Hipochondryczne myśli – jak je kontrolować?

Czy można kontrolować hipochondryczne myśli? Jak mogę zredukować tę ciągłą obsesję na punkcie  obserwowania odczuć płynących z mojego ciała? Ból gardła, który może być objawem poważniejszej infekcji, albo ten ból brzucha, który może przerodzić się w coś, co zmusi mnie do poddania się operacji…

Jest wielu ludzi, którzy chcieliby uspokoić umysł i nie przezywać tak mocno każdej zmiany samopoczucia.

Obecny podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM V) w 2013 roku wyeliminował z listy zaburzeń termin hipochondria. Zastąpił go jednak dwoma nowymi: zaburzenie objawów somatycznych i zespół lęku chorobowego.

Jednak w naszym codziennym życiu hipochondryk jest nadal definiowany jako osoba przekonana, że ​​ma poważną, nierozpoznaną chorobę, pomimo wielokrotnych zapewnień lekarskich, że tak nie jest.

W każdym razie należy podkreślić pewien fakt: hipochondryczne myśli mają poważny wpływ na jakość życia osób cierpiących na to zaburzenie lękowe. Tak więc, w najgorszym przypadku, część tych pacjentów może nawet popaść w stan depresji.

Stają się bowiem ofiarami irracjonalnych lęków, z którymi trudno sobie poradzić, spowodowanych autodiagnozą i obawą przed nieznanym.

Strach przed rakiem, strach przed zarażeniem się wirusem, panika na myśl o zarażeniu się chorobą, na którą cierpiał jakiś krewny… Osobisty wewnętrzny świat, w którym zamyka się osoba cierpiąca na hipochondryczne myśli, może być pełen niepokoju. Posiadanie strategii radzenia sobie z tego typu myślami z pewnością przyjdzie z pomocą.

Jak kontrolować hipochondryczne myśli? Klucze i strategie

Kiedy ktoś idzie na terapię, w końcu ujawnia swoje fobie. Mówi o swoim lęku przed zarazkami, strachu przed wyjściem z domu i zarażeniem się wirusem lub zapadnięciem na jakieś nieuleczalne choroby. Wówczas dzieje się kilka rzeczy.

Po pierwsze, taka osoba ma pełną świadomość, że wiele z tych myśli jest irracjonalnych, ale nadal nie może ich kontrolować. Nie potrafi logicznie zapanować nad własnymi lękami.

Poza tym pojawia się inny wymiar i jest nim wstyd. A oprócz tego poczucie sprzeczności i złości, na samego siebie. Na to, że nie rozumie, dlaczego robi to, co robi i czuje to, co czuje.

Lęk przed chorobą lub zaburzenie objawów somatycznych powoduje wielkie wyczerpanie na wszystkich poziomach. Osoby takie czują się źle same ze sobą. Mają też problemy w relacjach społecznych, ponieważ czują się zaniedbane i często dostrzegają, że system opieki zdrowotnej nie traktuje ich tak, jak powinien.

Wszystko to budzi poczucie niepocieszenia, które jeszcze bardziej karmi podstawowy niepokój.

Tak więc, jeśli chodzi o zrozumienie, jak kontrolować hipochondryczne myśli, musimy uświadomić sobie jeden aspekt. Omawia go badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Walencji przez Gemmę Garcíę i Amparo Benlloch.

Podkreślono w nim mianowicie znaczenie skupienia się na natrętnych myślach i dysfunkcyjnych przekonaniach w leczeniu tego zaburzenia. Zobaczmy więc kilka kluczy, jak to osiągnąć.

Zrozum, czym jest hipochondria: to, na co cierpisz, to niepokój

Hipochondria nie jest chorobą, i stoi za nią nie tylko strach przed pewnymi chorobami. Jeśli chcemy opanować myśli hipochondryczne, musimy przede wszystkim dowiedzieć się, co je wywołuje. Jaka jest wewnętrzna motywacja takich obaw. A następnie musimy sobie uświadomić, że w rzeczywistości cierpimy na zaburzenie lękowe.

Określ zrozum, zracjonalizuj i zapamiętaj, że twój lęk jest wynikiem twoich emocji i umysłu, który przewiduje rzeczy, które nie są prawdą.

