Aury epileptyczne - kiedy powstają i czym są?

Padaczka jest zaburzeniem neurologicznym, które często powoduje splątanie i kończy się utratą przytomności. Jednak pacjenci mogą zidentyfikować zestaw objawów, które odczuwają tuż przed atakie m. Poniżej wyjaśniamy, z czego składają się tak zwane aury epileptyczne.
Aury epileptyczne - kiedy powstają i czym są?
María Vélez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Vélez.

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Aury epileptyczne mogą polegać na odczuwaniu dziwnego zapachu lub smaku, strachu, dyskomfortu, a nawet wyjątkowo dobrego samopoczucia. W wielu przypadkach aury epileptyczne poprzedzają utratę przytomności, więc z pozytywnego punktu widzenia, pozwalają, aby osoba się zabezpieczyła zanim nadejdzie kryzys.

Padaczka jest zaburzeniem neurologicznym ośrodkowego układu nerwowego. Aktywność mózgu przebiega nienormalnie, powodując drgawki, nietypowe zachowania lub odczucia, a czasem również utratę przytomności. Razem objawy te stanowią tak zwane napady padaczkowe.

Natomiast odczucia, których dana osoba doświadcza, nawet świadomie, które poprzedzają czy też zapowiadają kryzys, to tak zwane aury epileptyczne.

Na czym polegają aury epileptyczne?

Na poziomie mózgowym aury epileptyczne powstają w wyniku zmienionej aktywacji obszaru kory mózgowej z powodu nieprawidłowości w wyładowaniach neuronów. Zmiany te zachodzą na jednej półkuli, w krótkim okresie czasu (od sekund do kilku minut) i w sposób ściśle zlokalizowany.

Innymi słowy, nienormalna aktywacja występuje w określonym obszarze funkcjonalnym, który zdeterminuje cechy aury.

Zaburzenia pracy mózgu

Ponieważ osoba zachowuje przytomność podczas aury epileptycznej, uważa się je za lekkie, częściowe napady. „Nienormalne” zachowanie zachodzi bowiem tylko w niektórych obszarach mózgu, co bardzo się różni w porównaniu z całkowitym napadem padaczkowym.

Dlatego też, chociaż na ogół pojawiają się jako krótkie, jednorazowe symptomy, mogą również prowadzić do bardziej złożonego częściowego kryzysu. Wpływając wówczas na świadomość i powodują ogólny napad.

Aury epileptyczne i ich rodzaje

Chociaż w opisach różnych rodzajów aury zwykle występuje pewne zamieszanie, najczęściej aury są klasyfikowane zgodnie z wywołanymi przez nie objawami. Objawy bowiem zależą od obszaru, w którym występuje kryzys.

Autonomiczne aury

W przypadku nieprawidłowej aktywacji związanej z układem autonomicznym, pojawiające się objawy będą miały ten charakter. Oznacza to, że mogą wystąpić wymioty, tachykardia, jeżenie się włosów, bladość skóry itp.

W tej grupie pacjenci zgłaszają najczęściej odczucia w nadbrzuszu, które często mają związek z padaczką w płatku skroniowym. W tym przypadku odczucia obejmują ciśnienie w jamie brzusznej, uczucie pustego żołądka lub nudności.

Aury doświadczalne

Objawy doświadczalne są związane ze zmianami w aktywacji obszarów limbicznych i kory skroniowej. Dlatego ten zestaw objawów wpływa na pamięć, emocje i poznanie, a także złudzenia percepcyjne lub halucynacje sensoryczne. Opisuje się je również jako aury psychiczne i czasami trudno jest stwierdzić, czy mają one charakter psychologiczny czy zmysłowy.

Jeśli chodzi o zaburzenia amnezyjne, może się zdarzyć, że pacjent ma zniekształcone wspomnienia lub poczucie powtórnego przebiegu wypadków (déjà vu). Może również odczuwać depersonalizację wspomnieć lub mieć wrażenie, że coś w ogóle się nie wydarzyło.

W przypadku aury emocjonalnej związanej z ciałem migdałowatym w padaczce czołowej, oprócz niepokoju lub lęku przed zawałem serca opisano uczucie smutku, radości, przyjemności lub drażliwości.

Aury sensoryczne

Wyłącznie zmysłowe aury wpływają na odczucia pochodzące z niektórych zmysłów. Na przykład związane z napadem aury w obszarach potylicznych lub skroniowych powodują widzenie punktowe, zaburzenia widzenia ruchowego, a nawet ślepotę.

W przypadku bardziej złożonych obszarów widzenia dochodzi do halucynacji wzrokowych lub widzenia tunelowego. Podobnie mogą wystąpić zaburzenia słuchu, takie jak słyszenie sygnałów dźwiękowych, brzęczenia lub hałasu. Ponadto zidentyfikowano również aury zapachowe lub smakowe.

Aury somatonsensoryczne mogą również wystąpić z powodu padaczki czołowej lub ciemieniowej. Pacjent odczuwa drętwienia, parestezje, gorąco lub zimno, ból itp.

Inne aury epileptyczne

Te klasyfikacje aur padaczkowych wciąż wywołują debatę i kontrowersje. Aury są bowiem zwykle definiowane jako odczucia zgłaszane przez pacjentów bez wyraźnych widocznych oznak. Mimo to do klasyfikacji można również dodać aury ruchowe, czaszkowe i erotyczne lub seksualne.

Aury motoryczne, czy ruchowe, składałyby się ze skurczów mięśni, zaburzeń mowy, ruchów żucia itp. Jednak objawy te mogą wynikać również z innych zaburzeń, takich jak aury psychiczne, autonomiczne lub somatosensoryczne.

Kobieta z bólem głowy

Jeśli chodzi o aury czaszkowe, rozważano również klasyfikację jako somatyczne aury czuciowe, ponieważ wspomniane odczucia to zawroty głowy, uczucie ciężkości lub ucisk na głowę.

I na koniec aurom seksualnym towarzyszą odczucia na genitaliach, uczucia erotyczne, a nawet tak zwana „padaczka orgazmiczna”, która kończy się orgazmem, czasem bolesnym. W tym przypadku niektórzy autorzy uważają je za specjalny typ, podczas gdy inni uważają je za aury autonomiczne.

Diagnostyka różnicowa

Należy pamiętać, że biorąc pod uwagę różnorodność objawów, które mogą powodować, aury epileptyczne można dość łatwo pomylić z innymi obrazami klinicznymi. Do najczęstszych należą zaburzenia sercowo-naczyniowe lub ataki paniki. Jednak objawy te mogą kryć zaburzenia laryngologiczne, poważne zaburzenia psychiczne lub zatrucie substancjami.

Dlatego niezbędne jest przeprowadzenie dokładnej diagnozy za pomocą odpowiednich urządzeń. W ten sposób będzie można dobrze zróżnicować występujące objawy i zmiany, a także wykryć rodzaj ukrytej padaczki ogniskowej.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Fernández-Torre, J.L. (2002). Auras epilépticas: clasificación, fisiopatología, utilidad práctica, diagnóstico diferencial y controversias. Neurología, 34(10), 977-983.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.