choroby jest nie do powstrzymania.

Na szczęście trwa walka, aby znaleźć strategię odwrócenia lub wyeliminowania tej choroby. Nauka nigdy się nie kończy. Bez wątpienia ciągłe wysiłki w pewnym momencie zakończą się dawaniem nadziei. Przy odrobinie szczęścia będzie raczej prędzej niż później.