Katastroficzne myślenie: kiedy negatywnie podchodzisz do wszystkiego

Często wyrażamy katastroficzne myślenie na dwa sposoby. Pierwszy polega na wyolbrzymionym rozdmuchiwaniu trudnej lub negatywnej sytuacji. Drugi polega na spoglądaniu w przyszłość i wizualizowaniu najgorszych scenariuszy problemów, które mamy lub sytuacji, z którymi mamy do czynienia.

W wielu przypadkach katastroficzne myślenie jest bardzo kuszące. Postawienie się w najgorszym możliwym scenariuszu może uchronić nas przed rozczarowaniem, jednak płacimy cenę zasiewając ziarna goryczy wewnątrz siebie.

Możemy powiedzieć, że ci, którzy myślą katastrofalnie, zamieniają swoje myśli w „negatywne wideo”. To tak, jakby ich umysł produkował cały film lub sekwencję wydarzeń. Te wydarzenia zawsze reprezentują najgorsze rzeczy, które mogą się zdarzyć. Ci ludzie zachowują się tak, jakby musieli męczyć się we własnej wyobraźni.

Ludzie z wysokim poziomem niepokoju i depresji często mają katastroficzne myśli. Ten sposób myślenia nie pozwala im na poprawę tych stanów.

Te katastroficzne pomysły przychodzą na myśl z powodu zakłócenia stanu umysłu. Ten stan umysłu prowadzi nas do fantazjowania o najgorszych możliwościach, niepowodzeniu lub okropności. Zagłębmy się w to bardziej.

Cechy charakteryzujące katastroficzne myślenie

Główną cechą katastroficznego myślenia jest to, że nie opiera się ono na realnych zagrożeniach. Te myśli są podtrzymywane prawie wyłącznie w wymiarze wymyślonym lub fantazyjnym. Innymi słowy, niebezpieczeństwa lub zagrożenia, które taka osoba wizualizuje, przedstawiają mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe wyniki.

Na przykład wyobraź sobie osobę zdominowaną przez katastroficzne myślenie, która czuje, że ​​jej serce bije bardzo szybko. Może nie skojarzyć tego z faktem, że piła kawę lub chodziła w szybkim tempie w ciągu ostatnich pięciu minut. Zamiast tego pomyśli sobie, że to początek ataku serca lub że jest to definitywny dowód tego, że szybko się starzeje.

Ktoś kto myśli katastrofalnie może odmówić wejścia do samolotu, ponieważ „wyczuwa”, że zginie w strasznym wypadku. Może też pomyśleć, że samolot rozbije się na środku oceanu i pożrą go rekiny.

Jak widzimy, katastroficzne myśli nie są niemożliwe, ale są bardzo mało prawdopodobne. „Katastrofista” wyobraża sobie przyszłość w najgorszy możliwy sposób. To oczywiście będzie miało bardzo negatywne konsekwencje dla jego stanu emocjonalnego i wzorców zachowania.

Katastroficzne myślenie i jego pochodzenie

Ten wzorzec myśli się powtarza. To jest jak szablon, który odnosi się do wszystkiego o czym myśli taki człowiek. Programują się, aby myśleć o świecie w strasznych warunkach.

Dlaczego tak się dzieje? Jak powiedzieliśmy wcześniej, jest to jeden ze sposobów w jaki osoba manifestuje swój niepokój i / lub depresję. Te stany umysłu odżywiają się i pożywiają takim myśleniem. Rosną jak śnieżka i atakują nasze procesy myślowe. Katastroficzne myślenie jest tylko jednym z przejawów tych stanów.

Dla niektórych osób staje się to także rodzajem mechanizmu obronnego. To tak jakby myślenie o najgorszych wynikach pozwalało im poczuć ulgę, gdy te nieprawdopodobne scenariusze się nie zdarzają. W jakiś sposób czują, że chroni ich to przed rozczarowaniem i bólem. Niemniej jednak po prostu pogrąża ich to w morzu niepotrzebnego cierpienia.

Konsekwencje katastroficznego myślenia

Katastrofalne myśli prowadzą do emocji, takich jak strach, gniew, uraza, poczucie winy, smutek i pesymizm.

Z drugiej strony katastroficzne myślenie czyni nas bardzo wymagającymi. To sprawia, że ​​zaczynamy wierzyć, że wszystko i wszyscy muszą być doskonali. To prowadzi nas do tego, że czujemy się wiecznie niezadowoleni i rozczarowani wszystkimi i wszystkim. To nie jest najlepszy sposób na życie.

Dlatego powinieneś ocenić, czy to jest coś co sam robisz. Może to być spowodowane wcześniejszym dyskomfortem lub nierozwiązanym konfliktem, z którym sobie nie poradziłeś. Katastroficzne myślenie nie chroni Cię ani Ci nie pomaga. Zamiast tego pozbawia Cię inicjatywy, czyni nonkonformistą i prowadzi do goryczy.