Życie wspomnieniami ogranicza nas. Nie cieszenie się teraźniejszością jest jak rezygnowanie z życia. Życie nie polega na wspominaniu ale o działaniu. Chodzi o to, żeby nie iść do tyłu, ale do przodu. Nie chodzi również o utknięcie między przeszłością a przyszłością, tak jakby nie było teraźniejszości. Życie wspomnieniami tam właśnie nas więzi.
Wspomnienia są nieodłączną częścią życia i często jest nieuniknione. W pewien sposób wspomnienia są sposobem na utrzymanie tego, co kochamy, kim jesteśmy i czego nie możemy stracić. To trzymanie się tego, co głęboko nas dotknęło.
“Wczoraj to tylko dzisiejsza pamięć, a jutro to dzisiejsze marzenie.”
-Kahlil Gibran-
Wspomnienia oszukują, ponieważ są barwione wydarzeniami z teraźniejszości i pułapkami umysłu. Różnica między fałszywymi wspomnieniami i prawdziwymi jest taka sama jak w przypadku klejnotów: te fałszywe są często najbardziej realistyczne i błyszczące. Życie wspomnieniami sprawia, że nie wiemy do końca, co jest prawdą a co wyobrażeniem.
Autor, scenarzysta i reżyser Ray Loriga oświadczył w swojej książce “Tokio już nas nie kocha”, o czym od dawna ostrzegali nas naukowcy: “Pamięć jest jak najgłupszy pies, rzucasz jej kij i przynosi Ci każdą starą rzecz.”
“Obyś żył każdego dnia swojego życia.”
Życie byłoby niemożliwe, gdybyśmy pamiętali wszystko
W wywiadzie ktoś zapytał Alberta Einsteina, co zrobił, kiedy miał nowy pomysł. Jeśli, na przykład, zapisał to na papierze lub na specjalnym notatniku. Naukowiec odpowiedział zdecydowanie: “Kiedy mam nowy pomysł, nie zapominam o nim”. I to prawda. Kiedy coś nas ekscytuje, jest to niemożliwe do zapomnienia.
Zatem pamiętamy to, co jest naprawdę ważne i co jest w stanie nas ekscytować, ponieważ aktywuje to obszary i połączenia mózgu, które działają, aby zachować tę pamięć. Problem polega na tym, że mózg zachowuje intensywnie to, o czym powinniśmy zapomnieć. Nic nie utrwala tak mocno pamięci, jak pragnienie, aby zapomnieć. W tym sensie życie wspomnieniami przypomina błędne koło.
Psychologia rewersyjna ostrzega nas, że zapomnienie jest konieczne do przechowywania odpowiednich wspomnień. W końcu możliwe jest, że nasze wspomnienia nie są tak głupie i przynoszą nam coś zamiast kija, który do niego rzucamy.
“Musisz żyć w teraźniejszości, wzmacniaj się każdą falą, znajdź swoją wieczność w każdej chwili. Głupi stoją jeszcze na swojej wyspie możliwości, patrząc na inne terytoria. Nie ma innego terytorium, nie ma innego życia oprócz tego.”
-Henry David Thoreau-
Życie wspomnieniami nas blokuje
Przyjemność to kwiat, który kwitnie, gdy żyjemy, działamy lub robimy. Dzięki niemu codziennie budujemy nasze wspomnienia, które będą trwałym zapachem. Najszczęśliwsze wspomnienia pochodzą z chwil, które zakończyły się dokładnie wtedy, kiedy powinny, bez ciągnięcia ich.
Dlatego nie pamiętamy dni, ale pamiętamy chwile. Dlatego powinniśmy ciągle tworzyć nowe doświadczenia. Fortuna życia tkwi we wspomnieniach, które tworzymy. Ciągłe działania są trochę trudne, nawet jeśli utknęliśmy w naszej strefie komfortu. Musimy jednak zrobić to, aby żyć intensywnie.
Pomimo posiadania namacalnego fizycznego ciała i zdolności do postrzegania świata zewnętrznego wszystkimi zmysłami, jesteśmy przyzwyczajeni do życia w naszych umysłach. Niemniej jednak musimy podjąć decyzję. Możemy spędzić całe życie wspominając o tym, co wydarzyło się w przeszłości i jak się z tym czuliśmy. Albo możemy przejąć kontrolę nad naszymi doświadczeniami i nad naszymi emocjami. Jeśli to zrobimy, będziemy mogli cieszyć się naszym istnieniem. Życie wspomnieniami przestanie nas więzić.
Kluczem do lepszego życia jest myślenie, wyobraźnia i mniejsze oczekiwanie. Akceptacja tego, co mamy i nic więcej. Żyjąc w tej chwili, nie pozwalając się rozproszyć pułapkom naszego umysłu.
Ogólnie rzecz biorąc, zawsze przygotowujemy się do życia, ale nigdy nie żyjemy. Życie jednak powinno działać odwrotnie. Szczęście nie jest w innym miejscu, ale w teraźniejszości, w tu i teraz. Zawsze o tym pamiętaj.