Nasze życie nie jest zbyt krótkie, za późno je zaczynamy

Nasze życie. Tak często wydaje się być zdecydowanie zbyt krótkie. Problem nie polega jednak na tym jak długo trwa nasze życie, ale na tym, że zbyt późno zaczynamy żyć pełnią życia. Zbyt późno nadchodzi moment, w którym zrzucamy wszystkie nałożone wcześniej maski, zbieramy siłę i ostatecznie niczym młody wilk, wychodzimy na zewnątrz w poszukiwaniu własnego terytorium.

Okot p’Bitek był interesującym poetą i pisarzem, który pochodził z Ugandy. Znaczną część swojej kariery poświęcił na proklamowanie tradycyjnej kultury afrykańskiej. Według niego jako ludzie nigdy nie będziemy tak do końca wolni. Każdy z nas spełnia w społeczeństwie określoną rolę: jesteśmy bratem, siostrą, ojcem, matką.

Wszystkie te powiązania nie są jednak niczym innym, jak punktem wyjścia. Dlaczego? Ponieważ niezależnie od tego skąd pochodzimy i kim w tym sensie jesteśmy, mamy możliwość tworzenia nowych horyzontów. Tworzenie naszej własnej przyszłości nie oznacza z kolei, że wyzbywamy się korzeni, wręcz przeciwnie, stale je utrzymujemy.

Nasze życie ulega wpływom

Kiedy rozpoczyna się nasze życie, wszyscy jesteśmy całkowicie wolni. Ale samo życie, nasza rodzina, a także otaczające nas środowisko bezustannie wywierają na nas silny wpływ – krok po kroku wpływając na to kim ostatecznie jesteśmy. Dalecy od godzenia się na takie formowanie, w rzeczywistości jesteśmy autentycznym rękodziełem.

Przychodzi jednak w życiu moment na to, by ostatecznie zadecydować do jakiego stopnia i czy w ogóle chcemy się takiemu kształtowaniu poddawać. Czy rzeczywiście chcemy, by w taki sposób transmitowano nam wartości i szkolenie, czy jednak wolimy je odrzucić.

Okot p’Bitek udostępnił nam niezwykłe bogactwo wiedzy na ten temat w swojej książce pod tytułem: “Song of Lawino” (w języku polskim jak dotąd niedostępna). Nigdy nie przestaniemy być czyimś synem czy córką, bratem czy siostrą, nigdy nie zmieni się również miejsce naszego urodzenia… Jednakże nawet doskonale zdając sobie sprawę z naszego pochodzenia mamy prawo na przebudzenie i tworzenie własnego życia. 

Nasze życie – czas przejąć pełną kontrolę

Całkiem możliwe, że dla wielu osób idea przeżywania własnego życia może się wydawać żenująca, czy śmieszna. Czyż nie przeżywamy go każdego dnia? Czy nie cieszymy się nim każdego dnia od przyjścia na ten świat?

Wszyscy powinni być świadomi, że istnieje olbrzymia różnica pomiędzy prawdziwym życiem, a zwykłą codzienną egzystencją. Nasze życie przeżywane w pełni pozwala nam na odczuwanie szczerej radości z wszystkiego, co istnieje w okół nas, z tego, co posiadamy,  także z tego, co robimy lub nie. Od urodzenia do śmierci upływa nasze życie, które zasługuje na pełną uwagę i wysiłek, aby dobrze je wykorzystać.

Jak można to jednak osiągnąć? Jak przebudzić się do prawdziwego życia? Erich Fromm, znany psychoanalityk, psycholog społeczny i humanista pochodzenia niemieckiego miał na ten temat ciekawe spostrzeżenia. Uważał, że dużą część naszej egzystencji poświęcamy na dostosowywanie się do tego, co stale narzuca nam społeczeństwo, które uważa że coś jest właściwe, a co innego niewłaściwe.

