Być może słyszałeś, jak ktoś tłumaczy zachowanie innej osoby jako “kryzys wieku średniego”. A może i ty odczuwasz pewne zdenerwowanie lub niepokój w związku ze zbliżającymi się urodzinami. Może boisz się zestarzeć lub wyjść z okresu młodości. Albo jednego i drugiego.
Prawda jest taka, że ogromna większość kobiet oraz wielu mężczyzn cierpi na tak zwany “kryzys wieku średniego”. W przypadku kobiet spowodowane jest to wkraczaniem w okres menopauzy i symptomami z nią związanymi – zarówno tymi fizycznymi i psychologicznymi.
“Kryzys wieku średniego” nie pojawia się dokładnie w dniu zdmuchnięcia 40 świeczek z tortu urodzinowego. Zazwyczaj rozwija się po tym czasie lub nieco wcześniej. Zaczynamy wtedy analizować swoje dotychczasowe dokonania albo ważne nierozwiązane sprawy. W niektórych przypadkach po głowie zaczynają chodzić myśli o odpoczynku i emeryturze (chociaż w większości krajów europejskich od przejścia na emeryturę wciąż dzielą cię dwie kolejne dekady).
“Kryzys wieku średniego” – charakterystyka
Zdaniem ekspertów istnieją dwa rodzaje kryzysu związanego z wiekiem. Pierwszy ma charakter ewolucyjny i polega na obserwacji naszego starzenia się i biologicznych przemian. Drugi z nich dotyczy okoliczności i wynika ze zmian w otoczeniu, które osobiście na nas wpływa. Kryzys wieku średniego zaliczany jest do tej pierwszej grupy.
Wkroczenie w czwartą dekadę życia w niektórych osobach może wywołać depresję i poczucie niepokoju. Dzieje się tak zwłaszcza z powodu presji społecznych i rodzinnych, związanych z osiągnięciem pewnego wieku.
Badania pokazują na przykład, że prawdopodobieństwo wystąpienia kryzysu wieku średniego jest wyższe wśród osób nie będących w sformalizowanym związku lub nie posiadających dzieci, dobrej pracy albo zakupionego przez siebie domu.
Przyczyny kryzysu wieku średniego są różne. Do najczęstszych z nich należą jednak: niepewność, nadmiar ciążących odpowiedzialności, rutyna, konflikt z partnerem, świadomość popełnionych błędów, nuda, brak jasno określonych celów, itp.
Nowa perspektywa
Bez wątpienia jedna z najbardziej istotnych oznak kryzysu wieku średniego to pragnienie bycia znów “młodym.” Niesie to ze sobą poszukiwania nowych doświadczeń. Robienie rzeczy, które wcześniej nie wydawały się ekscytujące, lub których z pewnych powodów nigdy nie mogliśmy robić, noszenie młodzieżowej odzieży, odwiedzanie barów i klubów, itp.
To nowe podejście do życia może posłużyć za świetny dzwonek alarmowy, motywację wyrywającą z rutyny i wzbogacającą życie. Może też jednak wywołać paraliżującą nostalgię. Może ona sprawiać, że zaczynamy marzyć o tym, co było i zapominamy o ogromie rzeczy, które mamy jeszcze do zrobienia.
Zdrowa nostalgia i refleksja nad przeszłością są dobre. Zawierają się w postawie akceptowania faktu upływającego czasu bez poczucia gniewu lub niemocy. Oznaczają też brak rezygnacji z teraźniejszości czy przyszłości na rzecz rozpamiętywania przeszłości.
W rzeczywistości tego rodzaju refleksja może być bardzo dobrym momentem w życiu. Może pomóc iść naprzód z wiedzą zdobytą do tej pory.
Jakie są zatem sposoby na stawienie czoła temu “kryzysowi” ze zdrowym nastawieniem?
- Nastaw się pozytywnie. Nieważne, że jesteś już “starszy,” pamiętaj, że wiek niesie ze sobą doświadczenie, anegdoty, wiedzę. Przed tobą wciąż jeszcze wiele lat i nie warto przeżyć ich w cierpieniu.
- Czerp z tego przyjemność. Doświadczenie dorastania i uporania się z wieloma problemami czyni cię jeszcze bardziej interesującą osobą, przygotowaną na to, co nastąpi potem. Będziesz lepiej panować nad sobą, znać konsekwencje swoich działań, a twoja samoświadomość prawdopodobnie wzrośnie. Pamiętaj też, że najlepszy czas to tu i teraz. Nie utożsamiaj młodości ze szczęściem. Szczęście i spełnienie można osiągnąć na każdym etapie życia.
- Zastanów się. Można powiedzieć, że znajdujesz się w środkowym momencie życia. To dobry czas, by pomyśleć o tym, co udało ci się już osiągnąć oraz pomyśleć o przyszłości, bo wciąż czeka cię wiele. Jakiekolwiek zmiany, które od tej pory zechcesz wprowadzić będą musiały być bardzo dokładnie oszacowane i przeanalizowane.