Walter B., najbardziej fascynujący przypadek neurologa Olivera Sacksa

Przypadek Waltera B. pokazuje, w jakim stopniu nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu wpływa na zachowanie. Świadczy o tym, że osoba cierpiąca na nieprawidłowości neurologiczne może przejawiać pewne zachowania zabronione społecznie lub tabu.

Walter B. był jednym z ostatnich pacjentów, których spotkał na swojej drodze słynny neurolog Oliver Sacks. Informacja o jego przypadku została opublikowana po śmierci Sacka i przyciągnęła dużą uwagę odbiorców. Stało się tak, ponieważ wyraźnie ilustruje wpływ, jaki pewne schorzenia neurologiczne mogą mieć na zachowanie.

Przypadek Waltera B. pokazał, że wiele pozostaje do zrobienia w kwestii osiągnięcia ogólnego zrozumienia niektórych zaburzeń mózgu. W niektórych okolicznościach mózg ma braki lub problemy, które prowadzą do zachowań problemowych. Oczywiście jest to poza kontrolą danego pacjenta.

Na szczęście w sprawie Waltera interweniowało dwóch naukowców. To zapobiegło popełnieniu dużej niesprawiedliwości wobec pacjenta. Jednak w tej chwili na świecie może być wielu Walterów, którzy są oceniani i wytykani przez społeczeństwo za ich niezwykłe zachowanie. Za postępowanie, które jest postrzegane jako sprzeczne z panującą moralnością.

Tło sprawy Waltera B.

Początki sprawy Waltera B. sięgają czasów, gdy był nastolatkiem. Doznał urazu głowy, chociaż nie ma dokładnych informacji, jak do tego doszło. Niemniej jednak zaczął doświadczać wybuchów epilepsji, które choć nie były zbyt intensywne, to zdarzały się niezwykle często.

Ponadto pojawiło się u niego pewne specyficzne zjawisko. Słyszał muzykę, której nie słyszał nikt inny. Obawiając się tego, co mogą o nim pomyśleć inni, nie rozmawiał z nikim o tej sytuacji. Jednak ataki trwały i w końcu Walter odwiedził neurologa. Specjalista zdiagnozował u niego padaczkę skroniową. Przepisał mu także serię leków.

Mimo to ataki stawały się coraz częstsze i intensywniejsze. Walter skonsultował się z innymi specjalistami, ale bez powodzenia.

Trzy lata później trafił do neurologa specjalizującego się w opornych padaczkach. Lekarz zalecił operację. Jego celem było usunięcie środka napadów w prawym płacie skroniowym.

Nowe objawy

Po operacji Walter wykazał pewną poprawę. Mimo to nie był w pełni zadowolony z wyników i kilka lat później przeszedł drugą operację. Tym razem interwencja była znacznie szersza. Ponadto przepisano silne leki. Oba środki przyniosły pożądany skutek: napady zostały opanowane. Pojawiły się jednak pewne objawy wtórne.

Pierwszym widocznym zachowaniem było to, że Walter zaczął jeść w niekontrolowany sposób i przybrał na wadze. Wstawał w środku nocy, żeby przekąsić ser i krakersy. Cały czas był głodny.

Do tego doszedł fakt, że stał się wyjątkowo drażliwy. W jednym przypadku został nawet ukarany grzywną przez policję za bycie agresywnym wobec innego kierowcy. Wydawał się być zirytowany najdrobniejszymi rzeczami.

Ponadto Walter bardzo łatwo się rozpraszał, do tego stopnia, że wykonanie jakiegokolwiek zadania było dla niego niezwykle trudne. Z drugiej strony czasami „zakotwiczał się” w zadaniu i pogrążał się w nim na wiele godzin, nie mogąc zwrócić uwagi na nic innego.

Innym uderzającym objawem był nienasycony apetyt seksualny. Cały czas chciał uprawiać seks; jego żona powiedziała, że prosił ją o to pięć do sześciu razy dziennie.

Nieoczekiwane konsekwencje

Żona Waltera była wyczerpana seksualnymi zalotami męża. Nadszedł czas, kiedy odmówiła dalszego podporządkowania się. Walter zrozumiał jej decyzję. Nie chciał być niewierny, więc zaczął oglądać internetowe porno, podczas gdy wielokrotnie się masturbował.

Zaczął też przejawiać nowe zainteresowania seksualne, których nigdy wcześniej nie doświadczył. Oglądał filmy przedstawiające seks między mężczyznami, kobietami i zwierzętami. Oczywiście nie dzielił się z nikim tym, co wtedy robił. Mimo to policja wytropiła go za korzystanie z takich treści i został aresztowany za oglądanie pornografii dziecięcej. Sędzia skazał go na maksymalnie 20 lat więzienia.

Neurolog, który go operował, wysłał raport do sędziego. Zauważył, że druga operacja spowodowała u pacjenta dodatkowy i rzadki problem zwany zespołem Klüvera-Bucy’ego. Skłoniło to sędziego do ponownego rozważenia wyroku i zmieniono go na dwa lata więzienia, dwa lata w areszcie domowym i pięć lat dodatkowej kary. Walter został poddany rodzajowi chemicznej kastracji i objawy ustąpiły.