Brak cierpliwości do dzieci, skąd się bierze?

Brak cierpliwości do dzieci to bolączka, która dotyka wielu rodziców. Jest też wielu, którzy nie wiedzą, dlaczego tak się dzieje, skoro uwielbiają swoje dzieci i chcą dla nich tylko tego, co najlepsze. Prawda jest taka, że ​​jedno nie wyklucza drugiego.

To się zdarza, kiedy jesteś rodzicem ale nie rozwiązałeś wcześniej pewnych wewnętrznych węzłów. Albo gdy stosujesz niewłaściwe strategie wychowania.

Brak cierpliwości do dzieci często prowadzi do niesprawiedliwych zachowań, które później owocują wyrzutami sumienia. Taka postawa dezorientuje również dzieci i czasami, co dziwne, zachęca do tych zachowań, których najbardziej nie znoszą ich rodzice.

Wszystko to dzieje się zwłaszcza u młodszych dzieci, chociaż często zdarza się również u dorastających dzieci. Ale skąd właściwie się bierze ten brak cierpliwości do dzieci? Jak można sobie z nim poradzić? To wszystko zobaczymy w dzisiejszym artykule.

„Z miłością i cierpliwością nie ma rzeczy niemożliwych”.

-Daisaku Ikeda-

Brak cierpliwości do dzieci: przyczyny

Krótko mówiąc, brak cierpliwości do dzieci świadczy o ukrytej złości wobec nich lub tego, co reprezentują. Innymi słowy, niecierpliwość jest przejawem czegoś głębszego i generuje stan niezadowolenia, frustracji lub dyskomfortu.

Przyczyny, które mogą wyjaśniać słabą cierpliwość do dzieci, są następujące:

• Brak jasności w podziale ról do spełnienia. Występuje, gdy przyjmuje się rolę rodzica, nie zdając sobie sprawy, co to oznacza. Uważa się, że jest to coś naturalnego, czego nie można się nauczyć, tymczasem wcale tak nie jest
• Rodzicielstwo staje się przeszkodą w spełnieniu indywidualnych życzeń. Matka, ojciec lub oboje chcą rozpocząć projekty, które wymagają czasu, a rodzicielstwo jest postrzegane jako przeszkoda w tych planach.
• Związek rodziców nie funkcjonuje dobrze. Dzieci są czasami postrzegane jako źródło konfliktów w małżeństwie. W tym zakresie rodzice postrzegają je jako przeszkodę w korzystaniu z życia we dwoje.
• Powtarzają się utarte wzorce. Osoby, które same doznały w dzieciństwie nadużyć, przemocy lub zaniedbania, mają tendencję do powtarzania tych wzorców, jeśli nie wykonały nad nimi osobistej pracy.
• Występują problemy z kontrolą impulsów. Czasami problem polega na tym, że nie ma zrozumienia własnych emocji i kontroli nad nimi, nie tylko w stosunku do dzieci, ale ogólnie w życiu.
• Odrzucenie dzieci. Zwykle dzieje się to nieświadomie i nie oznacza, że ​​rodzice są potworami. Dzieje się tak, że z jakiegoś powodu nie zaakceptowali macierzyństwa ani ojcostwa, mimo że kochają swoje maluchy.

Odszyfruj gniew

Brak cierpliwości do dzieci jest objawem i właśnie tak powinien być postrzegany. Oznacza to, że problem do rozwiązania nie polega na samej niecierpliwości, ale na tym, co się za nią kryje. Wymaga to refleksji i uczciwości wobec samego siebie, aby zidentyfikować przyczynę lub przyczyny takiego zachowania.

Dobrym punktem wyjścia jest przemyślenie powodów, które zmotywowały rodziców do decyzji o rodzicielstwie. Nie zawsze jest to wynik planu i nie zawsze następuje w najbardziej odpowiednim czasie. Może to być źródłem nietolerancji w stosunku do tej małej osoby, która zaistniałą i domaga się miejsca w życiu swoich rodziców.

Warto również zastanowić się nad stanem relacji między małżonkami i nad zasadami wychowania, które wdrażają w życie rodzice. Skąd się wzięły te zasady? Jakie mają podstawy? Czy naprawdę dobrze działają?

Sposoby na sytuacje kryzysowe

Refleksje mogą zająć trochę czasu, ale jest to bardzo ważne, ponieważ tylko w ten sposób dotrzesz do sedna sprawy. A tymczasem istnieje kilka środków, które warto wziąć pod uwagę, aby doraźnie złagodzić brak cierpliwości do dzieci.

Można wypróbować następujące techniki:

• Nie mów ani nie działaj w chwilach wielkiego gniewu. Gniew przebija się sam i tylko powoduje, że popełniamy błędy. Lepiej poczekać chwilę, zanim coś zrobisz lub powiesz.
• Mniej kontroli. Ważne jest, aby zaakceptować, że podczas rodzicielstwa praktycznie nie istnieją chwile, kiedy mamy całkowitą kontrolę nad sytuacją. Zawsze będą się zdarzać sytuacje, które nie spełnią naszych oczekiwań, dlatego najlepiej obniżyć dramaturgię tematu.
• Poproś o pomoc. Jeśli rodzicielstwo jest postrzegane jako obciążenie wykraczające poza dostępne zasoby energii, najlepiej zwrócić się o pomoc do partnera, przyjaciół lub jakiejś osoby z zewnątrz.
• Obserwuj. Warto zwrócić uwagę na to, jakie momenty i przyczyny wywołują złość, a także na zachowanie dzieci w tym zakresie.

Do powyższego należy dodać, że rozsądnie byłoby porozmawiać z partnerem i uzgodnić wytyczne dla obojga rodziców oraz podział zadań. Warto również poznać najlepsze strategie wychowania dzieci.