Kryzys wieku 30 lat? Dowiedz się, co go powoduje

Chociaż kryzys wieku 30 lat może zmusić Cię do spojrzenia z innej perspektywy na te wszystkie marzenia i cele, których jeszcze nie osiągnąłeś, jest to także okazja do przypomnienia Ci, że zostało jeszcze sporo życia przez Tobą. Nie zmarnuj tych lat.

“Nie pozwól, by życie Ci przelatywało między palcami!”. “Kiedy się zamierzasz ożenić?”. “Czy planujesz mieć dzieci?”. “Ktoś w Twoim wieku powinien już się ustatkować…”. Każdy, kto zbliża się do trzydziestki, prawdopodobnie słyszał tego typu uwagi już wiele razy. Zbyt wiele razy.

Wydaje się zatem, że ludzie muszą stawiać czoła coraz to większej liczbie oczekiwań ze strony innych. Tym większej, im bliżej są swoich trzydziestych urodzin. W związku z tym, łatwo też rozwinąć u siebie coraz to więcej i więcej wątpliwości i obaw. Taka sytuacja niekiedy powoduje specyficzne stany natury psychologicznej określane potocznie jako kryzys wieku 30 lat.

Społeczeństwo stara się wymusić wręcz idylliczny obraz życia dla osób w wieku trzydziestu lat. Zawsze w tym obrazie osoby takie mają dom, stały związek, stabilną i ekscytującą pracę, coroczne wakacje spędzane na Karaibach i oczywiście dzieci.

Ten ideał, tworzy się na podstawie licznych społecznych uprzedzeń. Przedstawia się go tak, jakby był swego rodzaju listą kontrolną szczęśliwego o życia. Jeśli więc Twoje życie nie pasuje do tak utworzonego, choć z gruntu rzeczy fałszywego obrazu, łatwo można wpaść w kryzys wieku 30 lat.

Najwyraźniej jednak kryzys wieku 30 lat ma o wiele więcej wspólnego z presją społeczną i kulturową. Faktycznie przekroczenie jakiejś magicznej granicy, jaką rzekomo jest 30 lat, nie musi być zwrotem w naszym życiu. Większość z nas nie spełnia tych oczekiwań, co wywołuje u nas świadomą lub podświadomą udrękę i frustrację. Jest ona powodowana świadomością tego, że nie robimy tego, co “powinniśmy” robić. Nawet jeśli to nie jest to, czego naprawdę chcemy. I koło się zamyka.

Kryzys wieku 30 lat – do tej pory powinienem był zrobić to i tamto…

Co za krótkie, ale przerażające zdanie. Wszystkie te stwierdzenia związane z „powinnością” są wyłącznie przejawem presji społecznej. Przedstawiają one typowe kroki podjęte na ścieżce życia jako absolutnie obowiązkowe. Wykonaj je i automatycznie w oczach innych ludzi staniesz się osobą odnoszącą sukcesy lub godną podziwu. Zlekceważ je i od razu jesteś szufladkowany jako ktoś dziwny lub zagubiony.

Większość z tych domniemanych i narzucanych przez innych celów wiąże się z osiągnięciami i sukcesem. Są one prezentowane tak, jakby Twoje poczucie własnej wartości i reputacja w oczach innych zależały wyłącznie od ich spełnienia. Ale im wyższe są wymagania społeczne, tym bardziej krytykuje się i wywiera presję na samym sobie.

Podczas swojej podróży przez życie wykorzystujesz wiele różnych możliwości. Ale jednocześnie pozostawiasz za sobą wiele niezbadanych opcji. Przez większość tych lat nie masz zbyt wiele czasu na myślenie o nich, w efekcie czego szybko zostają o nich zapominasz. Ale coś się zaczyna dziać, kiedy kończysz trzydzieści lat. Wtedy właśnie może u niektórych osób pojawić się kryzys wieku 30 lat. Bierze się on stąd, że w przypadku wielu ludzi każda okazja, którą kiedyś porzucili, powraca nagle do ich umysłów.

Jeśli tak się stanie, zaczynasz mieć skłonność do myślenia, że ​​jeśli nie zrobiłeś wszystkich “normalnych” rzeczy dla zwykłych trzydziestolatków, to tak naprawdę nie zrobiłeś niczego ze swoim życiem do tej pory. Tak właśnie zaczyna się kryzys wieku 30 lat. Ten kryzys jest stanem pewnego rodzaju zamieszania, dezorientacji i niepewności. Powoduje ją zderzenie między silnymi oczekiwaniami społecznymi i osobistymi, a rzeczywistością.

Czy musisz tak naprawdę być uważany za “normalną” osobę?

