Zwykle myślimy o samotności z negatywnego punktu widzenia. Jednak samotność ma pewne korzyści. Rzeczywiście, wielu czuje się lepiej na własną rękę niż w otoczeniu innych. Z tego powodu zaczynają być prowadzone badania nad tym, czy samotność jest zdrowa.
Uważa się, że wszystkie czynności wykonywane w grupie, w parze lub w rodzinie są przyjemniejsze. Obejmuje to pójście do kina, kolację, świętowanie Bożego Narodzenia lub po prostu kawę. Również ćwiczenia, spacery po parku lub zakupy. Niemniej jednak, jaki jest problem z robieniem tego typu rzeczy w pojedynkę? Czy to dlatego, że uważa się, że pociąga za sobą gorycz, depresję, smutek i porzucenie?
Rzeczywiście, dlaczego samotność zawsze kojarzy się ze złymi uczuciami? W końcu może jesteś jedną z tych osób, które naprawdę lubią chwile, kiedy jesteś sam. W rzeczywistości możesz nawet odłożyć na bok rodzinne i społeczne zwyczaje lub tradycje, aby robić to, co wolisz. Jeśli tak, na pewno nie pomyślisz, że samotne spędzanie Sylwestra w domu jest szalone. Nie uwierzysz też, że planowanie wakacji tylko z bagażem do towarzystwa to absurdalny pomysł. W rzeczywistości dla ciebie tego rodzaju doświadczenia nie mają sobie równych.
Samotność – dlaczego jest postrzegana negatywnie
Negatywne spojrzenie na samotność opiera się na założeniu, że człowiek ma żyć w społeczeństwie otoczonym przez innych ludzi. Dlatego mamy skłonność do żarliwego przekonania, że samotność jest czymś negatywnym, bez względu na to, jak na nią patrzymy. Co jednak jeśli wolisz być sam i wcale nie czujesz się przygnębiony lub smutny? Nie oznacza to, że jesteś pustelnikiem lub istotą antyspołeczną, ale po prostu chcesz cieszyć się swoją przestrzenią i połączyć się ze swoim wnętrzem.
Z drugiej strony są tacy, którzy z obawy przed samotnością podejmują niemądre decyzje, takie jak bycie w związku z pierwszą osobą, która się pojawi. Albo dołączają do grupy, z której członkami nie mają nic wspólnego. Mimo to pozostają tam, udając, kim nie są, tylko po to, by nie czuć się „samotnie”.
Psycholog Cecilia Rodríguez Díaz wyjaśnia, że samotność należy zdefiniować jako „całkowicie osobiste i subiektywne doświadczenie”. Rzeczywiście, można tego doświadczyć na wiele sposobów. Na przykład możesz być otoczony przez ludzi, ale czujesz się samotny. Alternatywnie możesz być całkowicie sam, ale nie czujesz się samotny.
Samotność zwykle wiąże się z brakiem bliskich więzi, sieci i relacji. W rzeczywistości odzwierciedla rodzaj społeczeństwa, w którym żyjemy dzisiaj. Społeczeństwo, w którym niezwykle trudno jest utrzymać bliski kontakt z innymi, mimo że żyjemy w erze technologii, z dostępnością wiadomości tekstowych, mediów społecznościowych i połączeń wideo.
Czy jest coś złego w chęci bycia samemu?
Zanim odpowiemy na to pytanie, musimy zrozumieć rodzaj samotności, o której mowa. Eksperci twierdzą, że są różne rodzaje. Co więcej, wszystko zależy od tego, jak się z tym czujesz i czy samotność jest indukowana, czy „wymuszona”. Rzeczywiście, będziesz wiedział, dlaczego wolisz być sam i czego doświadczasz w danym momencie, a także co dzieje się w tobie, gdy jesteś otoczony przez innych.
Niemniej jednak istnieją pewne wzorce zachowań, które są widoczne u tych, którzy wybierają samotność. Na przykład nieśmiałość, strach, trudności w nawiązywaniu relacji, strach przed odrzuceniem, mylenie się lub zranienie. Dlatego unikają wychodzenia z innymi i rozmów z grupami przyjaciół. To wyzwala poczucie samotności. Z drugiej strony są tacy, którzy naprawdę wolą być sami, ponieważ w ten sposób czują się lepiej. W rzeczywistości uważają, że są samowystarczalne, nie potrzebują nikogo innego, a ich samotność czyni ich mniej wrażliwymi itp.
Inne rodzaje samotności to taka, w której ludzie wydają się nią smakować i naprawdę nie obchodzi ich, że mijają tygodnie bez rozmawiania lub widywania się z bliskimi. Rzeczywiście, starają się odizolować od reszty, nigdy nie spotykają się na urodziny i wolą samotną pracę itp.
Wreszcie jest „samotność przypadkowa”. To ten, który może pojawić się z różnych powodów, takich jak rozwód czy śmierć. To nie jest coś, czego szukamy, ale pojawia się całkowicie znikąd. Dlatego wymaga żałoby i zrozumienia straty.
Zdrowa samotność
Jest to niewątpliwie najtrudniejsza do zrozumienia koncepcja dla większości ludzi. Wynika to z naszej koncepcji, jako istoty towarzyskie i społeczne, z potrzeby życia we wspólnocie, posiadania rodziny i „przynależności”. To sprawia, że niezwykle trudno jest zrozumieć, że samotność może być również synonimem spełnienia lub szczęścia. Innymi słowy, jest połączona ze zdrowiem.
Niemniej jednak samotność może stać się niezwykle harmonijnym i wzbogacającym doświadczeniem, jeśli nie przekroczysz granic. Nie oznacza to, że będziesz mieszkać samotnie na szczycie góry lub przestać rozmawiać z rodzicami z dnia na dzień. Polega ona po prostu na poświęceniu pewnych chwil w ciągu dnia lub tygodnia na samotność z samym sobą.
W rzeczywistości twoja relacja z twoim wnętrzem jest naprawdę ważna i można ją osiągnąć tylko w samotności. Pomaga rozpoznać, co się z tobą dzieje. Ponadto, aby bronić się przed tym, co dzieje się wokół ciebie i słuchać tego, co mówi ci twoje ciało.