Jak pierwsza miłość wpływa na nasz mózg

Swoje pierwsze doświadczenia z dzieciństwa i młodości przeżywasz ze szczególną intensywnością. Czasami, już jako dorosły, masz ochotę przeżyć pewne chwile jeszcze raz, po raz pierwszy. Na przykład bez wątpienia pamiętasz, jak wpłynęła na Ciebie dana książka, film lub serial, zespół muzyczny lub oczywiście określone osoby. Czy pamiętasz także, jakie uczucia wywołała w Tobie Twoja pierwsza miłość?

Pierwsza miłość to często mieszanka fajerwerków i bólu. To jednocześnie ekscytujące i smutne doświadczenie. Jest tak, ponieważ pomimo tego, że cała sytuacja jest tak wyjątkowa, młodzi kochankowie są zupełnie nowi w świecie romansu. W rezultacie często zdarzają się rozczarowania, sporadyczne łzy i oczywiście cenna nauka.

Kiedy widzimy, jak nastolatki cierpią z powodu pierwszego zauroczenia, zwykle mówimy im, żeby się nie martwili, to nie koniec świata i że w morzu jest o wiele więcej ryb. Robimy to z poczuciem autorytetu osoby, która wierzy, że przeżyła to wszystko i nie waha się dawać rad.

Jednak nauka twierdzi, że te pierwsze rozczarowania w miłości są najgorsze i najbardziej bolesne. Dzieje się tak dlatego, że młody umysł nie ma jeszcze żadnego empirycznego odniesienia, z którym mógłby porównać ból złamanego serca. Dlatego przeżywa to jako koniec świata, jako najgorszą z tragedii.

Z tego powodu nie należy bagatelizować ani infantylizować pierwszych problemów emocjonalnych nastolatków. Pierwsza miłość i pierwsze złamane serce będą dla nich ciężkie, na wiele sposobów.

Uczucia, których doświadczamy podczas naszych pierwszych miłości, tworzą w naszych mózgach modele tego, jak będziemy podchodzić do przyszłych związków.

Pierwsza miłość i rozwój mózgu

Czym dla Ciebie jest miłość? Co ciekawe, sposób, w jaki rozumiesz swoje relacje, opiera się na doświadczeniach z pierwszą miłością. Nie ma znaczenia, czy zakończyła się ona przez niespełnione pragnienia, rozczarowania czy niedojrzałość.

Osoba, która jako pierwsza uruchomiła w Tobie maszynerię pożądania, czułości, fascynacji i namiętności, tworzy część Twojego mentalnego i mózgowego zapisu. Badanie przeprowadzone przez University of Southwest China twierdzi, że neurobiologia miłości jest niezwykle złożona. Dzieje się tak, ponieważ jest aktywowana w sieci nagrody i dopaminy, ciele migdałowatym, jądrze półleżącym i korze przedczołowej.

Ta burza neurochemiczna może być niezwykle intensywna i chaotyczna. Osoby takie jak antropolog Helen Fisher przypominają nam, że miłość jest jak nałóg. Powinno to pomóc w zrozumieniu znaczenia pierwszego doświadczenia miłosnego u nastolatka, którego mózg wciąż się rozwija. Pierwsza miłość nie tylko pozostawia trwałe wspomnienie, ale buduje podstawy tego, jak jednostki będą rozumieć swoje relacje od tego momentu.

Młodzież w wieku 14, 15 lub 16 lat intensywnie przeżywa swoją pierwszą miłość. Na tym etapie nie mają prawie żadnych innych obowiązków poza doświadczaniem, uczeniem się i odczuwaniem. Oznacza to, że te historie miłosne pozostawiają na nich trwały ślad.

Pierwsza miłość działa jako standard dla wszystkich Twoich kolejnych miłości

Istnieją trzy punkty odniesienia dla sposobów, w jakie doświadczasz swoich relacji i więzi z innymi. Pierwszy jest związany z Twoją rodziną i modelami, których byłeś świadkiem w domu. Sposób, w jaki Twoi rodzice traktowali się nawzajem i okazywali sobie uczucia, ukształtował Twoje pierwsze wyobrażenia o tym, czym (rzekomo) powinna być miłość.

Po drugie, to przywiązanie i sposób, w jaki Twoi opiekunowie dbali o Ciebie. Na przykład bezpieczne przywiązanie pozwala budować bardziej pozytywne, autonomiczne i satysfakcjonujące relacje. Po trzecie, to pierwsza miłość. Te doświadczenia kładą podwaliny pod wszystkie późniejsze relacje.

Dlatego wraz z pierwszą miłością konfigurujesz swoje idee na to, co masz nadzieję znaleźć w swoim następnym partnerze, a także czego nie powinieneś akceptować. Stopniowo, z biegiem czasu, budujesz doświadczenie emocjonalne, w którym, czy Ci się to podoba, czy nie, Twoja pierwsza miłość działa jako fundament. Chociaż doświadczenie to może Ci się wydawać niezwykle odległe, jego struktura wciąż tam jest, uśpiona w Tobie.

Pamięć emocjonalna jest najbardziej intensywna w ciągu pierwszych dwóch dekad życia

Uniwersytet Harvarda (USA) przeprowadził badania nad rozwojem poznawczym człowieka. Badanie to określiło wiek, w którym osiągamy maksymalne progi przetwarzania pamięci, uwagi czy refleksji.

Jednym z ich najbardziej uderzających stwierdzeń było to, że pamięć emocjonalna osiąga najwyższy szczyt funkcjonowania między 15 a 26 rokiem życia. Oznaczałoby to, że wszystko, czego doświadczasz w tym okresie, pozostawia w Tobie głęboki ślad, na dobre lub na złe.

Na przykład niektóre sytuacje, filmy, a nawet niektórzy ludzie sprawiają, że intensywnie pamiętasz te momenty z przeszłości, które są zanurzone w ekscytujących, a nawet nostalgicznych emocjach. W efekcie Twoja pierwsza miłość działa jak kotwica Twojej pamięci emocjonalnej, do której naprawdę łatwo jest wrócić, kiedy najmniej się tego spodziewasz.

Istnieją tragiczne, a nawet obsesyjne miłości, które czasami uniemożliwiają nam pójście do przodu, z wielu powodów.

Trzymając się wspomnień z przeszłości

Z reguły ludzie są nostalgiczni. Twój umysł lubi często zanurzać się w przeszłości i poruszać się po miłych wspomnieniach i wydarzeniach, czasem nawet tych niezbyt szczęśliwych. Możesz fantazjować o tym, co mogłoby się wydarzyć inaczej. Zastanawiasz się również, co powinieneś był zrobić, ale czego nie zrobiłeś.

Czasami wspomnienie pierwszej miłości jest pozytywne. Pozwala Ci zobaczyć siebie w całej swojej niewinności i dostrzec bardziej świetlistą wersję siebie. Pomaga także uświadomić sobie wszystko, czego się nauczyłeś.

Nie należy jednak nadmiernie lgnąć do przeszłości. Być może Twoje doświadczenia z pierwszą miłością nie były szczególnie pozytywne, a kolejne też nie były zbyt satysfakcjonujące. Ale nie możesz być więźniem zeszłego cierpienia. Życie toczy się teraz, a miłość zawsze będzie warta wysiłku. Otwórz się więc na nowe możliwości.

W końcu Albert Einstein powiedział kiedyś, że miłości nie da się wyjaśnić w kategoriach fizyki i chemii. Jednak dzisiaj dziedziny neuronauki i psychologii z pewnością pozwalają nam zrozumieć tajemnicę jej tajników.