Życie to długa linia różnego rodzaju decyzji. W wielu wypadkach decyzje te wiążą się jednak z ogromną presją społeczną. Nikt nie chce zawieść ważnych osób w ich życiu, takich jak rodzice, rodzeństwo lub przyjaciele. Z tego właśnie powodu łatwo stać się osobą, którą ludzie wokół Ciebie chcą, abyś się stał. I jednocześnie bez myślenia głęboko o tym, czego tak naprawdę chcesz w swoim życiu. Ale spełnianie oczekiwań innych nie zawsze prowadzi do szczęścia. A w zasadzie to raczej rzadko.

Odejście od tego, co Twoja kultura uważa za normę lub standard, nie oznacza, że Twoje życie staje się automatycznie porażką. W rzeczywistości może to nawet oznaczać, że tworzysz swoje własne życie w oparciu o to, czego tak naprawdę chcesz, a nie o to, czego inni chcą dla Ciebie.

Odejście od normy nie oznacza jednak porzucenia wszystkich „normalnych” ze społecznego punktu widzenia celów. Możesz nadal mieć stabilny związek, normalną pracę lub kupić sobie nowy, atrakcyjny samochód. Oznacza to po prostu zmianę kolejności priorytetów na to, co naprawdę jest ważne dla Ciebie.

Jak presja społeczna może spowodować kryzys wieku 30 lat?

Pozbycie się wszelkiej presji społecznej nie jest rozwiązaniem. To jest po prostu całkowicie niemożliwe. Ludzie są istotami społecznymi i nikt nie żyje w całkowitej izolacji. Ale jeśli dopadł Cię kryzys wieku 30 lat, musisz znaleźć jakiś sposób, by sobie z nim poradzić i wydostać się z niego.

Jedną z efektywnych metod postępowania jest zadanie sobie jednego pytania. Dlaczego jesteś tak naprawdę niezadowolony ze swojego życia? Czy boisz się, że nigdy nie osiągniesz swoich celów lub marzeń? A może tego, że nigdy nie spełnisz oczekiwań innych ludzi? Albo po prostu ciągle jeszcze prostu zastanawiasz się, czego tak naprawdę chcesz w życiu? To kwestia spojrzenia w lustro i odkrycia swoich własnych potrzeb, pragnień i preferowanego sposobu działania.

Kluczem do sukcesu jest oddzielenie naszych myśli, oczekiwań i wartości od tego, co słyszymy ze strony mediów lub innych osób. W przeciwnym razie presja wywoływana przez czynniki zewnętrzne może stopniowo podkopać Twoje poczucie szczęścia i spełnienia.

Jeśli mielibyśmy wskazać tylko jeden jedyny punkt do zapamiętania z naszego dzisiejszego artykułu, byłoby  to następujące zdanie. Osiągnięcie szczęśliwego i satysfakcjonującego życia nie jest wynikiem doskonałego spełniania oczekiwań ze strony społeczeństwa. Szczęście bierze się z przejęcia kontroli nad swoim życiem. Z zapamiętania, że czasami nawet najlepsze i najwspanialsze spotkanie kogoś lub czegoś blokuje nam drogę lub powoduje zagubienie się.

Podążaj swoim własnym szlakiem przez życie

Jesteś jedyną osobą odpowiedzialną w pełni za decyzje, które podejmujesz. Presja ze strony społeczeństwa zawsze będzie obecna w Twoim życiu, przypominając Ci o tych wszystkich rzeczach, które “powinieneś” teraz właśnie zrobić. Jednak właściwe podejście do rzeczywistości jest kluczowe do osiągnięcia zamierzonych przez siebie celów. Pamiętaj o tym, że to zależy tylko od Ciebie. To Ty właśnie wybierasz, czy zamierzasz pojechać konwencjonalną trasą. A może wolisz właśnie mniej uczęszczaną i przez to rzadziej wybieraną drogę.

Szczęście nie bierze się z robienia tego, czego inni oczekują od Ciebie. Jego źródłem jest odkrywanie tego, czego naprawdę chcesz w życiu i robienia właśnie tego. Nie szukaj poklasku u innych, aby dowiedzieć się, czego chcesz. Zamiast tego spójrz po prostu w lustro.

To prawda, że kryzys wieku 30 lat może zmusić Cię do spojrzenia z innej perspektywy na te wszystkie marzenia i cele, których jeszcze nie osiągnąłeś. Jest to także okazja do przypomnienia Ci, że zostało jeszcze sporo życia przez Tobą. Nie zmarnuj tych lat. A jeśli Twoje priorytety się zmieniły, możesz nie chcieć już realizować tych konkretnych celów. Życie jest szlakiem, który wybierasz do przejścia przez swoje osobiste decyzje. I każdy z nas ma pełną swobodę wobec wyboru swojej własnej drogi.

“Życie jest tym, co dzieje się z Tobą, gdy jesteś zajęty realizowaniem planów innych.”
-John Lennon-