Większość z nas zapewne w tym, czy w innym momencie naszego życia dopadała nieśmiałość. Warto jednak pamiętać o tym, że w przeważającej większości przypadków nie jest to choroba, wada, czy też szczególnie istotny problem.
Nieśmiałość można opisać jako coś, co bardziej przypomina tarczę ochronną. Po prostu ukrywamy się w głębi samych siebie i własnej psychiki, aby ochronić się przed jakąś formą zranienia. Choć rzecz jasna czasem może to mieć całkowicie odwrotny skutek.
“Nieśmiałość to brak zaufania w miłość do samego siebie. Miłość, która chce się podobać i zachwycać, ale obawia się, że nie będzie w stanie.”
–Molier–
Nieśmiałość nie jest tym samym, co bycie nudnym. Stanowi ona po prostu kolejny, indywidualny sposób bycia.
Nieśmiałość i jej rozwój
Zastanawianie się nad ewolucją, jaką nasza nieśmiałość przez przechodzi przez całe życie jest bardzo interesującym sposobem na zdobywanie istotnej dla nas samych wiedzy na ten temat. Wielu z nas się zmieniło się w trakcie upływających lat. Począwszy od otwarcia się na innych w dzieciństwie do coraz silniejszego uczucia nieśmiałości w wieku dorosłym skończywszy. Nierzadko bywa także sytuacja odwrotna.
Ta zmiana jest czasami spowodowana koniecznością między innymi występowania przed szeroką publicznością. Tego typu sytuacje mogą wywołać u nas wiele niepokoju i stresu. W ich trakcie czujemy się na tyle nieswojo, że podświadomie zaczynamy bać się powtórzenia tego zdarzenia.
“Nieśmiałość coraz częściej jest spowodowana brakiem wyraźnej przyczyny,
niż zbyt wysokim mniemaniem o nas samych i naszym znaczeniu.”
–Samuel Johnson–
Dlatego też nieśmiałość to prawdopodobnie nie jest wyłącznie czynnik genetyczny, ale raczej część Twojej osobowości. Po prostu jest ona nieustannie poddawana wpływom Twojego biologicznego temperamentu, ale jest także o wiele bardziej uzależniona od rodzaju Twoich interakcji społecznych. Powinniśmy zatem pamiętać o tym, co pozwoli nam łatwiej i szybciej zrozumieć własną nieśmiałość, a także sposób jej ewoluowania.
Wystąpienia publiczne zawsze wiążą się z koniecznością poddania naszych umiejętności i zdolności ocenie innych ludzi. A okres dzieciństwa i dojrzewania jest powszechnie znany z tego, że charakteryzuje się przede wszystkim obawą przed bycia ocenianym i krytykowanym.
Na szczycie tego wszystkiego stoi jeszcze inny, istotny problem. Jeśli ludzie w Twoim otoczeniu nie okazują Ci odpowiednich ilości szacunku, zrozumienia i współczucia, to Twoje poczucie przynależności do społeczeństwa może zacząć stawać się wyjątkowo wrażliwe na wszelkiego rodzaju bodźce zewnętrzne. Warunkują one w ten sposób Twoje odczucia i zachowanie w podobnej sytuacji w przyszłości.
Tak więc, aby chronić się przed tym problemem, możemy na przykład schować się głęboko wewnątrz siebie samych. Boimy się wprawdzie tego, co inni mogą pomyśleć o nas samych, ale również nie będziemy zdawać sobie sprawy, że tak naprawdę nigdy się nie dowiemy się w 100%, tego właśnie, co inni ludzie o nas myślą.
Czy nieśmiałość to poważny problem?
Nieśmiałość jest cechą, która ogólnie rzecz biorąc nie jest w ogóle problemem, ani powodem do niepokoju. Ale w niektórych przypadkach można ją uznać za przypadłość mocno utrudniającą życie. Należą do nich między innymi następujące sytuacje:
- Gdy nieśmiałość powoduje silne napięcie i stres o podłożu psychologicznym.
- Gdy uniemożliwia nam osiągnięcie celów zawodowych, ponieważ boimy się pracy w zespole.
- Gdy uniemożliwia nam poproszenie kogoś o pomoc, której bardzo potrzebujemy.
- Gdy jesteśmy bardzo zainteresowani poznaniem kogoś atrakcyjnego z naszego punktu widzenia, ale nie robimy tego, bo hamuje nas nasza własna nieśmiałość.
Nieśmiałość może nam się wydawać nieprzyjazna, nudna, lub pozbawiająca nas poczucia pewności. Z drugiej strony często jawi się także jako coś tajemniczego, ostrożnego i przyjaznego.
Jeśli zrozumiesz, że nieśmiałość to nie jest wada charakteru, poczujesz znacznie mniejszą presję psychologiczną i od tego momentu wszystko wokół Ciebie będzie wydawać się znacznie bardziej naturalne. Ważne jest przy tym, aby zdawać sobie sprawę z tego, że nawet jeśli jesteś introwertykiem, nadal możesz nawiązać przyjazne stosunki z innymi ludźmi.
Dyskretny uśmiech, szybkie i bezpośrednie zagadnięcie, a także korzystne środowisko może być doskonałym miejscem i sposobem, aby poprosić kogoś innego o kilka wskazówek lub po prostu nawiązać mniej lub bardziej swobodną rozmowę.
Sposoby, które pomogą Ci pokonać Twoją nieśmiałość
- Lepsze poznanie siebie samego. Jeśli będziesz w stanie określić te sytuacje, które wywołują u Ciebie największy niepokój, to jesteś w połowie drogi do sukcesu. Druga jej część obejmuje dokładne przeanalizowanie tego, co mają one ze sobą wspólnego.
- Nauczenie się metod zarządzania swoim poziomem niepokoju i stresu za pomocą technik oddechowych i relaksacyjnych.
- Praktyka, praktyka, praktyka. To będzie najlepszym lekarstwem. W końcu nie od parady mówi się, że “trening czyni mistrza”.
- Wchodzenie w sytuacje wymagające prowadzenia interakcji z innymi ludźmi. A jeśli nawet coś pójdzie nie po Twojej myśli, nie bierz tego zbyt serio. Uczysz się nowych umiejętności, to wszystko.
- Ćwicz przed przyjazną Ci publicznością (na przykład znajomymi) różne rodzaje wystąpień publicznych. Pozwoli Ci to zapoznać się z prostymi kwestiami, takimi jak gesty, wymowa, siła głosu, jego ton, czy też sposób argumentacji.
Nieśmiałość sprawia, że czujesz się nieswojo. To prawda. Prawdą jest również to, że można się jej pozbyć. Nie zapominaj jednak o tym, że nieśmiałość może być także niezwykle uroczą cechą charakteru. Nie sprawia ona, że jesteś odbierany jako ktoś bezwartościowy, nudny lub aspołeczny. To jest po prostu jeden z wielu stylów interakcji społecznych i metod komunikacji.