Jak pomóc komuś, kto cierpi na urojenia
Ktoś, kto cierpi na urojenia nie zawsze znajduje wystarczające wsparcie. W wielu przypadkach uwaga, jaką otrzymują, ogranicza się do diagnozy i przepisywania leków.
Jednak osoby dotknięte tym stanem mogą doświadczać ogromnego cierpienia. Mają pewne pomysły, spostrzeżenia lub wizje, które są niezwykle trudne do zrozumienia dla innych. Co więcej, zwykle napotykają niechciane poczucie samotności. Nie mają także narzędzi, aby zapobiec tej sytuacji i cierpnieniu.
Obecnie istnieje kilka alternatywnych metod pomocy komuś, kto cierpi na urojenia. Choć nie zastępują opieki psychiatrycznej, mogą być doskonałym uzupełnieniem innych terapii. Są to podstawowe elementy, których systemy opieki zdrowotnej nie zawsze oferują.
Ci, którzy spotykają się na co dzień z osobą cierpiącą na urojenia, często nie wiedzą, co robić. Mogą próbować „doprowadzić ich do rozsądku”, ponieważ na świecie przeważa przekonanie, że „rozsądek” oznacza normalność. Ewentualnie mogą ich ignorować.
Istnieją jednak inne sposoby radzenia sobie z tego typu sytuacjami. Porozmawiamy o nich w tym artykule.
„ Pionierska idea polega na tym, że nawet jeśli inni uważają, że ktoś ma urojenia, problemem nie są ich niestandardowe myśli, ale sposób, w jaki są traktowani ”.
-Tamasin Knight-
Niezwykłe przeświadczenia
Moglibyśmy powiedzieć, że w społeczeństwie istnieją pewne dziwactwa, które są „dozwolone”, podczas gdy inne są potępiane. Kiedy wiele osób podziela błędne przekonanie, a nawet złudzenie, uważa się to za „normalne”. Z drugiej strony, nietypowe przekonanie lub pomysł są zwykle określane jako „nienormalne”. Jeśli dodatkowo w grę wchodzi diagnoza, zwykle obarcza się odpowiedzialnością dane zaburzenie.
Niemniej jednak nie wszyscy specjaliści od zdrowia psychicznego widzą świat w ten sposób. Badacze Marius Romme i Sandra Escher odkryli, że słyszenie głosów i posiadanie niezwykłych przekonań są częstsze niż wcześniej sądzono. Twierdzą, że dla niektórych ludzi jest to normalne doświadczenie i nie muszą upodabniać się do innych, żeby „być w porządku”.
Z tego punktu widzenia celem nie jest to, aby jednostka nie miała tego rodzaju doświadczeń i przekonań, ale raczej, aby nie przeszkadzały jej one w codziennym życiu. Nie powinny też powodować wysokiego emocjonalnego cierpienia. Literatury na ten temat jest bardzo dużo, ale na razie przejdźmy do głównego punktu tego artykułu: jak pomóc osobie komuś, kto cierpi na urojenia.
Pomaganie komuś, kto cierpi na urojenia
Główną przesłanką pomocy osobie cierpiącej na urojenia jest akceptowanie jej taką, jaką jest. Może i ma wyjątkowe myśli, przekonania i osobiste doświadczenia, ale to jest część jej tożsamości. Zadaniem środowiska nie jest powstrzymywanie jej przed byciem tym, kim jest, myśleniem tak, jak myśli, lub życiem tak, jak żyje. Musimy uszanować jej ścieżkę życiową. Ma swoje realia, w które inni nie powinni ingerować.
Pragnienie, a nawet żądanie innych, aby osoba cierpiąca na urojenia zmieniła się, jest dla chorego jedynie źródłem niepokoju. Takie podejście nie tylko nie pomaga, ale zwiększa poczucie izolacji, smutku i bycia niezrozumianym.
Najważniejszą rzeczą jest ich wysłuchanie chorego z szacunkiem. Osoba cierpiąca na urojenia powinna móc opowiadać o swoich doświadczeniach, nie obwiniając się o nie. Jeśli chcesz im pomóc, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest wysłuchanie ich z szacunkiem i bez osądzania.
Strategie radzenia sobie
Jeśli Twoim celem jest pomoc osobom cierpiącym na urojenia, najważniejszą strategią jest słuchanie z szacunkiem. Ponadto istnieją inne strategie, które możesz zastosować, aby polepszyć ich samopoczucie. Oto kilka przykładów:
- Zaproponuj strategie ochrony. Musisz pomóc im określić, jakie działania lub sytuacje pozwolą im poczuć się bezpieczniej i przez co będą lepiej chronieni. Na przykład pozostawienie światła włączonego w nocy, noszenie czapki.
- Zmień ich otoczenie. Kiedy dana osoba jest bardzo przygnębiona złudzeniami, pomocna może być zmiana otoczenia. W takich przypadkach pomóc może wycieczka lub nawet krótki spacer.
- Przygotuj się na trudne sytuacje. Pomóż im opracować plan radzenia sobie w wymagających sytuacjach. Muszą najpierw zidentyfikować sytuacje, które uważają za groźne, a następnie opracować określony plan, aby mogli stawić im czoła.
- Autopotwierdzenie. Osoba cierpiąca na urojenia musi ufać zarówno sobie, jak i temu, co ma nadejść. Wypowiadanie twierdzących zwrotów, takich jak „Przetrwam to” lub „Ta sytuacja nie będzie trwać wiecznie”, może im pomóc.
Osoba cierpiąca na urojenia musi unikać stresu, wzmacniać poczucie własnej wartości oraz czuć się akceptowana i kochana. Są to potrzeby uniwersalne, ale osoby cierpiące na urojenia zwykle zmagają się z nimi z powodu ich zaburzeń.
Zorganizowane rutyny pomagają im się uspokoić, podobnie jak szkolenie w zakresie umiejętności społecznych i strategii rozwiązywania problemów. Zwiększa to poczucie kontroli nad otoczeniem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Fernández Escobar, W. (2003). Delirio. Rev. Fac. Med.(Bogotá), 109-113.
- Rojas, V. C., & Rodríguez, A. M. B. (2020). Aplicación de la terapia de aceptación y compromiso en un caso de ideación delirante. Revista de Casos Clínicos en Salud Mental, 8(1), 1.