Wszyscy kiedyś przeżyliśmy zakochanie i nie ma wątpliwości, że jest to niesamowite uczucie, które jednocześnie może być przyczyną cierpienia. W tym artykule wyjaśniamy co mówią naukowcy na temat tego, co dzieje się z naszym ciałem w procesie zakochania.
Zakochanie jest stanem emocjonalnym charakteryzującym się uczuciem radości, spełnienia i satysfakcji, które poprzedza pociąg do innej osoby. Ten stan prowadzi nas do odmiennego stanu świadomości wpływając na nasze ciało do tego stopnia, że może wpłynąć na podejmowanie błędnych decyzji.
Pociąg seksualny jest fazą, która pojawia się przed zakochaniem. To pragnienie drugiego jest zdeterminowane, między innymi, przez aktywację niektórych obszarów mózgu z powodu substancji emitowanych przez drugą osobę (feromony) lub zmian biologicznych w nas samych.
Pociąg seksualny
Nasze ciało wydziela różne substancje, gdy stajemy przed bodźcem, który nas pociąga (osoba lub pomysł posiadania jej blisko). Wzrasta poziom testosteronu lub estrogenu zwiększając pożądanie. Z kolei to pożądanie prowadzi do wzrostu adrenaliny, glukozy i fenyloetyloaminy.
Te neuroprzekaźniki powodują, że kiedy odczuwamy pociąg seksualny nasze ciało jest aktywne zwiększając częstość akcji serca, pocenie się, przygotowując nasze narządy do reakcji seksualnej i odczuwania przyjemności.
Według niektórych autorów uczucie niekontrolowanego pragnienia drugiej osoby może trwać około dwóch lat. Mniej więcej w tym czasie obserwuje się spadek hormonów pożądania. Jednak pokrywa się to z pojawieniem się innego hormonu, znanego jako hormon miłości: oksytocyna.
Zakochanie
Zakochanie prowadzi nas do drżenia, bladości lub rumienienia się, uczucia dyskomfortu, jąkania i utraty kontroli nad emocjami. Ale dlaczego tak się dzieje?
Liczne badania potwierdzają, że zakochanie jest niczym uzależnienie, które obejmuje również zespół abstynencyjny, a nawet tolerancję.
Neurobiologia
Kiedy czujesz pociąg do kogoś układ nerwowy aktywuje układ hormonalny, aby przygotować ciało do seksu. Jednak brak takiej osoby i niezdolność do zaspokojenia pragnień prowadzi do zahamowania tego układu.
Regiony przedczołowe hamują impuls i, ze względu na wzrost fenyloetyloaminy, wazopresyny i innych hormonów, wytwarzana jest dopamina w dużych ilościach aż do segregacji endorfiny.
Wszystko to powoduje brak równowagi w różnych układach, takich jak dopaminergiczny. Ta niezdolność do zaspokojenia pożądania prowadzi do zmniejszenia poziomu serotoniny, co powoduje brak zainteresowania aktywnością, bezsenność, zmniejszenie apetytu, koncentrację…
Z drugiej strony wzrost acetylocholiny prowadzi do obsesyjnych i powtarzających się myśli o pożądanej osobie. Mówimy o zachowaniach kompulsywnych, takich jak ciągłe patrzenie na zdjęcia lub sprawdzanie, czy telefonu.
Oksytocyna
Oksytocyna jest hormonem wydzielanym przez podwzgórze mózgu. Chociaż kobiety i mężczyźni wytwarzają oksytocynę, ich produkcja jest wyższa u kobiet i wzrasta podczas orgazmu, porodu i karmienia piersią.
U ludzi i innych zwierząt substancja ta jest związana z opieką. Zatem im więcej oksytocyny, tym większa tendencja do ochrony.
Wtedy oprócz przyciągania pojawia się element czułości i troski. Pojawia się potrzeba bycia razem przez cały czas, czuwania nad drugą osobą. Zakochani chcą, by ich uczucia były odwzajemnione, aby oboje mogli czuć się bardzo dobrze w obecności drugiego.
Ile trwa zakochanie?
Biorąc pod uwagę wszystkie procesy leżące u podstaw zauroczenia szacuje się, że zwykłe zakochanie trwa krótko, od tygodni do roku. Co ciekawe, wygląda na to, że istnieje związek między wiekiem zakochanych, a czasem trwania: im młodsi, tym krócej trwa zakochanie, ale jest bardziej intensywne.
Jednak zakochanie może trwać dłużej. Biorąc pod uwagę, że składa się z pożądania seksualnego oraz pozytywnego przywiązania i troski, aspekty te mogą i powinny być utrzymywane przy życiu tak długo, jak to możliwe. Przejście do bardziej trwałej fazy miłości nie oznacza, że nasze ciało nie może dalej reagować i dawać nam „tych wszystkich afrodyzjaków”, które odczuwamy na początku.
Zakochanie jest kombinacją wysokiego pociągu seksualnego i braku równowagi organizmu, która wraz z rozwojem relacji ustępują miejsca bliższej więzi. Zaczyna się poznawać drugą osobę i zadawać sobie pytanie, czy chce się kontynuować, czy nie.
Do pociągu seksualnego dodaje się przywiązanie, które daje zakochanie. Ale dopiero po tym etapie zaczynamy się zastanawiać co dalej. Zdaniem ekspertów, jeśli w tym momencie uważamy, że druga osoba ma wartości i osobowość zgodną z naszymi zaczyna się wtedy tworzyć więź miłości.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Pinto, B. (2002). La psicología del amor. Departamento de Psicología de la Universidad Católica Boliviana “San Pablo”