Możemy wyjaśnić narodziny ego poprzez proces dojrzewania i uczenia się. Dzieje się tak poprzez nabycie naszych zdolności zmysłowych i motorycznych. Narodziny ego i jego rozwój są godne uwagi, ponieważ stanowią centrum narządu psychicznego. Jest ono jądrem naszych pragnień, działań i zahamowań.
Kiedy pojawia się ego, zaczyna odnosić się do własnych obiektów. Po pierwsze są to obiekty zewnętrzne, które dziecko odczuwa jako swoją własność. Stopniowo następuje internalizacja i struktury psychiczne. Te z kolei przyczyniają się do spójności poczucia samego siebie.
Narodziny ego i jego etapy
Kiedy rodzi się dziecko, nie rozróżnia siebie od reszty świata. Przeciwnie, robi pierwsze introjekcje, w których nie rozróżnia wizerunku obiektu i wizerunku samego siebie. Dzięki naszej emocjonalnej stronie zaczynamy odróżniać i rozróżniać, gdzie kończymy się my i gdzie zaczyna się świat.
Pomiędzy pierwszym a drugim rokiem życia wzrasta zdolność poznawcza dziecka. W związku z tym zaczyna rozpoznawać różne role w interakcjach międzyludzkich. Stopniowo rozpoczyna się identyfikacja i rozróżnianie między podmiotem a przedmiotem.
Wreszcie, samoidentyfikacja jest produktem funkcji syntetycznej. W tym miejscu obiekty są połączone i zintegrowane w spójny sposób. To jest najwyższy poziom struktury jaźni. Dzieje się tak po części dzięki interakcji między jaźnią a przedmiotami.
Etap lustra jako twórca ego
Bardzo ważny moment w narodzinach ego dzieje się między 6 a 18 miesiącem życia. Na tym etapie dziecko eksperymentuje z próbą rozpoznania siebie w lustrze. Staje się zainteresowane obrazem i czerpie przyjemność z bawienia się z tymi wrażeniami.
Lustro jest metaforą, która odnosi się do związku istoty ludzkiej z jej otoczeniem. Rozpoznanie ciała i wyobrażonej przestrzeni jest oznaką zdrowego rozwoju człowieka bez fragmentacji jaźni. Ojciec lub matka, którzy nie troszczą się o dziecko ani nie szkodzą mu, zachowują swój wizerunek. Jednak jednocześnie może zachodzić fragmentacja. Może to prowadzić do problemów psychotycznych.
W tym wieku niemowlęta nie są za bardzo zainteresowani kimkolwiek. Kiedy jednak są, czasami stają się zaniepokojeni, ponieważ obraz, który widzą, nie odzwierciedla tego, czego oczekują. Na przykład, gdy sześciomiesięczne dziecko widzi swoją matkę zamiast nieznajomego. Dziecko nie rozpoznaje matki, raczej rozpoznaje siebie poprzez matkę.
Narodziny spójnego ego zachodzą poprzez stabilną relację z przedmiotami. Opiera się ono na satysfakcjonujących doświadczeniach, których dziecko doświadcza w różnych momentach. Innymi słowy, dziecko łączy się z obrazem, który same widzą (początkowa alienacja).
Narodziny ego a indywidualizacja
Proces, w którym człowiek staje się świadomy siebie w całości, nazywany jest indywidualizacją. Kiedy proces ten jest zakończony, podświadomość i świadomość integrują ego w szerszą osobowość.
Jest to proces zjednoczenia, oczyszczenia i odkrycia siebie. Osiągnięcie to przejawia się, gdy pojawiają się archetypowe obrazy jaźni.
Trzy funkcje ego
Ciało i umysł są zjednoczone, zespolone i odnoszą się do siebie nawzajem. W rezultacie “ego”, czyli połączenie ciała i umysłu, spełnia trzy główne funkcje:
- Kontrola – ego ma za zadanie kontrolowanie i regulowanie instynktownych impulsów. Poprzez wyczuwanie lub hamowanie, ego ustala obronę w obliczu potencjalnie groźnych bodźców.
- Adaptacja – ego odnosi się do rzeczywistości zewnętrznej i wewnętrznej i próbuje się do nich dostosować.
- Integracja – odnosi się do zdolności ego do integrowania różnych aspektów naszego życia.
Tak więc, aby osiągnąć najlepszą adaptację do rzeczywistości, jaźń jest w stanie bronić się przed nadmiernym przepływem energii motywacyjnej. W ten sposób ego wydaje się autonomiczne, jakby było syntezą różnych funkcji.
Autonomia ego
Dwie struktury składają się na “ego”. Pierwotna struktura ego jest sferą ego wolną od konfliktu z “Id” (siedzibą impulsów). Później nazywało się to “pierwotnymi autonomicznymi funkcjami ego”, które odpowiadają pamięci, myślom i językowi. Funkcje te nie powstają jako obrona przed impulsami (Id).
Transformacja instynktownych i agresywnych energii libidinalnych w energię nieinstynktowną neutralizuje energię z “Id” (impulsu). Hartmann nazwał autonomiczny rozwój, który nie wynikał z walki pomiędzy popędem a pragnieniem “pierwotną autonomią”.
Z drugiej strony, wtórna struktura ego lub wtórna funkcja ego powstają ze zmiany funkcji. Ta zmiana składa się ze struktury ego w konflikcie z motywacją, rzeczywistością lub moralnością wobec sfery bez konfliktu.
Wraz z innymi autorami, Freud (psychologia “Id”), Hartmann (psychologia ego) i Kohut (psychologia self) są głównymi myślicielami umieszczającymi “ego” w centrum psychologicznego wszechświata. Z tych różnych psychoanalitycznych punktów widzenia możemy lepiej zrozumieć, jak działają narodziny ego.