Praca w celu wzmocnienia ego i niebezpieczeństwa z tym związane

Co się dzieje, gdy Twoją główną motywacją jest po prostu to, że inni doceniają Twoje osiągnięcia i postępy? Dowiedz się tutaj.
Praca w celu wzmocnienia ego i niebezpieczeństwa z tym związane
Cristina Roda Rivera

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Cristina Roda Rivera.

Ostatnia aktualizacja: 25 listopada, 2022

Są ludzie, którzy pracują tylko po to, by wzmocnić swoje ego. Pytanie brzmi: co tak naprawdę osiągają? Praca w celu wzmocnienia ego, zamiast poczucia spełnienia, może prowadzić do nieudolności. Co więcej, szkodzi zarówno zdrowiu psychicznemu, jak i środowisku pracy.

Gdyby niektórzy profesjonaliści nie mieli takiej obsesji na punkcie swojego ego, być może dzisiaj bylibyśmy lepiej odżywieni, lepiej poinformowani i mieli lepsze zdrowie psychiczne.

Praca w celu wzmocnienia ego

Elizabeth Holmes mogła być dobrym przedsiębiorcą, ale jej nadmierne ego spowodowało, że poświęciła zbyt wiele energii, by pokazywać swoje osiągnięcia innym. W ten sposób stała się jednocześnie multimilionerką i oszustką.

Była założycielką Theranos, firmy biotechnologicznej zajmującej się badaniem krwi. Obecnie została skazana za oszustwo i może spędzić do 20 lat w więzieniu. Jednak zanim jej strumień kłamstw wyszedł na jaw, Holmes była szanowaną bizneswoman, która regularnie pojawiała się na listach wpływowych osób.

Była wymagająca wobec swoich pracowników, uwielbiała Steve’a Jobsa, a jej jedynym celem było zostać miliarderką i zbudowanie imperium. John Carreyrou, na końcu swojej książki o firmie Theranos, postawił pytanie, czy Elisabeth można uznać za socjopatkę.

Można powiedzieć, że Holmes był pracoholiczką, chociaż w jej przypadku to nie jej domniemana praca ją napędzała, ale jej ego. Tego typu ludzie nie dbają o to, czy tworzą wadliwą organizację, źle traktują klienta, czy są chłodni i nieczuli wobec pacjenta w trakcie terapii.

Zbędne karmienie ego tworzy profesjonalistów tego typu. Są pracownikami, którym bardziej zależy na byciu uprawomocnionym w świecie niż na tworzeniu czegoś głębokiego lub użytecznego. Próżność to jedyna rzecz, za którą dążą. Co więcej, po drodze wprowadzają wiele osób w zakłopotanie i oszukują innych.

egocentryczny chłopak
Gdy jedynym celem pracy jest uznanie innych, wpływa to na wydajność i produktywność.

Nieudolność próżności

Ci, którzy zostali złapani w szpony swojego ego i pogoni za coraz większym prestiżem, tracą kontrolę. Praca w celu wzmocnienia ego czyni ich podatnymi na manipulacje, zawęża pole widzenia i psuje ich zachowanie. To często powoduje, że działają wbrew własnym wartościom.

Stają się ofiarami własnej potrzeby bycia postrzeganym jako osoby „duże” lub „ważne”. Co więcej, w końcu podejmują decyzje, które mogą być szkodliwe dla nich, ich pracy i osób wokół nich.

Korupcja

Rozdęte ego psuje również nasze zachowanie. Ludzie, którzy wierzą, że są jedynym architektem swojego sukcesu, są bardziej niegrzeczni, bardziej samolubni i chętniej przeszkadzają innym. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy spotykają się z niepowodzeniami i krytyką.

W konsekwencji rozdęte ego uniemożliwia im uczenie się na własnych błędach. Budują mur obronny, który utrudnia im docenienie bogatych lekcji, jakie mogą wyciągnąć z porażki. W efekcie ich ego eliminuje pokorę niezbędną do uczenia się i doskonalenia w pracy.

Ego zawsze szuka informacji potwierdzających to, w co chce wierzyć. Zasadniczo, duże ego oznacza silne nastawienie na potwierdzenie. Z tego powodu ludzie tracą perspektywę i kończą w bańce przywództwa, w której widzą i słyszą tylko to, czego chcą.

W rezultacie tracą kontakt z ludźmi, którymi kierują, kulturą, której są częścią, a ostatecznie z własnymi klientami i interesariuszami. Ich ego sprawia, że są mniej wydajni, ponieważ tracą naturalność, której potrzebują, pokorę do uczenia się i życzliwość w kontaktach z innymi.

współpracownicy rozmawiają
Rozdęte ego na poziomie pracy oddala nas od współpracowników.

Co zrobić, jeśli masz rozdęte ego?

Ważne jest uwolnienie się od nadmiernie powiększonego ego. Wymaga to jednak również refleksji i odwagi. Oto kilka wskazówek, jak być lepszym szefem lub współpracownikiem:

  • Rozważ korzyści i przywileje, które oferuje Twoja praca. Niektóre z nich pozwalają na efektywną pracę. Jednak inne są po prostu korzyściami promującymi Twój status i władzę, a ostatecznie także Twoje ego. Musisz starać się zachować tylko te atrybuty, które pomagają Ci wykonywać lepszą pracę, a nie te, które tylko podkreślają Twoje znaczenie nad innymi. Dzięki temu będziesz bardziej wydajny, a także zaoszczędzisz energię.
  • Jeśli interesuje Cię tylko karmienie osobistych ego innych, jako sposób wspinania się po szczeblach kariery, nigdy nie wniesiesz niczego autentycznego, ani na poziomie osobistym, ani biznesowym.
  • Zatrudnij inteligentnych ludzi, którzy są przeszkoleni do przyjmowania innych opinii bez poczucia osobistego ataku. Tego typu ludzie nie karmią fałszywych ego, ale pobudzają pragnienie prawdziwej nauki.
  • Pokora i wdzięczność są kamieniami węgielnymi bezinteresowności. Poświęć chwilę na koniec każdego dnia, aby zastanowić się nad ludźmi, którzy byli jego częścią, pomagali Ci w pracach domowych lub dotarli gdzieś na czas. Pomoże Ci to rozwinąć naturalne poczucie pokory i wdzięczności.

Klucz do sukcesu

Sukces, wyższa pensja, lepsze biuro, dobry humor — tego rodzaju rzeczy często sprawiają, że czujesz, że znalazłeś odpowiedź na bycie liderem. Tak jednak nie jest. Przywództwo dotyczy ludzi, a ludzie zmieniają się każdego dnia.

Jeśli wierzysz, że znalazłeś uniwersalny klucz do przewodzenia ludziom, w rzeczywistości go zgubiłeś. Jeśli pozwolisz swojemu ego decydować o tym, co widzisz, słyszysz i w co wierzysz, pozwolisz, aby przeszłe sukcesy zaszkodziły Twojemu przyszłemu sukcesowi. Twoje ego może być wrogiem Twojej wydajności w pracy, niezależnie od tego, czy inni to zauważą.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Simón, V. M. (2001). El ego, la conciencia y las emociones: un modelo interactivo. Psicothema, 205-213.
  • Uribe Botero, A. (2005). Reconocimiento y humildad: lo que media en la inclusión del otro.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.