Oddziaływanie to jest jednak tak silne, że często działa na nas niczym zapuszczona kotwica na statek. Nasze życie przebiega według wcześniej nam wszczepionych poglądów, zachowań, sposobów działania, które są przeciwieństwem tego, co w rzeczywistości wyznajemy.

Przełykamy gorzką frustrację, a nasze pragnienia ukrywamy niczym skorodowane statki gdzieś w głębinach naszej duszy. Spoczywają tam niczym smutne relikwie, na które wolimy nie spoglądać, bo w tym czasie codzienność ciągnie nas w zupełnie przeciwnym kierunku. Bo przecież koniecznie musisz spełniać, musisz pasować, musisz być zazębiającą się częścią jedynego właściwego sposobu myślenia, gdzie nie ma wolności.

Z takiego smutnego stanu rzeczy naprawdę można się przebudzić. Wymaga to jednak odwagi. Tylko Ci, którzy są gotowi rozpocząć swoją własną, osobistą rewolucję zaczną w końcu żyć pełnią życia, będą z niego brali garściami to, o czym w głębi duszy marzą.

Nasze życie wymaga natychmiastowego przebudzenia

Może to zakrawać na ironię. Jednakże wokół nas egzystuje wiele osób przemierzających te same drogi z uśpionym sercem i umysłem nastawionym na tryb automatycznego pilota. To najprostszy sposób egzystowania, ale co za tym idzie, jednocześnie najmniej radosny, nieautentyczny i nie dający satysfakcji.

Cała alchemia niezbędna do tego, by takie osoby się przebudziły kryje się w kilku zupełnie prostych krokach. Oto one:

Nasze życie w naszych rękach – 5 kluczy

Wróćmy na chwilę do tego o czym wspomnieliśmy na początku artykułu cytując ugandyjskiego pisarza Okota p’Bitek’a. Nie ulega wątpliwości, że na to jak jesteśmy kształtowani ma wpływ wiele czynników, czy tego chcemy, czy nie. Jesteś czyimś dzieckiem, czyimś bratem lub siostrą, kolegą, przyjacielem. Zajmujesz też jakieś stanowisko na rynku pracy.

• Wszystkie te zależności łączą Cię z danymi jednostkami. Nie powinny jednak wywierać na Ciebie całkowitego wpływu, tak byś nie potrafił już podejmować własnych niezależnych decyzji. To Ty musisz kontrolować rodzaj połączeń, które relacjonują Cię z innymi: bliższe, gdy pozwalają osiągnąć Ci szczęście, w przeciwnym razie zdystansowane.
• Przestań oszukiwać. To podstawowy aspekt. Nie udawaj, że czujesz się dobrze, podczas gdy w rzeczywistości wszystko, co dzieje się dokoła sprawia, że Twoje wnętrze płonie. Nie mów “jestem genialny”, skoro to nie prawda. Nie odwracaj głowy za tym, co w rzeczywistości Cię nie interesuje. Bądź autentyczny. Niech Twoje działania będą zupełnie spójne z tym, co myślisz.
• Naucz się rezygnować. Nasze życie nie zawsze jest spójne z oczekiwaniami innych. Abyś mógł zacząć żyć pełnią życia na pewno przyjdzie Ci zostawić w tyle wiele osób i wiele rzeczy.
• Żyj tym, co obecnie, praktykuj pełną uwagę i pamiętaj, że najlepszą chwilą na przeżycie czegoś fascynującego jest chwila obecna.
• Podążaj za intuicją. Naucz się słuchać samego siebie, dojść do głosu temu wewnętrznemu głosowi, który zamieszkuje Twoje wnętrze. To właśnie on informuje Cię o tym, co zasługuje na uwagę, a co nie.

Podsumowując. Pamiętaj, że w rzeczywistości nie ważne jak długo będziesz żyć. Najważniejsze jest to, czy nadajesz szczególnego znaczenia każdej przeżywanej chwili. Nasze życie jest tym, co zasługuje na szacunek i na to, by z odwagą sięgać po to, co w nim najlepsze.

Zdjęcia dzięki uprzejmości Sophie Wilkins