Narcyz - zapatrzony w siebie, ale nieszczęśliwy
Narcyz. Zapatrzony w siebie, nie dostrzegający tych, którzy go otaczają. Kiedy ktoś zamyka się w swojej bańce, jego serce staje się pełne egoizmu i samozadowolenia. Stąd tez narcyz nie dostrzega zazwyczaj tego, co mogłoby mu zaoferować jego własne otoczenie.
Typ osobowości znany jako narcyz sprawia, że osoba staje się surowa, szorstka i nie przedstawia wewnętrznej wartości. Co gorsza, takie egocentryczne osoby wierzą, że ich chłód i tak wielka odmienność od otoczenia powinny stanowić wzór dla innych.
Są tak zapatrzone w siebie, że na skutek przemożnego egoizmu nie sposób podjąć z nimi tematu. To sprawia, że osoby te stają się z czasem wyobcowane i nie mogą korzystać z tego, co ich otoczenie ma im do zaoferowania. Za każdym razem więc stają się coraz bardziej puste i nieczułe.
Narcyz – osiem braków i przyczyn wewnętrznej pustki
Niestety, ponieważ narcyz stale jest skupiony wyłącznie na swojej osobie, skazany jest również na stałe przeżywanie i doświadczanie pustki. Wynika to głównie z braku zainteresowania innymi. Przyjrzyjmy się niektórym dziedzinom, w których ta pustka zdecydowanie daje o sobie znać.
Przeczytaj również artykuł: Narcyzm – 4 oznaki, że masz z nim do czynienia
1. Brak empatii
Stale wypowiadane “ja, mnie, moje, ze mną” sprawiają, że narcyz nie potrafi postawić się w cudzym położeniu i okazywać empatii. Nie wynika to z zupełnego braku zainteresowania, ale raczej z silnie wyrobionego nawyku myślenia wyłącznie o sobie. Dlatego takie osoby dzień po dniu tracą sposobność wzajemnego rozumienia się z innymi.
2. Niskie poczucie własnej wartości
Co ciekawe, narcyz posiada zazwyczaj niskie poczucie własnej wartości. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ narcyz nie jest w stanie odkryć kim tak naprawdę jest. Jego wiedza na ten temat ogranicza się wyłącznie do tego, co sobie na swój temat wyobraża. Nie pokrywa się to jednak z rzeczywistością.
Przeczytaj również artykuł: Poczucie własnej wartości – dlaczego jest aż tak ważne?
Ze względu więc na stosowanie mechanizmu zwanego projekcją, dochodzi do utwierdzania go w błędnych przekonaniach i założeniach. Nie może wzrastać na podstawie tego, co prawdziwe.
3. Brak lojalności i uczciwości
Uczciwość i lojalność to cechy, które pozwalają zachowywać szacunek wobec samego siebie, a także wobec innych. Cechy te są również niezbędne dla życia w zaufaniu, szczerości, jak również otwartości.
Z powodu swego egocentryzmu, narcyz i egoista tracą możliwość ufania innym, to, co zyskują to niepewność, która w czasie podróży przez życie nie pozwala im się cieszyć widokami.
4. Brak miłości
Czy istnieje coś bardziej smutnego od braku miłości? Kochać i być kochanym to umiejętności wymagające namysłu, szacunku, odpowiedzialności i odwagi. Dlatego ktoś, kto kocha wyłącznie siebie, nie może zaznać również tego, co daje prawdziwa miłość. Ogranicza się wyłącznie do tego, co sam może sobie zaoferować.
Przeczytaj również artykuł: Miłość i jej prawdziwe znaczenie w Twoim życiu
5. Brak pokory i tolerancji dla innych
Narcyz nie znajduje miejsca na tolerancję i akceptację cudzych opinii, uczuć, innego sposobu myślenia. Ten czynnik sprawia, że jest skazany na samotność. Nie może budować wartościowych relacji z takim nastawieniem. Ponownie więc skupia się raczej na tym, czym jest sam dla siebie.
6. Brak odpowiedzialności
Osoba w pełni skupiona na różnych aspektach wyłącznie swojego życia nie jest też zdolna do zdania relacji, czy też wzięcia na siebie odpowiedzialności wobec innych. Stałe wyobcowanie sprawia bowiem, że narcyz nie może osiągnąć pełnej dojrzałości społecznej.
7. Pustka w życiu i brak wolności
Pustka w życiu i brak wolności to kolejne cechy charakteryzujące osoby o takim usposobieniu. Narcyz zamienia się z czasem w swojego własnego niewolnika, co zmusza go do rezygnacji z tego, co w normalnych warunkach mogłoby mu zaoferować życie.
Przeczytaj również artykuł: Odłączenie podstawą emocjonalnej wolności
8. Brak własnej tożsamości
Ten ostatni czynnik, tak naprawdę bezpośrednio łączy się z wszystkimi wymienionymi wcześniej. Jeżeli ktoś w pełni skupia się na własnej osobie, to w rzeczywistości pozbawia się posiadania swojej prawdziwej tożsamości. Nie można być kimś w świecie, nie mając innych jako punkty odniesienia.
Tak więc narcyz nie może się rozwijać, ponieważ pozbawia się interakcji z otaczającym go otoczeniem. Słucha wyłącznie swojej mądrości i nie przyjmuje udzielanych mu rad. To z kolei pogłębia go w odosobnieniu i pustce, zarówno mentalnej, jak i emocjonalnej.
