Dlaczego niektórzy są ekstrawertykami, a inni – introwertykami?

Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego niektórzy są ekstrawertykami a inni – introwertykami? Jakie czynniki kryją się za tymi dwoma typami osobowości? I czy istnieje teoria, która wyjaśnia różnice między nimi?

Zarówno ekstrawersja, jak i introwersja opierają się na połączeniu wielu elementów. Na zachowanie na przykład ogromny wpływ ma genetyka i neurobiologia, podobnie jak środowisko i kultura. Zamierzamy zbadać, w jaki sposób każda z tych zmiennych sprawia, że niektórzy ludzie są towarzyscy, a inni – mniej. Jeśli zadajesz sobie pytanie dlaczego niektórzy są ekstrawertykami a inni nie, ten artykuł jest właśnie dla Ciebie!

Ekstrawersja i introwersja – słowem wstępu

Oba te terminy odnoszą się do wymiarów osobowości, które opisują i pomagają zrozumieć, w jaki sposób jednostki odnoszą się do siebie, do świata oraz do innych.

Według International Encyclopedia of the Social and Behavioural Sciences ekstrawersja obejmuje takie cechy, jak towarzyskość, asertywność, pozytywne emocje i impulsywność. Ekstrawertycy są niezwykle aktywni i przyjaźni. Lubią też przebywać z innymi.

Introwertycy z kolei są powściągliwi, cisi i spokojni. Zwykle mają niewielu przyjaciół i spędzają czas samotnie.

Jednak nie wszyscy z nas są ekstrawertykami lub introwertykami. Wiele osób znajduje się pośrodku tego spektrum. Są znani jako ambiwertycy. Wyrażają cechy obu osobowości. Na przykład mogą lubić towarzystwo i kontakty z innymi, ale także lubić samotność.

Dlaczego niektórzy są ekstrawertykami?

Ekstrawersja jest wynikiem połączenia pewnych czynników biologicznych, środowiskowych i kulturowych. Możemy zrozumieć jej złożoność tylko poprzez analizę wzajemnego oddziaływania jej różnych składników. Rzeczywiście, nie ma jednej przyczyny, która wyjaśnia, dlaczego niektórzy ludzie są ekstrawertykami.

Czynniki biologiczne

Neurobiologia i genetyka są powiązane z ekstrawersją. Nie sprawiają jednak, że dana osoba jest ekstrawertykiem, po prostu predysponują ją do tej cechy osobowości. Oznacza to, że ekstrawersja jest tworzona przez interakcję między biologią a środowiskiem.

Osobowość wynika również z czynników genetycznych. Jest w tym przypadku elementem kluczowym. Artykuł opublikowany w Translational Psychiatry twierdzi, że pięć cech osobowości, z których jedną jest ekstrawersja, w 40 do 60% się dziedziczy. Chociaż jest to duży odsetek, istnieją również inne decydujące czynniki.

Badania zrecenzowane przez Scientific Reports na temat związku między genami dopaminy a ekstrawersją wykazały, że wyższy odsetek genów dopaminergicznych jest powiązany z towarzyskością. Wyniki te wskazują, że wysoce funkcjonalny układ dopaminowy jest powiązany z cechami behawioralnymi osobowości ekstrawertycznej.

Uwolnienie dopaminy zwiększa również eksplorację i poszukiwanie nowych doznań. Dowiedziono tego w badaniu opublikowanym w Frontiers in Human Neuroscience. Ustalono, że ekstrawertycy wykazują właśnie tego rodzaju zachowania. Rzeczywiście, często przeżywają oni ciekawe przygody.

Oprócz genetyki i neurochemii również struktury mózgu mają decydujący wpływ na ekstrawersję. W 2015 roku naukowcy Lei, Yang i Wu z Southwest University w Chongqing (Chiny) badali osobowość z perspektywy neurobiologicznej.

Według tych autorów ekstrawersja jest związana z aktywacją różnych obszarów mózgu. Może to być przednia kora zakrętu obręczy, grzbietowo-boczna kora przedczołowa, środkowy zakręt skroniowy i ciało migdałowate.

Dlaczego niektórzy są ekstrawertykami – czynniki środowiskowe

Osobowość zależy od biologii i środowiska. Na ekstrawersję mają wpływ kultura, rodzina oraz indywidualne i społeczne doświadczenia. Wszystkie te czynniki kształtują poznawcze, behawioralne i emocjonalne wzorce tego sposobu bycia.

Obecnie kultura, zwłaszcza zachodnia, wyróżniająca się wartościami indywidualistycznymi i biznesowymi, ma tendencję do przedkładania ekstrawersji nad introwersję. W swojej książce Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking Susan Cain twierdzi, że trudno się dziwić, iż rozwój tej osobowości postrzegany jest jako bardziej pożądany.

