Napady złości jako okazja do nauki

Napady złości Twojego dziecka mogą wskazywać, że czuje się sfrustrowane lub emocjonalnie przytłoczone. Dlatego określenie, kiedy i jak się pojawią, dostarczy Ci wskazówek, które pomogą Ci odpowiednio nimi zarządzać. Ważne jest również, aby postrzegać napady złości jako możliwość uczenia się.

Bez wątpienia w Twoim życiu pojawią się napady złości Twojego dziecka. Ale kiedy kopanie i krzyki się skończą, będzie to okazja do nauki.

W tym momencie możesz zastanowić się, co się stało. Możesz zachęcić dziecko do przemyślenia innych, bardziej pozytywnych opcji radzenia sobie z wydarzeniami życiowymi. To świetny sposób na nauczenie się lepszej komunikacji i znajomości swoich emocji.

W dzisiejszym artykule przedstawimy różne strategie, których możesz użyć podczas napadów złości i po nich. Pomogą Ci one zmienić te sytuacje w możliwości uczenia się, a także mogą sprawić, że będą one bardziej znośne.

„Co zrobiono dzieciom, one zrobią społeczeństwu.”

– Karl A. Menninger –

Jak zachowywać się podczas napadu złości

Zachowaj spokój

Utrata panowania nad sobą, gdy dziecko wpada w złość, może tylko utrudnić sprawę. Dzieje się tak, ponieważ dziecko może być bardziej zestresowane z powodu Twojej złości. Nie tylko to – będziesz także dawał im zły przykład w zakresie kontroli emocjonalnej.

Obowiązkiem dorosłego jest pokazanie dziecku lepszych sposobów radzenia sobie z frustracją. Chcesz także dawać dobry przykład, jeśli chodzi o wyrażanie uczuć i pragnień.

W związku z tym bardzo ważne jest, aby zachować spokój i skupić się na dziecku. W ten sposób staniesz się dla nich wzorem do naśladowania. Zapamiętają Twoje zachowanie, gdy będą mieli trudności z kontrolowaniem swoich emocji. Możesz wykorzystać napady złości jako możliwość uczenia się.

„Kiedy podchodzę do dziecka, budzi we mnie dwa uczucia: czułość wobec tego, kim jest i szacunek dla tego, kim może się stać.”

– Luis Pasteur –

Nie bierz rzeczy do siebie

Generalnie, kiedy Twoje dzieci mają napady złości, nie robią tego, aby zwrócić na siebie Twoją uwagę. Nie mają też na celu prowokowania ani wyrzutu złości. Przez większość czasu są emocjonalnie przytłoczone swoją obecną sytuacją. Po prostu nie znają lepszego sposobu działania. Czują się sfrustrowane lub złe i wyrażają to kopiąc i krzycząc.

Ważne jest, aby nie brać do siebie napadu złości. Potraktuj to jako sposób reagowania na jakieś wydarzenie. To jest coś, czym mogą nauczyć się zarządzać.

Bardziej prawdopodobne jest, że sposób, w jaki radzisz sobie ze swoimi emocjami, jest powiązany z tym, jak nauczyli Cię tego rodzice. Dlatego tak ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że będziesz wzorem do naśladowania dla swoich dzieci.

Możliwe, że Twoi rodzice osobiście odbierali Twoje napady złości. Być może nie nauczyli Cię żadnego innego sposobu wyrażania emocji i nie wykorzystali napadów złości jako okazji do nauki.

W takim przypadku prawdopodobnie będziesz odczuwać wiele negatywnych emocji podczas napadów złości własnych dzieci. Co więcej, prawdopodobnie nie będziesz też wiedział, jak sobie z nimi radzić.

„Wspaniałe osoby są wspaniałe dzięki dobrym, mocnym fundamentom, na których byli w stanie zbudować charakter…”

– Montapert –

Okaż empatię

Ważne jest, aby umieć wczuć się w swoje dzieci i ich uczucia. Powinieneś także przedstawić ich doświadczenia w prostych słowach. Możesz to zrobić używając pocieszającego i spokojnego głosu. Jeśli chodzi o język ciała, staraj się ustawić się tak, aby oczy znajdowały się na poziomie ich oczu, kiedy do nich mówisz.

W ten sposób poczują, że naprawdę ich słuchasz i rozumiesz. To dzieci cierpią najbardziej, gdy nie potrafią odpowiednio ukierunkować swoich negatywnych emocji. Być może w tej chwili jedynymi narzędziami, jakie maja do wyrażenia siebie, są krzyki i płacz.

Musisz starać się im w tym pomóc, aby w przyszłości również wiedziały, jak odpowiednio się zachowywać.

Z drugiej strony empatia nie oznacza poddania się napadowi złości. Jeśli to zrobisz, nie będziesz oferować im odpowiednich narzędzi do nauki zarządzania swoimi emocjami. Wręcz przeciwnie, dasz im pozwolenie na wyrażanie siebie w napadach złości, kiedy tylko czegoś chcą.

