Mary Ainsworth - poznaj tę legendarną badaczkę i jej inspirujące życie
Mary Ainsworth była amerykańsko-kanadyjską psycholog, która wraz z Johnem Bowlbym opracowała jedną z największych i najbardziej pomocnych teorii psychologicznych na temat wczesnego rozwoju społecznego: teorię przywiązania. Początkowo stworzyli tę teorię biorąc pod uwagę tylko dzieci.
Jednak w latach 60. i 70. Mary Ainsworth wprowadziła nowe koncepcje, które doprowadziły do ekspansji skoncentrowanej na dorosłych.
Była jedną z najczęściej cytowanych psychologów w XX wieku. W rzeczywistości, jej genialna teoria jest do dziś filarem, na którym wielu badaczy i psychologów opiera swoje badania. Uniwersytety na całym świecie wykorzystują jej pracę jako przykład. Ponadto, Ainsworth otrzymała wiele wyróżnień, mimo że żyła w czasach w których kobiety były dość ograniczone w swoich rolach zawodowych.
Podczas swoich lat studenckich Mary Ainsworth zaczęła zastanawiać się nad związkiem z przywiązaniem, który dzieci zazwyczaj tworzą z matczyną postacią.
Jednak życie Ainsworth nie dotyczyło wyłącznie badań i pytań. W rzeczywistości, była o wiele bardziej dynamiczna niż oczekiwalibyśmy od kobiety w jej czasach. Zagłębmy się trochę bardziej w jej życie.
Życie Mary Ainsworth
Mary Ainsworth urodziła się w Stanach Zjednoczonych. Jednak jej rodzina przeniosła się do Toronto w Kanadzie, kiedy była małą dziewczynką. Ukończyła Psychologię Rozwoju na Uniwersytecie w Toronto i uzyskała tytuł doktora. W 1939 r. po ukończeniu studiów wstąpiła do Korpusu Armii Kanadyjskiej Kobiet i spędziła cztery lata w wojsku.
Wkrótce wyszła za mąż i przeprowadziła się z mężem do Londynu. W tym czasie rozpoczęła pracę w Instytucie Stosunków Międzyludzkich Tavistock wraz z psychiatrą Johnem Bowlby. Razem zaczynają eksperymentować z oddzielaniem dzieci od matek.
W 1953 r. przeniosła się do Ugandy i rozpoczęła pracę w Wschodnioafrykańskim Instytucie Badań Społecznych. Tam kontynuowała badania nad wczesnymi relacjami matka-syn.
Po pewnym czasie uzyskała stanowisko na John Hopkins University w Stanach Zjednoczonych. Później rozpoczęła pracę na University of Virginia, gdzie kontynuowała rozwijanie teorii przywiązania aż do przejścia na emeryturę w 1984 roku.
„Skłonność do tworzenia silnych więzi emocjonalnych z poszczególnymi jednostkami jest podstawowym składnikiem ludzkiej natury.”
–John Bowlby–
Teoria przywiązania
John Bowlby uważany jest za ojca teorii przywiązania. Badania Bowlby’ego wykazały, że dzieci mają wrodzone zachowania odkrywcze. Mimo to, jeśli czują się niebezpiecznie lub zagrożeni, ich pierwszą reakcją jest zwrócenie się o wsparcie do matki lub głównego opiekuna. Mary Ainsworth dodała nową koncepcję do tej teorii: dziwną sytuację.
Mary Ainsworth studiowała relacje dzieci z ich opiekunami dodając „dziwną sytuację” w kilku różnych kontekstach. „Dziwna sytuacja” polegała na dodaniu obcej osoby w kontekście relacji matka-syn.
Na podstawie uzyskanych wyników Mary Ainsworth rozszerzyła teorię, tworząc trzy style przywiązania: bezpieczne, unikające i niepewne / ambiwalentne. Inni badacze przystąpili następnie do rozszerzenia jej teorii. Teoria przywiązania, którą znamy dzisiaj jest wynikiem uzupełnień innych psychologów.
Mary Ainsworth i różne typy przywiązania
Czwarty rodzaj przywiązania spowodował później włączenie się do teorii przywiązania. Jednak Mary Ainsworth zdefiniowała i scharakteryzowała tylko te trzy:
- Bezpieczne przywiązanie: kiedy dziecko czuje się kochane i chronione. Nawet jeśli opiekun jest nieobecny, a dziecko odczuwa pewną udrękę w chwili gdy się rozstają, wie, że ich opiekun wkrótce powróci.
- Przywiązanie unikające: kiedy dziecko reaguje silnym cierpieniem na separację z matką lub opiekunem. Wydaje się, że ten rodzaj przywiązania jest wynikiem słabej dostępności matki lub opiekuna podstawowego. Dzieci z tym rodzajem przywiązania uczą się, że ich matka nie zawsze będzie obok nich, wtedy kiedy będą jej potrzebować.
- Niepewne / ambiwalentne przywiązanie: ten typ przywiązania rozwija się, gdy główny opiekun nie spełnia potrzeb dziecka w spójny sposób. Te dzieci rozwijają duże poczucie nieufności i uczą się nie szukać pomocy w przyszłości.
Jej wyjątkowa praca
Mary Ainsworth zdała sobie sprawę ze znaczenia rozwijania zdrowego związku z matką. Sądziła, że to ważne, ponieważ może to wpływać na dziecko w przyszłości.
Opowiadała się za programami, które pomogłyby kobietom pracować i być jednocześnie matkami. Szczerze mówiąc, w tym czasie było to prawie niemożliwe dla kobiet. Jednak obecnie widzimy to każdego dnia.
Dostęp do studiów akademickich, programów badawczych, świata pracy etc. nie wydawał się być zgodny z obowiązkami domowymi, zwłaszcza dyktowanymi przez społeczeństwo (bycie żoną i matką). Z tego powodu wielu uważa Mary Ainsworth za jedną z prekursorów programów równowagi między pracą a życiem prywatnym dla matek.
Jako naukowiec wiedziała, że jej praca musi wykraczać poza świat akademicki. Chciała pomóc przyszłym kobietom wybrać własną indywidualną ścieżkę życia.
Mary Ainsworth zmarła w 1999 r. w wieku 86 lat, poświęcając całe swoje życie na opracowanie jednej z najważniejszych teorii psychologicznych.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Delgado, A. O., & Oliva Delgado, A. (2004). “Estado actual de la teoría del apego”. Revista de Psiquiatría y Psicología del Niño y del Adolescente, 4(1), 65-81.
- Main, M. (2001). “Las categorías organizadas del apego en el infante, en el niño, y en el adulto: Atención flexible versus inflexible bajo estrés relacionado con el apego”. Aperturas psicoanalíticas, 8.
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Wallin, D. J. (2012). El apego en psicoterapia. Desclée de Brouwer.