Demostenes przeszedł do historii jako najsłynniejszy mówca grecki. Już samo to jest ogromnym osiągnięciem. Jednak najbardziej zaskakującą częścią jego historii jest to, czego musiał dokonać na drodze do sławy. Jest to jedna z najbardziej fascynujących historii na przestrzeni wieków.
Demostenes miał wiele wrodzonych wad fizycznych. Jego zdrowie było kruche, przez cały czas chorował. Ale jego najpoważniejszym zaburzeniem było jąkanie.
To oczywiście była ogromna przeszkoda na drodze do stania się osobą publiczną, o czym marzył od dziecka. Jednak dzięki wytrwałości i ciężkiej pracy znalazł wreszcie sposób, by jego głos oraz myśli były usłyszane.
“Demostenes. Jaki talent miał! Dar, otrzymany od natury i rozwinięty w praktyce. Wiedział wszystko o krasomówstwie. Przewyższył w energiczności i stanowczości wszystkich tych, którzy rywalizowali z nim na trybunach i na Forum. “
-Plutarch-
Demostenes urodził się w Atenach w 384 roku p.n.e. Wywodził się z zamożnego rodu. Aczkolwiek jego ojciec był zwykłym kupcem, a więc nie należał do “arystokracji”.
Członkowie arystokracji uważali handel za zawód niegodny uznania. Mimo to ojciec tego wielkiego mówcy był bardzo bogaty. Miał fabrykę noży, fabrykę mebli i zbrojownię.
Gdy Demostenes miał 7 lat, stanął przed pierwszym wielkim wyzwaniem swojego życia. Stał się sierotą. Jego dziedzictwo było powierzone trzem opiekunom, aż chłopiec doszedł do pełnoletności.
Dwaj z nich byli siostrzeńcami ojca, a trzeci był przyjacielem z dzieciństwa. Tymczasowi opiekunowie krok po kroku przehulali wszystko co miał. Gdy Demostenes wreszcie osiągnął odpowiedni wiek, aby móc rządzić majątkiem, nic już z niego nie zostało.
Demostenes i jego legenda
Przyszły polityk otrzymał wykształcenie odpowiadające jego pozycji. Miał wiele poważnych problemów zdrowotnych, ale był ciekawym i zmotywowanym studentem, który zawsze chciał się uczyć. Dlatego stał się nienasyconym czytelnikiem.
Demostenes stał się jednym z najbardziej wykształconych młodzieńców swego czasu. Wokół niego powstała cała historia, która równie dobrze może być mieszanką faktów i zwyczajnej legendy.
Ten młody Ateńczyk chciał zostać najlepszym mówcą w Grecji. Interesował się polityką i pragnął, by jego idee miały tak duży wpływ, jak na to – jego zdaniem – zasługiwały. Cały czas starannie analizował przemówienia wielkich oratorów.
Ale mówi się, że w bardzo młodym wieku podjął próbę przeprowadzenia swojej pierwszej “konferencji”, która okazała się być całkowitą porażką. Ludzie mówili, że został wygwizdany przez publikę. Wynikało to z faktu, że Demostenes miał poważny problem: jąkanie.
Jego słowa zderzały się z jego ustami tak bardzo, że nie dało się ich zrozumieć. Mówi się, że ktoś z tłumu krzyknął: “Wciągnij powietrze do płuc, nie do mózgu!” Wywarło to na Demostenesa naprawdę duży wpływ.
Był jednak zdecydowany osiągnąć swój cel pomimo tej przeszkody, która w tamtym czasie wydawała się być nie do pokonania.
Proces rozwoju
Demostenes postrzegał drwiny i krytykę jako wyzwanie dla swojego charakteru. Wyrósł sam i to tylko wzmocniło jego temperament. Postanowił więc walczyć z własnymi ograniczeniami, aby stać się tym, kim pragnął być: najlepszym oratorem.
Nikt nie wierzył, że może to zrobić. Przecież jak osoba jąkająca się może wygłosić znakomite przemówienie?
Historia lub legenda mówi, że Demostenes rozpoczął restrykcyjny reżim, aby pokonać swoje zaburzenie. Pierwszą rzeczą, którą zrobił, było ogolenie głowy.
W tamtych czasach chodzenie bez włosów było bardzo źle widziane. Zrobił to, aby zmusić się, żeby nie wychodzić na zewnątrz i żeby cały swój czas poświęcać na realizację postawionego celu. Demostenes ćwiczył swoje umiejętności oratorskie od samego świtu.
Gdy pierwsze promienie słońca rozświetlały niebo, Demostenes wychodził na plażę. Stawał tam i z całych sił krzyczał na słońce. Jego celem było wzmocnienie mięśni płuc. Przyjął radę tego anonimowego człowieka, który się z niego wyśmiewał.
Po wykonaniu tego rytuału wracał do domu, aby kontynuować ćwiczenia. I robił to w bardzo dziwny sposób. Wkładał sobie garść kamieni do ust i wstawiał nóż między zębami. Zmusił siebie, by mówić bez jąkania.
Po kilku latach postępowania zgodnie z tą metodą treningową, udało się wreszcie Demostenesowi mówić normalnie. Od tamtej pory aktywnie uczestniczył w życiu prawnym i politycznym miasta. Mówi się, że jego wystąpienia publiczne były oklaskiwane przez tysiące ludzi.
Nie tylko został dobrym mówcą, ale również znakomitym pisarzem. W rzeczywistości, nawet po upływie ponad 2000 lat nadal jest jedną z najwybitniejszych postaci w historii.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Demóstenes, & de Oca, F. M. (1979). Discursos. Porrúa.
- Demóstenes, & Eire, A. L. (1995). Discursos políticos. Planeta DeAgostini.
- Demóstenes, & Ciriza, V. C. (1987). Las cuatro filipicas. Bosch.
- López Eire, A., & Colubi Falcó, J. M. (1985). Demóstenes. Discursos políticos II.