Histerofil, czyli błękitny książę – nie taki książę i nie taki błękitny

Histerofil to określenie opisujące osobę, zazwyczaj mężczyznę, która jest silnie pociągająca dla kobiet o osobowości skłonnej do zachowań histerycznych. Wśród wielu różnych swoich zalet i wad kobiety te mają dwie cechy, które są szczególnie atrakcyjne dla takich mężczyzn. Pierwszą z nich jest atrakcyjność i uwodzicielski wygląd.

Drugą cechą, którą typowy histerofil uważa za kluczową jest pełna wewnętrznych sprzeczności i wrażliwa osobowość. Jednak pod tymi zewnętrznymi cechami kryje się tak naprawdę cała dość skomplikowana struktura psychologiczna.

Główną cechą, jaką wykazuje każdy w zasadzie histerofil jest jego wręcz rycerskie podejście i uważna troska okazywana w przypadku każdego rodzaju wybuchu histerii u kobiety. Takie sytuacje wręcz “uwodzą” takiego mężczyznę.

Przy czym zawsze jest on niezwykle elegancki i ucieleśnia ogólnie rzecz biorąc bardzo dobrze zdefiniowany męski stereotyp macho. Ten typ mężczyzny zwykle czuje się głęboko zauroczony przez kobiety bierne i słabe. To właśnie taki rodzaj kobiet jest tym, który pozwala histerofilowi “wzmocnić swoją męskość”. A przynajmniej w jego własnych oczach.

Ogólnie rzecz biorąc, histerofil jest na pierwszy rzut oka silnym i pewnym siebie człowiekiem, który emanuje pewną specyficzną aurą mocy i władzy. W zasadzie nie okazuje żadnych słabości ani nie można dostrzec choćby pęknięć w tej jego fasadzie. W rzeczywistości jest on zazwyczaj bardzo chętny do tego, by chwalić się swoimi sukcesami zawodowymi lub podbojami seksualnymi. Jest to jego sposób na potwierdzenie swojej wartości i znalezienie uznania dla tej wartości u otaczających go kobiet.

“Czasami myślę sobie, że histeria jest niczym innym, jak spiskiem podświadomości. W ten sposób próbuje ona bez żadnego wysiłku aseptycznie odtwarzać stan fizyczny pobudzenia seksualnego, towarzysząc mu jednocześnie w postaci cierpienia.”.
–Yukio Mishima–

Histeryczka i histerofil – początki łączącej ich głębokiej więzi

Zanim zaczniemy nasze wywody, chcemy na początek zaznaczyć wyraźnie jedną rzecz. Używamy w naszym artykule pojęć „histerofil” oraz „histeryczka” jako krótkich odniesień do określonego rodzaju silnie neurotycznej i emocjonalnej osobowości. Nie chcemy tutaj wykorzystywać pejoratywnego znaczenia, które także kryje się także w tych określeniach.

Histerofil i histeryczka uzupełniają się wzajemnie na płaszczyźnie neurotycznej. On chce być wsparciem dla jej słabości. Ona chce być słaba dla niego. Czuje się wtedy jak księżniczka, która musi zostać uratowana. On natomiast chce uosabiać dla niej białego rycerza, który ją ratuje z opresji. Cóż, przynajmniej tak się dzieje na początku. Z biegiem czasu ta początkowa sielanka zmieni się w zmienną, niestabilną i bardzo skomplikowaną relację uczuciową.

Wkrótce na scenę zaczynają wkraczać pierwsze charakterystyczne objawy konfliktu, który z reguły na początku jest utajony w tego typu związkach. Maska histerofila opada stosunkowo szybko. Nie chodzi tutaj o to, że chciał on oszukać kobietę, czy też świadomie przyjął tę pozę. Prawdę mówiąc, histerofil od samego początku wierzył, że jest i próbował być białym rycerzem dla swojej damy.

