Są dni dobre i złe – wszyscy o tym wiemy. Są chwile lub etapy, w których nie możemy znaleźć jasnej ścieżki, mamy zbyt wiele wątpliwości, jesteśmy emocjonalnie nieaktywni lub zawiedzeni. W obliczu tego wszystkiego musimy szukać rozwiązań, które zapewnią szczęście lub równowagę osobistą. Wdzięczność stanowi w takiej sytuacji naszą tajną broń do stawiania czoła codzienności. Dlatego to o niej ci dzisiaj opowiemy.
Aby to osiągnąć, kluczem jest zebranie kolekcji elementów z naszego wewnętrznego świata i naszego otoczenia. Nie jest to łatwa droga. Na własne szczęście trzeba sobie ciężko zapracować. Jednym ze sposobów na rozpoczęcie lub dalsze podążanie ścieżką do szczęścia jest właśnie praktyka, o której czasami zapominamy: wdzięczność.
Na jakim etapie naszego życia przestaliśmy być wdzięczni? Jak często przestajemy dziękować ze strachu, martwiąc się o to, co mogą powiedzieć inni, lub po prostu nie wiedząc jak?
Bądźmy świadomi mocy słów. Ważne jest, aby wiedzieć, jak nadać im odpowiedni moment, ton, nacisk, miejsce i szczerość. Nie zawsze dobieramy je dobrze i nie zawsze trafiamy w sedno, nawet jeśli mamy najlepsze intencje. Tym niemniej warto próbować.
„Przyjemność odczuwana po spotkaniu z wdzięcznym człowiekiem jest tak wielka, że warto ryzykować, aby nie być niewdzięcznym”.
-Seneka-
Czy kiedykolwiek myśleliśmy o podziękowaniu komuś w szczególny sposób? Dlaczego tego nie zrobiliśmy? Czy dziękować i być wdzięcznym oznacza to samo?
Osiem liter
„Dziękuję”. Osiem dobrze połączonych ze sobą liter, które mogą przypadać na każdą skrajność emocjonalnego spektrum. Z jednej strony automatyczny formalizm, z drugiej najbardziej znaczące ze wszystkich uczuć.
Rozdajemy „dziękuję” na wszystkie strony. To prawie prezent, który każdego dnia dajemy nieznajomym. Uczymy się formalnej wdzięczności jako normy społecznej. „Dziękujemy za przybycie”, „Dziękujemy za udział”, „Dziękuję za obiad”, „Dziękuję za zaproszenie” itp. Wszystko to jest mniej lub bardziej formalne. Może też mieć głębsze lub płytsze znaczenie.
Ogólnie rzecz ujmując umiejętność podziękowania jest jedną z cennych umiejętności społecznych. Otwiera nam drzwi, zbliża nas do innych i ułatwia integrację z grupą. Istnieje jednak inny rodzaj „dziękuję”. Taki, który ćwiczymy mniej. Taki, który pojawia się między rodzicami, przyjaciółmi, członkami rodziny lub wyjątkowymi znajomymi w naszym życiu.
Tutaj możemy mówić o prawdziwej, autentycznej wdzięczności.
Wdzięczność – co się za nią kryje?
Nie mamy na myśli formalizmów ani pustych zwrotów grzecznościowych. Nie mówimy też o „dziękuję” podarowanym ludziom, którzy ambitnie szukają uznania za swoją pracę.
Mówimy o rozejrzeniu się wokół nas lub w naszej przeszłości i zidentyfikowaniu osoby, która nam pomogła, bez potrzeby jakiejkolwiek rekompensaty. Często nie wiedząc o tym lub bez zamiaru, ale zrobiła to. Dlatego zasługuje na naszą wdzięczność.
Ten sportowy trener, który sprawił, że spojrzeliśmy poza piłkę, płotki czy egzaminy. Ten nauczyciel, który pomógł nam odkryć miłość do książek, historii czy matematyki. Ten krewny, który w najbardziej naturalny sposób dał nam najlepsze lata naszego życia i którego będziemy wspominać z wielką miłością.
„Cicha wdzięczność nikomu nie przyda się zbytnio”.