Zatem okazywanie im empatii oznacza próbę wyrażenia tego, co się z nimi dzieje, w słowa. Na przykład możesz powiedzieć: „Uważam, że jesteś zły, ponieważ podobała Ci się zabawa, a my musieliśmy iść.” Innym przykładem jest „chciałeś sam założyć buty, ale musiałem Ci pomóc i poczułeś się sfrustrowany”.

Jeśli jesteś w stanie to zrobić, Twoje dziecko poczuje, że naprawdę je rozumiesz, a to pomoże mu się uspokoić i Cię wysłuchać.

Dobrym pomysłem jest również zaproponowanie im alternatywnych zachowań i pomoc w zmianie punktu skupienia uwagi. Pomoże im to uniknąć ciągłego angażowania się w takie zachowania.

Niemniej jednak działa to lepiej, gdy dziecko się uspokoi i zrozumie. Jeśli zrobisz to w szczytowym momencie ich złości, możesz po prostu spowodować większą frustrację.

„Edukuj dzieci, a karanie dorosłych nie będzie konieczne.”

– Pitagoras –

Co zrobić, gdy napad złości się skończył

Zaoferuj źródło spokoju

Po ustąpieniu napadu złości lub gdy dziecko się uspokoiło, możesz je przytulać i okazać uczucia. Zaproponuj też, aby dziecko umyło twarz i napiło się wody. Jeśli nie chce, możesz po prostu usiąść obok niego i głęboko oddychać. Następnie możesz przystąpić do wyjaśnienia, że może poprosić o przytulenie, gdy tylko poczuje, że tego potrzebuje.

Jeśli napad złości obejmuje samookaleczanie, musisz powstrzymać dziecko przed robieniem tego i powiedzieć mu, że jest to niedopuszczalne. Jeśli próbuje Cię uderzyć, powinieneś je stanowczo powstrzymać (bez krzywdzenia dziecka) i jasno powiedzieć, że nie pozwalasz na takie zachowanie.

Nie poddawaj się

Ważne jest, aby nie ulegać żądaniom dziecka podczas napadu złości, nawet jeśli krzyczy. Jeśli to zrobisz, może to spowodować, że Twoje dziecko będzie używać napadów złości tylko po to, aby uzyskać to, czego chce.

Może to także robić, by wyrazić swoje zdanie. Niemniej jednak możesz obdarzyć je uwagą lub poprzytulać. Dzięki temu będzie wiedzieć, że je kochasz bez względu na to, co się stanie.

Z drugiej strony możesz również negocjować i oferować dziecku różne opcje. W ten sposób możesz pokazać swoim dzieciom, że je słuchasz i traktujesz je poważnie.

„Są tylko dwa trwałe spadki, które możemy dać naszym dzieciom – korzenie i skrzydła.”

– Hodding Carter –

Wykorzystaj w pełni napady złości jako możliwość uczenia się

Gdy dziecko się uspokoi, możesz z nim porozmawiać o tym, co się stało. Pozwól im wyjaśnić, co czują i spróbuj wytłumaczyć, co zaobserwowałeś i jak się czujesz. Wykorzystaj ten czas również na burzę mózgów, aby zastanowić się nad różnymi alternatywami, aby stawić czoła takim sytuacjom, gdy ponownie wystąpią.

Jeśli Twoje dzieci są bardzo małe, najlepiej jest spróbować wyrazić to, co myślisz, że czują – powiedzieć to słowami. Powinieneś także dać im rozwiązania, które mogą im pomóc, przynajmniej do czasu, gdy będziecie mogli je wspólnie odkryć.

Czego nie powinieneś robić podczas napadu złości?

• Nie należy krzyczeć ani stosować kar cielesnych.
• Każda strategia, która wywołuje większy stres, może mieć długofalowe konsekwencje. W związku z tym nie powinieneś ich używać.
• Nie próbuj udzielać długich wyjaśnień podczas napadu złości, ponieważ Twoje dziecko i tak nie będzie na Ciebie zwracać uwagi.
• Nie należy zostawiać dzieci samych w ich pokoju ani karać ich. To mogłoby spowodować jeszcze większe problemy w zarządzaniu swoimi emocjami.
• Jeśli napad złości pojawia się w miejscu publicznym, nie odciągaj dziecka ani nie zmuszaj go do opuszczenia tego miejsca. Postaraj się jak najszybciej poradzić sobie z sytuacją, nie martwiąc się o to, kto na Ciebie patrzy lub o czym myśli.

Napady złości jako możliwość uczenia się

Faza napadów złości jest normalną fazą rozwoju dziecka. Jest w porządku, o ile nie wykraczają one poza pewne ograniczenia. Napady złości mogą stać się dla dzieci dobrą okazją do nauczenia się radzenia sobie z frustracją i wyrażania negatywnych emocji. Jest to niezwykle ważne dla życia w społeczeństwie z normami i ograniczeniami.

Napady złości pozwalają rodzicom i dzieciom wzmocnić tolerancję na frustrację, błędy, rozczarowania i straty. W związku z tym są również dobrą okazją do nauczania umiejętności emocjonalnych. Pomogą one Twoim dzieciom stać się bardziej dojrzałymi nastolatkami i dorosłymi.