Romantyczny poeta Gustavo Adolfo Becquer kiedyś powiedział: “Samotność jest piękna… zwłaszcza gdy ma się kogoś, kto może Cię w tym utwierdzić”.
Samotność zdarza się czasem w obliczu zmian. Jest czymś, co zdarza się w każdym aspekcie naszego życia, łącznie z życiem rodzinnym.
Jedną z najczęstszych przemian w obrębie naturalnego rozwoju rodziny jest sytuacja, gdy dorosłe dzieci opuszczają dom.
Wielu rodziców doświadcza wtedy uczucia pewnej utraty w obliczu rozstania ze swoim dzieckiem, zmieszanego z radością z możliwości bycia świadkiem tego ważnego kroku dla całej rodziny.
Patrzą oni również z wyrazem nadziei na otrzymanie nowych szans i czasu na robienie rzeczy, z których wcześniej musieli zrezygnować. Zajęcia, które zostały zepchnięte na bok w momencie urodzenia dziecka, które teraz odchodzi.
Z drugiej strony, ta radość często walczy z uczuciem smutku, który pojawia się po uświadomieniu sobie, iż dziecko odchodzi i prawdopodobnie nigdy nie wróci. Właśnie ta ostatnia emocja, utrzymująca się przez jakiś czas, stwarza przestrzeń dla syndromu pustego gniazda.
“Samotność czasem jest najlepszym towarzyszem, a krótka nieobecność niesie ze sobą słodki powrót.”
-John Milton-
Co powoduje syndrom pustego gniazda?
Kiedy dziecko, a zwłaszcza najmłodsze, opuszcza dom, rodzice odczuwają głęboką pustkę. Czują, że ich dom jest zupełnie opustoszały.
Dziecko, które opuszcza dom, nie zostawia po sobie nic. Po prostu podąża własną drogą i zmienia miejsce. Oczywiście rodzice zawsze będą nieodłączną, podstawową częścią jego życia.
Tak czy inaczej, fakt, że dziecko odchodzi od swojej najbliższej rodziny po to, by stworzyć własny dom, może spowodować ogromne cierpienie u rodziców. Najbardziej bolesny, tworzący ogromną pustkę, przejaw tego dostrzega się u matek. Kobiety czują się tak, jakby ich dziecko odchodziło na zawsze.
Według Sary Montejano, psycholog specjalizującej się w psychopatologii oraz zdrowiu psychicznym i ekspert w terapii poznawczo-behawioralnej, w życiu istnieją sytuacje, które w ogromnym stopniu wpływają na rodziców.
Jeśli chodzi o matkę, która poświęciła całe swoje życie na zajmowanie się dziećmi, musi ona stawiać czoła znaczącej zmianie. Dziecka będącego centralną częścią jej tożsamości już przy niej nie ma. Nie jest już potrzebna jako opiekunka, co prowadzi do syndromu pustki.
Humor zdominowany przez samotność oraz pustkę
Poza tym, czym jest społeczeństwo opierające się na związkach rodzinnych, jeśli nie stałym tworzeniem i ewolucją wspomnianych rodzin?
Pewnego dnia syn opuszcza rodzinny dom, aby założyć swój własny. To oznacza, że dwie rodziny zmieniają się w swojej strukturze, ta nowa i ta, która się przekształca. Te transformacje są naturalnym i doskonałym wydarzeniem społecznym.
Jednak sytuacja, która na pierwszy rzut oka wydająca się być normalną, może powodować ból, frustrację i samotność. Samotność, która skutkuje cierpieniem pewnych członków rodziny, których nastrój gwałtownie się obniża.
Jeśli po opuszczeniu domu przez dziecko czujemy się tak, jakby razem z nim odeszły wszystkie oznaki oraz chęć do życia, prawdopodobnie zaatakował nas syndrom pustego gniazda. Oto objawy tego bez wątpienia niszczącego zjawiska:
- Odczuwasz własną bezużyteczność oraz głęboką samotność.
- Masz ogromne poczucie nostalgii za czasami, które już minęły. Innymi słowy żyjesz wspomnieniami.
- Smutek jest najbardziej panującą emocją w Twoim życiu.
- Coś, co kiedyś było zwykłą czynnością życia codziennego, teraz wymaga dużego wysiłku. To dlatego, że odczuwasz zupełny brak motywacji.
- Zmęczenie oraz niepokój przejęły władzę nad Twoim umysłem.
- Pojawiają się seksualne i komunikacyjne problemy między Tobą a Twoim partnerem.
Wyzwania związane z wystąpieniem syndromu pustki
To oczywiste, że opuszczenie przez dziecko swego domu powoduje samotność i wywiera bardzo negatywne skutki na stan umysłu rodziców. Pojawia się wyzwanie związane z odbudowaniem drogi życiowej, którą zamierzasz teraz podążać.
Przez lata żyłaś dla swoich dzieci. Poświęciłaś sporo czasu na ich rozwój i wychowanie, a teraz musisz poświęcić odrobinę czasu dla siebie.
Istotne jest, aby postrzegać odejście własnych dzieci jako możliwość i szansę, przynajmniej po części. Nagle dostałaś dużo czasu dla samej siebie i prawdopodobnie nie wiesz, co z nim zrobić. Ale wymyślenie nowych zajęć i pasji samo w sobie może być fascynującym zadaniem.
Dobrą opcją będzie rozwijanie jakichś nowych umiejętności. Poprzez poświęcenie się innym priorytetom możesz wzbogacić swoje kiedyś zaniedbane życie towarzyskie.
Na początku, według psycholog Sary Montejano, te nowe zdolności będą miały na celu pokonać samotność oraz syndrom pustego gniazda. Oznacza to więc, że byłoby lepiej rozwijać umiejętności mogące Ci pomóc zredukować ten mentalny hałas, który powoduje wszystkie negatywne emocje.
“Wiedza, jak słuchać, to najlepszy środek na samotność.”
-Anonymous-
Rodzice, aby ich miłość z czasem nie zgasła, muszą teraz też przyjąć wyzwania ponownego przewartościowania ich małżeństwa i wspólnie zmierzyć się z tą nową sytuacją.
Z tego powodu komunikacja oraz poprawne wyrażanie swoich emocji mają ogromne znaczenie. Jeśli wcześniej mówiliśmy o indywidualnym zarządzaniu czasem, teraz również mowa o wspólnym czasie.
W tej chwili zabieranie się z powrotem do starych pasji, odkrywanie nowych aktywności oraz pogawędki ze znajomymi są czynnościami, które pomogą pokonać samotność i stać się dobrą podstawą, zanim znajdziemy sobie nowe motywacje.
Z drugiej strony, warto dać sobie przestrzeń na emocje. Nie ma nic złego w przyznaniu się do cierpienia, pod warunkiem że nie przerzucamy odpowiedzialności za to na plecy naszych dzieci. Pamiętajmy, iż ostatecznie to właśnie my jesteśmy odpowiedzialni za własne emocje.