Ciche przywództwo: inspirowanie zarządzania

Może Ci się wydawać, że słowo “cichy” kompletnie nie pasuje do przywództwa. Jednak w przyszłości stanie się ono bez wątpienia niezwykle ważne. Ciche przywództwo zakłada, że dobry lider jest szczery, empatyczny, pełen refleksji, spostrzegawczy i wierzy w potencjał oraz umiejętności swoich pracowników.

Ciche przywództwo zyskuje coraz większą popularność pośród osób na stanowiskach dyrektorów, a nawet przywódców autorytarnych. Nie ma już szefów, którzy dawali polecenia i ustalali własną dynamikę pracy.

Rządy żelaznej pięści, które cechowały takich przedsiębiorców jak Henry Ford czy Steve Jobs zaczynają zanikać, a ich miejsce zajmują nowe podejścia filozoficzne.

Postaci dzisiejszych przywódców należy sformułować na nowo z powodu kryzysu światowego. Obecny scenariusz, pełen niepewności i niestabilności, wymaga innego rodzaju zarządzania, które może wzbudzać pewność.

Co więcej, managerowi i szefowie mający tendencję do cichego przywództwa posiadają określone cechy, które potrafią inspirować innych.

Jak zapewne możesz sobie wyobrazić, taktyki wywierania dużej presji oparte na całkowitej dominacji i braku elastyczności stają się przestarzałe w profesjonalnych organizacjach. Potrzeba większych ilości entuzjazmu, a nie lęku.

Tym samym bardziej pokorni i mniej narcystyczni liderzy mogą pomóc popchnąć do przodu różne projekty sprawiając, że zespoły pracowników będą czuły się komfortowo i odczuwały jedność typową dla dążenia do osiągnięcia wspólnego celu.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat tego nowego trendu.

“Przywódca to ktoś, kto zna drogę, kroczy drogą i pokazuje drogę.”

-John C. Maxwell-

Ciche przywództwo a autorytarne i wertykalne przywództwo

Cichy przywódca nie jest cichy, wycofany lub niewidoczny w firmie. Takie osoby definiuje sposób, w jaki się zachowują i działają w swoim środowisku pracy.

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, należy sformułować na nowo zanikający typ przywództwa, ponieważ nie jest ono tak skuteczne, jak wydawało się większości osób.

Porażki wielu firm biorą się z osobowości zarządzania wyższego szczebla. Nie tak dawno podczas awansów brało się pod uwagę ekstrawersję, charyzmę, taktyki radzenia sobie z dużą presją, dominację, itp. Jednak klasyczny model wertykalnego i autorytarnego przywództwa doprowadził jedynie do strat na wszystkich poziomach:

• Autorytarny przywódca zaszczepia w firmie chroniczny stres i brak satysfakcji.
• Utrudnia również rozwój pracowników. Tym samym kapitał ludzki rozrzedza się, a zespoły pracowników nie są w stanie pokazać swojego potencjału, ponieważ brakuje im autonomii.

Jednak zmienia się to wraz z nadejściem cichego przywództwa. Dzieje się tak, ponieważ klimat w pracy, który promuje “ciche” zarządzanie na najwyższym szczeblu, bazuje na zaufaniu i empatii. Polega na postrzeganiu pracownika jako sprzymierzeńca, który pomoże osiągnąć jak najlepsze rezultaty.

Cechy cichego przywództwa

Sekret odnoszącego sukcesy przywódcy bierze się z posiadania oddanych popleczników. Innymi słowy, każdy manager, który chce rozpocząć swój projekt, musi mieć osoby, które w niego wierzą. Osiągnięcie tego wcale nie jest takie łatwe.

Ciche przywództwo ma inspirować poprzez pokorę i kompetencję oraz wzbudzać chęć samodoskonalenia się i innowacyjność poprzez zaufanie.

Oto kilka cech, które definiują cichych przywódców.

Ciche przywództwo polega na zaangażowaniu w ludzi w takim samym stopniu jak w projekt

Dobry lider nie tylko ma listę krótko- i długoterminowych celów. Ludzie znajdujący się na szczycie firmy wiedzą, że żadne z tych aspiracji nie będą możliwe do spełnienia bez pracowników i zespołów.

Właśnie dlatego pierwszy wymiar, który definiuje ciche przywództwo, to zaangażowanie w kapitał ludzki, świadomość tego, że inwestowanie w ludzi może zadecydować o tym, jak radzi sobie każda firma. Stworzenie pełnego szacunku, innowacyjnego i wspierającego środowiska pod względem stymulacji, motywacji i szacunku pozwala firmie odnieść sukces.

W delegowaniu chodzi o zaufanie

Delegowanie odpowiedzialności to jedna z podstaw każdego środowiska zawodowego. Nie świadczy jedynie o uznaniu ze strony lidera, ale również o pokładaniu zaufania w tym, że wszystkie zespoły będę ze sobą rywalizowały. Widać więc, że chodzi w nim o rozpoznanie wyjątkowego potencjału każdego pracownika.

W ten sposób lider nie będzie musiał być zawsze obecny na każdym kroku i podczas każdej decyzji. Tym samym delegowanie to talent składania odpowiedzialności na barki swoich pracowników, ponieważ ma się już świadomość, że mogą oni dokonać wspaniałych rzeczy.

Doświadczeni liderzy stosują pokorę i empatię

Badania takie jak to przeprowadzone przez dr Svetlanę Holt i dr Joan Marques z Uniwersytetu Woodbury w Kalifornii przypominają o skutkach “psychopatii korporacyjnej“. Psycholog Robert Hare zdefiniował ją kiedyś jako przemoc korporacyjną.

Strategia “żelaznej pięści” i autorytaryzm unieważniają produktywność oraz dobre samopoczucie całego kapitału ludzkiego firmy.

Z kolei empatia i pokora są w stanie zmienić obowiązujący obecnie paradygmat. Co więcej, należy do tego zachęcać. Ciche przywództwo integruje te dwa wymiary i pomaga je stosować każdego dnia w środowisku pracy.

Spokój i refleksja w chaosie

Każdy przywódca, który nie jest przyzwyczajony do sytuacji wypełnionych niepewnością, kryzysem, a nawet chaosem, nie rozwinął się jeszcze w świecie biznesu. Ciche przywództwo jest jak bycie laską bambusa pośród burzy. Jest ona w stanie stawić czoła burzy, dostosować się do niej i rosnąć wraz z nią.

Przywództwo takich liderów bierze się z ciszy kogoś, kto obserwuje z namysłem i kto nauczył się zarządzać swoimi emocjami i być wytrwałym. Co więcej, taka pozycja i nastawienie w obliczu trudności stanowi źródło inspiracji dla całej firmy.

Ciche rewolucje odniosły sukces w przeszłości

I w końcu ludzie byli przyzwyczajeni do ekstrawertycznego rodzaju przywództwa, które sprawia, że czują się niekomfortowo. Jednak na kartach historii zapisało się wiele osób, które zmieniły świat ze swojej bardziej dyskretnej, a nawet cichej pozycji.

Do tego opisu idealnie pasują Gandhi i Rosa Parks, ponieważ ich introwersja jest dość typowa dla cichego przywództwa. Chociaż nie robili zbyt dużego hałasu, to inspirowali innych.