Vilayanur Subramanian Ramachandran: słynny neurobiolog

W dzisiejszym artykule pragniemy wyjaśnić, kim jest Vilayanur Subramanian Ramachandran, wyjątkowy neurobiolog, oraz przedstawić jego dokonania naukowe.

Vilayanur Subramanian Ramachandran to neurobiolog znany ze swoich badań, wiedzy oraz wkładu w takie dziedziny jak neurologia behawioralna oraz psychofizyka wizualna. Napisał wiele książek, które wyjaśniają jedne z najważniejszych odkryć w neuronauce na przestrzeni ostatnich lat.

Vilayanur Subramanian Ramachandran to profesor psychologii i neuronauki na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Co więcej, jego publikacje akademickie i książki sprawiły, że stał się jednym z głównych popularyzatorów wiedzy w dziedzinie neuronauki. Dzięki temu zyskał popularność na całym świecie. W 2011 r. znalazł się nawet na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi magazynu Time.

Jego najważniejsze odkrycia są związane z neuronami lustrzanymi, kończynami fantomowymi, synestezją, teorią pudełka ze zwierciadłem w odniesieniu do autyzmu, paraliżem sennym oraz wyjaśnianiem świadomości człowieka.

Vilayanur Subramanian Ramachandran: jego dzieciństwo i edukacja

Vilayanur Subramanian Ramachandran urodził się w 1951 r. w Tamil Nadu w Indiach. Jest synem inżyniera, który pracował dla Organizacji Narodów Zjednoczonych jako dyplomata w Bangkoku w Tajlandii. Z tego powodu Ramachandran uczył się w brytyjskich szkołach zarówno w Madrasie w Indiach, jak i w Bangkoku.

Po ukończeniu medycyny na University of Madras w Chennai w Indiach otrzymał tytuł doktoranta w neuronauce eksperymentalnej na University of Cambridge. Następnie spędził dwa lata w Caltech, pracując jako badacz u boku Jacka Pettigrew.

W 1983 r. przyznano mu stanowisko adiunkta psychologii na University of California,  gdzie po dziś dzień pracuje jako profesor.

Kariera naukawa V. S. Ramachandrana

Jego pierwsze badania dotyczyły percepcji wzrokowej u ludzi. Następnie, we wczesnych latach 90., Ramachandran zaczął koncentrować się na zespołach neurologicznych, takich jak zaburzenie tożsamości integralności ciała, kończyny fantomowe oraz urojenie Capgrasa.

Jego odkrycia doprowadziły do powstania wielu nowych teorii dotyczących działania mózgu człowieka, chociaż podczas swoich badań nie wykorzystywał zbyt często takich nowoczesnych technologii jak neuroobrazowanie.

Przewodniczy grupie badawczej złożonej ze studentów i naukowców na University of California. Nosi ona nazwę Center for Brain and Cognition (CBC, Centrum ds. Mózgu i Poznania). Grupa ta opublikowała wiele artykułów naukowych na temat całej serii nowatorskich teorii neurologicznych.

Vilayanur Subramanian Ramachandran i kończyny fantomowe

Kończyna fantomowa określenie używane w sytuacji, gdy pacjent po przejściu amputacji nadal czuje usuniętą kończynę.

Ramachandran zastanawiał się, skąd bierze się ten fenomen. Doszedł do wniosku, że w mózgu dorosłych kończyny fantomowe łączą się z neuroplastycznością.

Jego badania wykazały, że w obliczu utraty kończyny mózg ludzki wytwarza znaczne zmiany w korze czuciowej. Wyciągnięte przez niego wnioski sprawiły, że był w stanie obronić hipotezę zakładającą związek między reorganizacją czuciową a wrażeniem posiadania kończyny, której w rzeczywistości nie ma.

Pudełko ze zwierciadłem

V.S. Ramachandran to badacz, któremu przypisuje się wynalezienie pudełka ze zwierciadłem oraz wizualnych informacji zwrotnych zwierciadła. Dzięki temu profesjonaliści mogą wykorzystywać tzw. terapię lustrzaną w celu leczenia paraliżu kończyny fantomowej.

W wielu przypadkach dzięki pomocy pudełka ze zwierciadłem udało się przywrócić możliwość wykonywania ruchów. Poza tym ta technika zmniejsza natężenie bólu wywoływanego przez brakujące kończyny.

Badanie z 2014 r. wykazało, że ten rodzaj terapii może wywierać znaczący wpływ na sieć ruchową. Zapewnia on większy wgląd poznawczy w kontrolowanie własnych działań. Inne badania przeprowadzane w tym samym okresie udowodniły, że nie ma wystarczająco dużo dowodów, które potwierdzają skuteczność terapii lustrzanej.

Synestezja

Synestezja to fenomen, który sprawia, że niektóre osoby widzą kolory gdy słyszą muzykę. Pośród osób z synestezją często występuje również kojarzenie liczb z kolorami lub faktur z emocjami. Oznacza to, że u takich osób jeden bodziec aktywuje dwa lub więcej systemy postrzegania.

V. S. Ramachandran przeprowadził kilka badań odnośnie tego zjawiska i był jedną z pierwszych osób, która podejrzewała, że synestezja jest wywoływana przez podobny proces pobudzania neuronów  znajdujących się obok siebie  w korze czuciowej. Z pomocą swojego zespołu opracował wiele badań pozwalających wykrywać ten fenomen.

Stanowisko Vilayanura Subramaniana Ramachandrana w kwestii neuronów lustrzanych

Pierwsza osoba, która poruszyła temat neuronów lustrzanych, to Giacomo Rizzolatti z Uniwersytetu w Parmie. Opublikował o nich artykuł w 1922 r. Jednak dopiero V. S. Ramachandran poświęcił dużo uwagi badaniu roli, jaką odgrywają. Poza tym koncentrował się na związku, jaki mają z różnymi zdolnościami umysłowymi ludzi, takimi jak empatia, uczenie się i rozwój językowy.

V. S. Ramachandran przewidział, że neurony lustrzane tworzą matrycę unifikującą będącą w stanie pomóc wytłumaczyć zdolności umysłowe, których działania jeszcze dokładnie nie znamy. Oprócz tego porównał znaczenie, jakie dla psychologii miało odkrycie neuronów lustrzanych do znaczenia, jakie dla biologii miało odkrycie DNA.