Oprócz kultury ważną rolę odgrywa też rodzina. Na przykład dzieci wychowywane przez ekstrawertycznych rodziców są zazwyczaj do nich podobne. Wynika to z faktu, że uczą się poprzez obserwację i naśladowanie oraz zachowują się jak ich wzorce definiujące model przywiązania.

Podobnie doświadczenia społeczne wpływają na kształtowanie się osobowości. Tak więc, jeśli dana osoba jest stale narażona na interakcje z innymi i uczestniczy w działaniach społecznych, prawdopodobne jest, że rozwiną się u niej cechy ekstrawertyczne, ponieważ kontekst sprzyja i wzmacnia ten rodzaj osobowości.

Sam w sobie żaden czynnik biologiczny lub środowiskowy nie jest wystarczający do ukształtowania ekstrawertycznej osobowości. Jej rozwój wymaga integracji i udziału różnych zmiennych.

Dlaczego niektórzy ludzie są introwertykami?

Etiologia introwersji jest wieloczynnikowa. Ma ona swoje źródło w połączeniu różnych składników środowiskowych, biologicznych i psychologicznych. Dlatego przyczyny introwersji są różne dla każdej osoby, tak samo jak jest to w przypadku ekstrawertyków.

Czynniki biologiczne

Badania opublikowane w Medical Hypotheses sugerują możliwy związek między fenotypem ABO AB a introwersją. Badanie wskazuje, że allel ABO B w grupie ABO AB jest motorem introwersji. Jednak potrzebne są dalsze badania, aby to potwierdzić.

Według artykułu opublikowanego w The American Journal of Psychiatry neurobiologicznie introwersja jest powiązana ze zwiększonym przepływem krwi w płacie czołowym i przednim wzgórzu. Ponadto zaobserwowano wzrosty w obszarze Broki, korze wyspowej i prawej korze skroniowej.

Badanie opublikowane w The Journal of Sleep Research wskazuje, że „introwertycy wykazują wyższy poziom podstawowej aktywności w pętli siateczkowo-wzgórzowo-korowej, co powoduje większe toniczne pobudzenie korowe niż u ekstrawertyków”. Innymi słowy, introwertycy mają wyższy poziom pobudzenia i czujności.

Chociaż odkrycia te poprawiają zrozumienie tego typu osobowości, potrzeba jeszcze więcej badań. W rzeczywistości introwersja jest tak złożona i wielowymiarowa, że nie można jej zredukować do niewielkiej liczby elementów biologicznych.

Czynniki środowiskowe

Rodzina jest kluczowa w kształtowaniu osobowości. Jeśli dana osoba dorasta z rodzicami, którzy nie zachęcają do towarzyskości, dziecko może nie mieć okazji do wzmocnienia swoich umiejętności społecznych. Jedną z konsekwencji byłoby uczucie dyskomfortu w towarzystwie innych, ponieważ nie będzie ono posiadało wystarczających zasobów, aby wchodzić w interakcje z innymi.

Musimy jednak podkreślić, że powyższe stwierdzenie jest tylko wyjaśnieniem, a nie prawdą absolutną. W rzeczywistości introwersja może nie być wynikiem trudności w komunikacji, ale raczej wyuczonym wzorcem ukształtowanym przez obecność introwertycznych rodziców.

Jest nawet możliwe, że introwertyk po prostu lubi być sam, pomimo posiadania dobrych umiejętności społecznych. Wielu introwertyków wie, jak zdobywać przyjaciół i ich utrzymywać, ale woli spędzać czas samotnie.

Introwertyzm może być również powiązany z traumatycznymi doświadczeniami. Ofiary nękania, znęcania się i gwałtu często dystansują się od innych ze strachu, nieufności i w celu samoobrony. W takich okolicznościach zachowanie introwertyczne powstaje jako rodzaj mechanizmu obronnego.

Dlaczego niektórzy są ekstrawertykami, a inni introwertykami?

Każdy ma swoją historię i wiele powodów, dla których jest taki, jaki jest. Z tego powodu uogólnianie przedstawionych tu wyjaśnień kontekstowych jest niewłaściwe. W końcu każdy ma swoją własną trajektorię życia. Bez wątpienia jest to powód, dla którego niektórzy ludzie są ekstrawertykami, a inni introwertykami.

Na podstawie powyższego można powiedzieć, że ludzie są ekstrawertykami lub introwertykami, ponieważ zmienne środowiskowe i biologiczne oddziałują na siebie w określony sposób. Powoduje to powstanie behawioralnego, poznawczego i emocjonalnego wzorca charakterystycznego dla określonego stylu osobowości.

Wreszcie, jeśli jesteś introwertykiem lub ekstrawertykiem, możesz zastanowić się nad elementami środowiskowymi, które mogły ukształtować to, jaki jesteś. W końcu warto „poznać siebie”, jak powiedziała kiedyś Wyrocznia Delficka.