Życie to tak dobry nauczyciel, że jeżeli nie nauczymy się naszej lekcji za pierwszym razem, czas da nam z pewnością następną szansę. Z tego powodu często musimy radzić sobie z frustracją i desperacją, kiedy nic nie idzie po naszej myśli. Jednak czas pozwala nam na naprawienie błędów i rozpoczęcie wszystkiego od nowa.
Upadek nie jest złą rzeczą, jednak zaprzyjaźnienie się z kamieniem na drodze, jest. W każdym razie, to dobrze, że ten kamień istnieje, ponieważ nic tak dobrze nie definiuje naszej zdolności do pokonywania przeszkód.
Radzimy sobie z życiem powoli, bierzemy głęboki oddech, liczymy do trzech i prosimy o więcej. Nieważne jak jest źle, jesteśmy w stanie zamienić nasze lęki na odwagę i tarczę ochronną.
To wtedy właśnie postanawiasz złapać oddech, podarować sobie chwilę wytchnienia. Nie ma znaczenia jak czarna jest Twoja przeszłość. Pamiętaj, że zawsze możesz się zatrzymać i popatrzeć na wszystko z innej perspektywy.
Czego uczy nas czas…
Niestety nie istnieją żadne podręczniki przetrwania, uczymy się jak żyć, kiedy ogień dotyka naszej skóry.
Wraz z upływającym czasem uczymy się gdzie postawić następny krok oraz skąd obrać odpowiednią perspektywę. Jorge Luis Borges pozostawił nam pewien przepiękny tekst. Stanowi on przykład na to, że uczymy się “praktykując” życie, poprzez upadanie i podnoszenie się po tysiąc razy:
Czas nauczył mnie tej subtelnej różnicy między trzymaniem dłoni a wiązaniem duszy. Czas nauczył mnie, że miłość nie oznacza opierania się na drugiej osobie, oraz że czyjeś towarzystwo nie równa się z poczuciem bezpieczeństwa.
Wraz z upływem czasu nauczyłem się, że pocałunki nie są kontraktami, a prezenty obietnicami.
Czas nauczył mnie, że bycie z kimś tylko dlatego, że ofiarowana Ci jest dobra przyszłość oznacza, że prędzej czy później będziesz pragnął wrócić do swojej przeszłości. Z upływem czasu zdajesz sobie sprawę, że wzięcie ślubu, ponieważ “to już czas”, to wyraźne ostrzeżenie, że to małżeństwo okaże się fiaskiem.
Czas nauczył mnie, że tylko osoba zdolna kochać Cię ze wszystkimi Twoimi wadami, bez intencji zmieniania Cię, jest w stanie ofiarować Ci szczęście, którego potrzebujesz.
Co zrozumiesz z czasem
Z czasem zrozumiesz, że jeżeli jesteś z jakąś osobą tylko po to, żeby towarzyszyła Ci w Twojej samotności, nadejdzie moment, kiedy nie będziesz jej chciał nawet widzieć na oczy.
Z czasem zrozumiesz, że prawdziwi przyjaciele są o wiele więcej warci, niż jakakolwiek ilość pieniędzy. Ja zrozumiałem, że autentycznych przyjaciół można policzyć na palcach jednej dłoni. Ci, którzy o to nie walczą, prędzej czy później otoczą się fałszywymi przyjaciółmi.
Czas nauczył mnie, że słowa wypowiadane w gniewie mogą zranić kogoś na całe życie. Nauczyłem się też, że każdy może przeprosić, lecz tylko wielka dusza może wybaczyć.
Wraz z upływającym czasem zrozumiałem, że jeżeli straszliwie zraniłeś swojego przyjaciela, ta przyjaźń już nigdy nie będzie taka sama. Zrozumiałem, że nawet jeśli jesteś zadowolony ze swoich przyjaciół, pewnego dnia zapłaczesz nad tym, że Cię zawiedli. Czas nauczył mnie, że każde doświadczenie przeżyte z każdą osobą jest niepowtarzalne.
Z czasem zdajesz sobie sprawę, że ci, którzy poniżają lub lekceważą innych, prędzej czy później sami doświadczą jeszcze większego poniżenia.
Czas nauczył mnie, że powinieneś budować wszystkie drogi dzisiaj, bowiem jutrzejszy teren jest zbyt niepewny, aby planować.
Czas nauczył mnie, że pospieszanie lub wymuszanie pewnych rzeczy w końcu doprowadzi Cię do niezadowolenia. Nie będą bowiem one tym, czego oczekiwałeś.
Z czasem zdajesz sobie sprawę, że najlepsza nie była przyszłość, lecz życie tu i teraz.
Z czasem zobaczysz, że nawet jeśli jesteś szczęśliwy z tymi, których masz wokół siebie, będziesz nadal szalenie tęsknić za tymi, którzy byli z Tobą wczoraj, a teraz odeszli.
Czas nauczył mnie, że próba wybaczenia lub przeprosin, wyznania miłości, wyrażenia tęsknoty, tego, że kogoś potrzebujesz, chcesz być czyimś przyjacielem… aż do grobu… nie ma sensu…
I niestety… zrozumiemy to tylko wraz z upływem czasu.
Dojrzewamy dzięki błędom
Czas pomaga nam zrozumieć nasze porażki oraz daje nam powody do uczucia dumy. Popełniane błędy uczą nas jak opierać się temu co nas krępuje, jak walczyć z naszymi uprzedzeniami i chęcią poddania się. Już wiesz jak rozmawiać z samym sobą, zrozumieć zazdrość, pozbyć się kaprysów i odpocząć.
Kiedy upadasz i kiedy cierpisz, zdajesz sobie sprawę, że wszystko przychodzi i wszystko odchodzi. Rzeczy ulegają ciągłej zmianie. I choć to paradoksalne, moment, w którym zaczynamy się zmieniać zbiega się z momentem, w którym zaczynamy akceptować siebie takimi, jakimi jesteśmy.