Grzechy społeczne zdefiniowane przez Gandhiego są kompilacją tych zachowań, które mogą wyrządzić poważne szkody w społeczeństwie. Ten przywódca duchowy i polityczny wierzył, że moralność jest siłą nadrzędną. Dlatego wskazał grzechy społęczne, które mogły tę siłę podważyć.
Siły moralne są zbiorem wartości. Należą do nich cnoty religijne, obywatelskie, rodzinne itp. Wszystko to stanowi integralną część etyki. I to właśnie etyka jest głównym motorem kultury. Gandhi był tego przykładem.
“Siła nie pochodzi ze zdolności fizycznych. Pochodzi z niezłomnej woli”.
-Gandhi-
Grzechy społeczne odnoszą się z kolei do zachowań sprzecznych z etyką. Tworzą sytuację, która osłabia społeczeństwo. Kiedy wartości nie są silne, reakcja jest bardzo słaba w obliczu kryzysu lub chwil trudności. Oto grzechy społeczne, przed którymi ostrzegał Gandhi.
1. Grzechy społeczne a polityka pozbawiona wartości
Kiedy mówimy o polityce, od razu wyobrażamy sobie tylko polityków. Powszechne stało się ich krytykowanie i nazywanie złodziejami. Używa się też tego przekonania jako pretekstu, by nie uczestniczyć w polityce.
Jednakże zapominamy, że my również jesteśmy częścią tego porządku, który kwestionujemy. Trwa właśnie dzięki nam, przez działanie lub zaniechanie. Wszyscy jesteśmy zaangażowani w politykę, jako aktywni lub pasywni uczestnicy. Pytanie brzmi, czy nasz udział przyczynia się do budowania wartości w polityce, czy nie.
2. Interesy bez moralności
Ambicja to kolejny z czynników, który może prowadzić do grzechu społecznego. Kiedy myślimy tylko o własnym samopoczuciu może nam się wydawać, że to dobro usprawiedliwia jakiekolwiek działanie. Osobisty sukces staje się pretekstem do najpodlejszych zachowań.
Nawet osoby, które można uznać za “dobre”, w końcu zaczynają uważać, że “trzeba być praktycznym”. Nazywają idealistami lub marzycielami kogoś, kto mówi o wartościach moralnych. Ten typ zachowania prowadzi tylko do tego, że za każdym razem limit jest coraz bardziej nieprecyzyjny i kończy się pewnego rodzaju “prawem dżungli”.
3. Dobrobyt bez pracy
Praca to nie tylko sposób na zarabianie. Praca i zarabianie na życie jest również czynnikiem, który czyni nas godnymi. Wręcz przeciwnie, życie z pracy innych sprawia, że stajemy się gorsi. To zamienia nas w społeczne pasożyty.
Dobre samopoczucie musi wynikać z wysiłku. W rzeczywistości tak jest. Często zdarza się, że ci, którzy żyją bez pożytku dla innych rzadko czują się naprawdę dobrze. Zwykle jest odwrotnie: staje się nienasycony, nic nie przynosi satysfakcji, nic nie ma sensu.
4. Wychowanie bez charakteru
Edukacja jest integralnym procesem. Kiedy nie jest rozumiana w ten sposób, rodzi się jeden z grzechów społecznych. Wychowywanie kogoś nie polega na instruowaniu go ani wytrenowaniu. Nie polega też na zalewaniu go wiedzą ani sprawiania, że stanie się ekspertem w danej dziedzinie, jak maszyna.
Ci, którzy są odpowiedzialni za wychowanie muszą być świadomi, że muszą stanowczo przestrzegać zasad, które wpajają. Niespójność jest okropną postawą w stosunku do kogoś, kto dopiero się uczy.
5. Nauka bez człowieczeństwa
Chociaż nauka w zasadzie służy ludzkości, w wielu przypadkach tak jednak nie jest. Na przykład, gdy promowane są niedokładne lub fałszywe informacje, oparte na nieuczciwych dochodzeniach lub gdy przeprowadzane są eksperymenty i badania, podczas których nieetyczne traktuje się ludzi i zwierzęta.
6. Korzystanie z przyjemności bez odpowiedzialności
Dążenie do przyjemności jest całkowicie uzasadnione. Każda istota ludzka ma prawo szukać tego, co daje przyjemność zmysłom i duszy. Jednak gdy wpadamy w przesadę ta sama przyjemność kończy się cierpieniem.
Gandhi miał na ten temat stoicki pogląd. Umiarkowanie było dla niego jedną z wielkich cnót. Bycie odpowiedzialnym za przyjemność oznacza równowagę w stosunku do tego, co daje nam przyjemność. Nie powinniśmy pozwolić, aby stał się ono zbędną przesadą, która z kolei niszczy inne wartości.
7. Religia bez poświęcenia
Chociaż Gandhi mówi wyłącznie o religii, w tym przypadku zasadę tę można zastosować do każdego rodzaju duchowej wiary, religijnej lub nie. Kiedy w coś wierzymy nasza wiara wymaga od nas, aby to, co jest w umyśle i sercu zostało przełożone na czyny.
Religia bez poświęcenia uważa się za jeden z grzechów społecznych, ponieważ same przekonania bez żadnego poparcia w czynach w znacznym stopniu tracą swoją wartość. Kiedy naprawdę w coś wierzysz, musisz być gotów poświęcić wiele rzeczy.
Przedstawiliśmy zatem 7 grzechów społecznych, przed którymi ostrzegał Gandhi. Najważniejsze jest to, że jego życie było przykładem walki z tego typu zachowaniami. I że osiągnął wszystko stosując swoje zasady i broniąc swoją siły moralnej.