-GB Stern-
Bycie wdzięcznym to łączenie się ze swoimi osobistymi emocjami i dzielenie się nimi z innymi.
Bycie wdzięcznym pomaga nam:
- Uwolnić zablokowane emocje i odzyskać wewnętrzny spokój;
- Pozbyć się ciężaru nierozstrzygniętych i niedokończonych spraw („Chciałbym mu podziękować…”);
- Podnieść swoją samoocenę;
- Wzmocnić więzi społeczne;
- Stawić czoła złym momentom i pokonać negatywne emocje;
Wdzięczność jako tajny składnik? TAK!
Martin Seligman jest dziś jednym z najbardziej uznanych psychologów. Był głównym motorem psychologii pozytywnej, gałęzi psychologii, która obejmuje naukowe badanie emocji i pozytywnych cech istot ludzkich.
Wraz z Christopherem Petersonem opracował on ankietę, która zbiera i klasyfikuje te mocne strony i zalety, które mogą pomóc nam osiągnąć lepszą jakość życia. Nie tylko opierali oni swoje obserwacje na aktualnych badaniach; studiowali także starożytne filozofie, teksty ze wszystkich kultur i religii na każdym kontynencie, ponieważ to właśnie tam można znaleźć cenną wiedzę.
Udało im się z tego wszystkiego wyciągnąć kilka wspólnych elementów. Jedną z ogólnych kategorii, zwaną „Transcendencją” – sił, które nadają sens życiu i łączą nas z otoczeniem i uniwersalnymi emocjami – jest wdzięczność.
Transcendencja została zdefiniowana jako „bycie świadomym i wdzięcznym za dobre rzeczy, które się nam przytrafiają, a także umiejętność dziękowania”.
Aktywuj swoją wdzięczność
Jest wiele czynników, które powstrzymują nas od wyrażania wdzięczności. Lęk przed „co inni powiedzą”, poczucie, że jest już za późno, arogancja lub duma, która budzi w nas czasem wątpliwości. Bywa, że pojawia się myśl, że nasze uczucia nie zostaną odwzajemnione. Dlatego się boimy. Sporą przeszkodą bywa też nieśmiałość.
Efekt wdzięczności jest jednak tak pozytywny, że jeśli mamy coś na myśli, nie powinniśmy wątpić w siebie. Należy spróbować wyrazić swoje uczucia. Aby to zrobić, najpierw należy zidentyfikować rzeczy, za które naprawdę możemy być wdzięczni.
Codziennie lub raz w tygodniu poświęć kilka minut na zidentyfikowanie rzeczy, za które możesz być wdzięczny. Pomoże ci to również docenić i zastanowić się nad tymi działaniami, sytuacjami lub ludźmi, którzy wnoszą spokój i pozytywność do twojego codziennego życia.
Przede wszystkim napisz list do kogoś z przeszłości, komu chciałbyś za coś podziękować. Niekoniecznie musi to być coś, heroicznego w oczach innych. To ważne dla ciebie, dlatego należy podziękować. Możesz być wdzięczny za wypracowanie w sobie jakiegoś zwyczaju, uwagę, gesty, wydarzenia, realizację marzeń…
Pomyśl o kimś i nie spiesz się; zorganizuj to, co chciałbyś wyrazić i napisać. Wybór należy do ciebie. Możesz wręczyć list tej osobie lub przeczytać go jej osobiście. Każda forma okazywania wdzięczności jest dobra.
Poza „dziękuję” jest jeszcze doświadczenie i emocje. Odkryj najlepszy dla ciebie sposób dawania, otrzymywania i cieszenia się podziękowaniami. Jest to jeden z najpewniejszych sposobów na znalezienie gratyfikacji i ponowne odzyskanie poczucia tożsamości.
Otwarte wyrażanie wdzięczności pomoże ci połączyć się z twoimi pozytywnymi emocjami i doda kolejne kamienie na ścieżce, którą budujesz chwila po chwili, w kierunku twojego szczęścia.
„Wdzięczność to jedyny sekret, który należy ujawnić”.
-Emilia Dickinson-