To nie są choroby: to doznania cielesne wynikające ze stresu i niepokoju

To prawda, że ​​twoje ciało doświadcza nieskończonej liczby niepokojących doznań. Prawdą jest, że cierpisz na bóle głowy, gardła, ucisk w klatce piersiowej… Nie daj się jednak im przytłoczyć, lęk i stres wywołują czasami tak szerokie objawy a jednocześnie tak ograniczające.

Za każdym razem, gdy poczujesz nowe odczucie lub dyskomfort, przestań szukać w Internecie możliwej przyczyny.

Przypomnij sobie, jaka jest prawdziwa przyczyna tych objawów: twoje myśli, twój niepokój. Więc nie bój się tego, co czuje twoje ciało... Naucz się je akceptować bez obsesji na ich punkcie, a ze zdziwieniem odkryjesz, jak zmniejsza się Twoje cierpienie.

Myśli hipochondryczne kryją za sobą emocje: zrozum je i uspokój

„Trudno mi przełykać, wydaje mi się, że mam spuchnięte gardło. Czy będę miał infekcję? Czy to może być rak?” Aby kontrolować myśli hipochondryczne, konieczne jest zrozumienie jednego aspektu. Za przekonaniami na temat tego, co się dzieje z Twoim ciałem, kryje się szereg emocji, które narzucają taki, a nie inny rodzaj myśli.

Strach, niepewność, udręka, smutek, frustracja… Wiele z tych emocjonalnych stanów przylega do umysłu, zmieniając sposób w jaki myślimy. A zatem, za każdym razem gdy przychodzi nam na myśl choroba, na którą możemy cierpieć, najlepiej jest przestać. Zatrzymać się.

Później postaramy się wyjaśnić, jakie emocje się w nas kryją, nazwiemy je i popracujemy nad nimi. Dlaczego czuję tę niepewność? Co mogę zrobić, aby zmniejszyć jej obecność?

Zaakceptuj strach, ale nie karm go, nie powiększaj go

Boisz się zarazić? A może boisz się raka? Czy wzbudza w tobie niepokój możliwość zapadnięcia na  przewlekłą chorobę? To wszystko są normalne i zrozumiałe obawy. Wszyscy je mamy. Strach to normalna emocja, która ma określony cel. Jeśli coś Cię przeraża, działaj, ale rób to racjonalnie: dbaj o siebie, prowadząc zdrowy tryb życia.

Natomiast ostatnią rzeczą, jaką moglibyśmy zrobić, to karmić ten strach. Przywiązywać do niego  przesadną uwagę, zidentyfikować się z nim i pozwolić, by pozostał na stałe w naszej w głowie. Dodawanie do niego kolejnych przerażających myśli tylko zwiększy niepokój i strach przed chorobą.

Nagradzaj się, kiedy uda ci się opanować myśli hipochondryczne

Budzisz się rano i czujesz zawroty głowy. Jestem chory? Co może być przyczyną tego dyskomfortu?… I w następnej kolejności rzucamy się, aby wyszukać w Internecie, na co jesteśmy chorzy. Cóż, aby kontrolować hipochondryczne myśli, musimy stosować nieco inne, małe, codzienne strategie.

Na przykład, jeśli czuję zawroty głowy, mogę usiąść, poczekać, aż miną i przypomnieć sobie (racjonalnie), że jest to objaw mojego niepokoju. Najlepiej więc zrobić coś, co pozwoli mi poczuć się lepiej: pójść na spacer, wykąpać się, zrelaksować się przy książce…

Dzięki temu unikam karmienia strachu przez wyszukiwanie w internecie. Jeśli uda ci się wprowadzić tę zmianę, to samo w sobie już jest bardzo dobre. To wielki krok, dlatego warto się wynagrodzić za postępy.

Podsumowując, należy jednak zauważyć, że czasami, nawet wprowadzając w życie te drobne strategie, nie osiągamy oczekiwanych rezultatów. Do naszej dyspozycji mamy w takim wypadku pomoc profesjonalistów i techniki restrukturyzacji poznawczej, specjalne opracowane, aby uzyskać poprawę. Pamiętajmy, by zawsze mieć to na uwadze.