Zaufanie komuś jest jak dawanie najdelikatniejszego prezentu jaki możesz ofiarować: swojego serca. Jest cennym dobrem, ponieważ jest to najpiękniejszy aspekt przyjaźni i najsilniejsza więź w relacji z drugim człowiekiem.
Nie musisz wiedzieć wszystkiego o tej osobie, ponieważ kontakt, jaki z nią nawiązałeś jest wyjątkowy. Zaufanie jest konieczne, aby mogła rozwijać się intymność.
Ten temat wykracza daleko poza dziedzinę psychologii. To siła emocjonalna, która kształtuje nasze zachowanie społeczne – tak bardzo, że zgodnie z filozofią i socjologią zaufanie u ludzi jest znacznie bardziej autentyczne i widoczne niż u zwierząt.
Zwierzęta ufają innym członkom swojego gatunku poprzez proste instynktowne zachowanie. Ludzie czasami robią to świadomie, często używając selektywnego filtru opartego na doświadczeniu.
” Nie ma sensu ufać wszystkim, ale nie ufać nikomu jest oznaką neurotycznej nieporadności”
-Juvenal-
Zaufanie jest pozytywnym uczuciem, które gwarantuje siłę więzi z innym człowiekiem. Niewiele rzeczy określa konkretne typy osobowości lepiej niż zaufanie jakim darzą drugą osobę.
Niskie poczucie własnej wartości, traumatyczne dzieciństwo lub doświadczenie zdrady mogą sprawić, że z o wiele większą niechęcią będziesz chciał komuś ofiarować taki prezent.
Kwestie zaufania są emocjonalnie wyczerpujące
Jedną z psychologicznych i ewolucyjnych zalet zaufania jest to, że pozwala nam czasowo zawiesić nasz instynkt samoobronny, niepewność i strach. Niewiele rzeczy powoduje większy emocjonalny niepokój niż ciągłe bycie w defensywie, strach przed zranieniem lub zdradą w jakiejkolwiek sytuacji.
Zaufanie komuś wymaga usunięcia tej niepewności w celu uproszczenia relacji osobistych. Przestań postrzegać zachowania innych osób jako zagrożenia i załóż, że w przyszłości Twoje interakcje z nimi będą pozytywne, że nie zrobią nic, aby cię skrzywdzić, że wyciągną do Ciebie pomocną dłoń. Zawsze będą gotowi podzielić się swoja wiedzą i zaoferować wskazówki.
Zaufanie nie oznacza, że musisz wiedzieć wszystko o swoim partnerze, członku rodziny lub przyjacielu. Oznacza to, że nie potrzebujesz wyjaśnień. Oznacza to, że widzisz szczerość w ich oczach, że wasze umysły są w harmonii. Między wami nie ma żądań, kontroli, ani stałej potrzeby zapewniania o czymś.
Pamiętaj, że mózg potrzebuje upraszczania rzeczy i woli bez ryzyka przechodzić przez codzienne czynności. Potrzebuje odpowiedniej równowagi emocjonalnej, a zaufanie jest najlepszą bronią w tym zakresie. Kiedy o tym pomyślisz, wszyscy działamy na autopilocie i ufamy, że nic złego się nie wydarzy.
Wszyscy wierzymy, że lekarz wie, co robi i będzie w stanie nam pomóc. Wszyscy ufamy, że kiedy wychodzimy z domu, za zakrętem nie czeka na nas śmierć.
Gdybyśmy nie wydawali takiej komendy swojemu autopilotowi, rozwinęłoby się w nas neurotyczne zachowanie, które całkowicie odłączyłoby nas od rzeczywistości i zepsuło nasze poczucie równowagi.
Jeśli chcesz, aby ludzie ci zaufali, musisz im zaufać
Przyznajemy, że kiedyś ktoś cię zawiedzie, naprawdę ciężko jest mu ponownie zaufać. Wygląda na to, że taka osoba wyrwała fragment ciebie, jak Shylock z Kupca Weneckiego, który pobierał zapłatę w postaci funta mięsa. To głęboka, trwała blizna, która często uniemożliwia Ci zbliżenie się do kogoś ponownie.
„Najlepszym sposobem na sprawdzenie, czy można komuś zaufać jest zaufać tej osobie.”
-Ernest Hemingway-
Rozczarowanie, które boli najbardziej to to, które dotyczy osób najbliższych.
Ale najgorsze jest to, że uczucie nieufności rozciąga się na inne obszary swojego życia. Przestaniesz ufać wszystkim, aż w końcu ogarnie Cię fobia, będziesz niczym duch wepchnięty w najbardziej odosobnione zakątki społeczeństwa, przez twój wieczny smutek.
Ponowne zaufanie jest kluczem do życiowej mądrości
Czasem ludzie, którzy zostali zdradzeni, myślą sobie “Nigdy nikomu nie zaufam. Ludzie sprawiają ból, nie dbają o innych i są samolubni. “
Takie myślenie spowoduje nieodwracalny chaos w twoim życiu, czy tego chcesz, czy nie. Ludzie są genetycznie i ewolucyjnie predysponowani do łączenia się z innymi. Ufamy po to, by tworzyć więzi; wzmacniać się psychicznie, intelektualnie i emocjonalnie; rozwijać życiową mądrość.
Życiowa mądrość to nieświadomy sposób na przetrwanie i samorealizację, gdzie zaufanie do siebie i innych jest najsilniejszym źródłem zachęty. Bo w końcu, czy chcemy, czy nie, musimy otworzyć się na kogoś i zaakceptować, kim jest, by móc odnaleźć się na nowo.
Niewiele rzeczy w życiu jest bardziej satysfakcjonujących.
Obrazki dzięki uprzejmości Pierra Mornet.