Jednak pewność ta, która z początku wydaje się być tak stabilna, szybko zaczyna się chwiać. Wątpliwości dotyczące samego siebie zaczynają się powoli ujawniać. Pojawia się niepewność. Histerofil nie chce być już silnym partnerem w tym związku. Zaczyna czuć, że sam też jest kruchy oraz słaby. Oznacza to, że dochodzi do wniosku, że sam potrzebuje ochrony ze strony histeryczki – swojej damy. Ta ochrona zapewniana przez nią nie jest jedynie sugestią. Szybko przeistacza się w żądanie, na które histeryczka musi błyskawicznie zareagować.

Reakcja histeryczki

Histeryczka natomiast chce swojego księcia z bajki. Nie uwiodła przecież mężczyzny, który wykazuje jakiekolwiek oznaki słabości i który wyrzeknie się swojej roli ochrony i opieki nad nią. Dlatego też, kiedy histerofil zaczyna się łamać, nie akceptuje tego. W takim przypadku podziw dla szybko rozwiewającego się wizerunku księcia z bajki zanika błyskawicznie. A wszystko dlatego, że ten wyśniony biały rycerz, książę z bajki wydaje się być kimś, kto nie potrafi nawet utrzymać ciężaru własnej zbroi.

Histeryczka szybko przechodzi z braku podziwu dla histerofila do szczerej pogardy. Mężczyzna zaczyna się wtedy wstydzić tego, że nie potrafi się już wcielić się w ideał, jaki chciałaby widzieć w nim jego partnerka. Nie ma on już wrażenia, że też może być wrażliwy i wymagać ochrony. Sytuacja staje się trudna i, w taki czy inny sposób, obie strony w związku czują się sfrustrowane i cierpią z tego powodu.

To, co następuje później, jest sytuacją jak najbardziej nie do zniesienia. Histeryczka hoduje w sobie ślepy gniew skierowany w stronę swojego partnera. Czuje się oszukana. Z kolei histerofil chce wrócić do tej kobiety, które spotkał na samym początku. Do słabej, wrażliwej i potrzebującej jego ochrony.

Wie, że to jest niemożliwe, więc zamiast tego zaczyna być wyjątkowo okrutny wobec niej. Zaczyna publicznie ośmieszać swoją partnerkę, pokazując wszystkie jej słabości. To jest sposób na przywrócenie pierwotnego stanu rzeczy, w którym w pewnym sensie on był na pozycji silniejszego, a ona na pozycji tej słabszej. Histerofil wraz z upływem czasu uczy się także przyjmować rolę “męczennika”.

Fantazje i rzeczywistość

Ten typ relacji neurotycznej nigdy nie ma szczęśliwego zakończenia. Zazwyczaj dzieje się tak, że w efekcie dochodzi do sporego kalibru agresywnych reakcji z obu stron. Fantazja histerofila polega na tym, że według siebie jest idealnym mężczyzną dla kobiety. On naprawdę chce takim być, ale nie jest w stanie. A to dlatego, że też jest tylko człowiekiem, który ma swoje niedoskonałości, wady, potrzeby i może wyrażać także niezadowolenie oraz inne emocje.

Z drugiej jednak strony histeryczna kobieta chce znaleźć idealnego mężczyznę. Początkowo histerofil w pełni ucieleśnia tę wizję. Kiedy jednak odkrywa ona, że mówiąc w skrócie mężczyzna ten nie jest księciem z bajki, tylko normalnym człowiekiem z krwi i kości, zaczyna się konflikt. Ona nie chce przyznać, że zaczęła umawiać się z niedoskonałym człowiekiem, który jest także słaby i wrażliwy. Ogólnie rzecz biorąc obie strony tego związku pozostają jedynie pod wpływem fantazji, którą stworzyły dla siebie wzajemnie.

Kiedy relacje oparte są na ideałach i fantazjach, zwykle złe traktowanie staje się czynnikiem decydującym w takim związku. Tego typu złe traktowanie jest prawie zawsze obustronne. Ponieważ jest ono wzajemne, partnerzy nieustannie zmieniają swoją pozycję i obrzucają się argumentami, kto jest ofiarą, a kto napastnikiem. Obie strony czują się oszukane i obie twierdzą także, że to ta druga osoba jest źródłem ich cierpienia. To jest przykład tego, jak trudne mogą być relacje o podłożu silnie neurotycznym.