Bezruch poznawczy: bycie mentalnie uwięzionym w przeszłości
Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater
Bezruch poznawczy to mentalna pułapka. To stresujący mechanizm, który sprawia, że ludzie wielokrotnie odtwarzają momenty ze swojej przeszłości. Ściślej mówiąc, przypominają sobie konkretne miejsce, emocjonalnie znaczący scenariusz, którym z reguły jest ich dom. To psychologiczne zjawisko jest niezwykle powszechne wśród osób, które z jakiegokolwiek powodu są zmuszone opuścić swoją ojczyznę.
Chociaż to prawda, że migracje są w naszym świecie powszechne, należy zauważyć, że w ostatnich latach ich liczba nasiliła się. Pomyśl tylko o tych wszystkich młodych ludziach, którzy muszą przeprowadzić się do innych miast i krajów, aby dostać pracę. Albo uchodźcach, którzy przemierzają morza w poszukiwaniu lepszego życia.
Migracja nie jest dla nikogo łatwym doświadczeniem. W wielu przypadkach oznacza to wykorzenienie wszystkiego, co jest znajome, bezpieczne i podnoszące na duchu, aby przenieść się w inne miejsce, inny sposób życia, język i kulturę. Chociaż niebo wszędzie jest takie samo, mózg migranta zachowuje niewidzialną więź z domem, który pozostawił.
Tęsknota za krajem pochodzenia często oznacza, że migranci nigdy nie uważają domu w nowym kraju za swój własny.
Bezruch poznawczy
Bezruch poznawczy to stosunkowo nowa koncepcja. Magazyn Culture & Psychology opublikował w czerwcu 2022 artykuł napisany przez Ezenwę E Olumbę, który przeanalizował własne doświadczenia. Mężczyzna pochodzi z Igboland w Afryce i odczuwał tęsknotę za swoim domem, gdy mieszkał tysiące kilometrów z dala od niego, w Wielkiej Brytanii i Niemczech.
W swoim artykule wspomniał, że jego emocjonalne doświadczenia były identyczne z tymi, które przeżyły tysiące ludzi zmuszonych do migracji. Tak jak na przykład studenci syryjscy, którzy chociaż mieszkali w Turcji, twierdzili, że nadal pozostają mentalnie i duchowo w swoim pierwotnym domu, w Syrii dotkniętej wojną i głodem.
Wielu z tych, którzy z powodu studiów, pracy lub innych powodów zostali zmuszeni do opuszczenia swojego miasta lub kraju pochodzenia, bez wątpienia przechodzi przez ten psychologiczny proces. Bezruch poznawczy to pułapka w umyśle, która nieustannie przenosi ich do miejsc z przeszłości. W efekcie uniemożliwia im pozytywne łączenie się ze światem tu i teraz.
Bezruch poznawczy wykracza poza nostalgię
Nostalgia różni się od bezruchu poznawczego pod jednym względem. Nie blokuje nas, nie więzi ani nie przejmuje całej naszej uwagi. Wielu z nas odczuwa nostalgię, wspominając przeszłe chwile. Spoglądamy wstecz i doświadczamy uczuć, które oscylują między szczęściem a melancholią.
Jednak ci, którzy cierpią z powodu bezruchu poznawczego, powracają do swojej przeszłości szukając pocieszenia i pozostają przywiązani do przeszłych mentalnych obrazów. Ich uwaga i myśli są zakotwiczone w kraju pochodzenia lub w miejscu, które jest dla nich ważne. Tymczasem teraźniejszość zanika. Jest to proces często nieświadomy i automatyczny.
Niektórzy mogą na przykład doświadczyć sytuacji, w której będąc w pracy czują, że ich umysł nagle ucieka do wspomnień. Może to utrudniać funkcjonowanie i zachowanie jakości życia.
Umysły uwięzione we wspomnieniach, które pocieszają i oferują schronienie
Pamięć ludzka nie jest dokładna. Nie jest jak aparat Polaroid, który szybko rejestruje daną chwilę i przechowuje ją w albumie w mózgu. Pamięć jest twórcza. Rekonstruuje dane i wykorzystuje wyobraźnię. Innym zjawiskiem, które pojawia się w bezruchu poznawczym, jest postrzeganie przeszłości jako o wiele lepszej niż była w rzeczywistości.
Często osoba, która doświadcza bezruchu poznawczego, podczas codziennej rutyny w swoim nowym kraju, odkrywa, że jej umysł ucieka i odtwarza epizody z przeszłości. Co więcej, nakłada na nie upiększające filtry, zmieniając pewne wydarzenia, aby wspomnienia były bardziej oczyszczające, piękne i przyjazne. W efekcie umysł tworzy fikcyjną krainę czarów, w której dana osoba pozostaje uwięziona i odłączona od teraźniejszości.
Bezruch poznawczy często uniemożliwia jednostce nawiązanie bardziej pozytywnych relacji i więzi w nowym kraju. Jeśli niektórzy założą, że ich własne miasto lub kraj pochodzenia zawsze będzie lepsze niż miejsce, w którym teraz się znajdują, stracą możliwość przystosowania się i znalezienia wyjątkowych ludzi, z którymi będą mogli się połączyć i pozwolić sobie na szczęście.
Radzenie sobie z umysłem, który jest uwięziony w przeszłości
Kiedy umysł jest osadzony w przeszłości lub w fizycznej przestrzeni, która jest daleko, cierpi i zmniejsza swoją funkcjonalność. W tych warunkach nikt nie może dać z siebie wszystkiego. Wpływa to na pracę, studia, a nawet życie społeczne. Ci, którzy cierpią z powodu braku mobilności poznawczej, będą mieli problemy z integracją i nie będą w stanie stworzyć szczęśliwej przyszłości.
Co więc można zrobić w takiej sytuacji? Oto kilka rad.
Zarządzaj stresem związanym ze zmianą
Kiedy zostawiasz to, co znajome i bezpieczne, często doświadczasz niepokoju, strachu i niepewności. Jest tak, ponieważ Twój umysł szuka schronienia w Twoich wspomnieniach, które są zakotwiczone w przeszłości.
W tej sytuacji musisz zastosować odpowiednie strategie radzenia sobie ze stresem w obliczu każdej codziennej trudności. Mogą to być na przykład problemy z językiem czy szok kulturowy.
Znajdź grupy wsparcia ze swojego miejsca pochodzenia
Zawsze dobrze jest mieć grupę przyjaciół tej samej narodowości, którzy rozumieją, przez co przechodzisz. To sposób pozostania w kontakcie z korzeniami, wzmacniający potrzebę przynależności, którą jako ludzie wszyscy podzielamy. Nigdy nie powinieneś zapomnieć kim jesteś i skąd pochodzisz. Dlatego posiadanie przyjaciół lub rodziny, którzy wspierają Cię na co dzień, jest naprawdę oczyszczające.
Poznaj nowych ludzi i wyznacz sobie cele na przyszłość
Naprawdę dobrym sposobem na integrację jest poznawanie nowych ludzi. Nawiązywanie kontaktów z ludźmi z nowej lokalizacji, w której pracujesz lub studiujesz, oraz wytyczanie mapy swojej przyszłości jest pozytywnym i koniecznym krokiem do podjęcia.
Twój uwięziony umysł musi przenieść swoją uwagę z wnętrza na zewnątrz. Aby to zrobić, nie ma nic lepszego niż szukanie nowych motywatorów, celów i podstawowych znaczeń.
Żal, który czujesz po opuszczeniu domu, nigdy całkowicie nie zniknie. Jednak w końcu nauczysz się z tym żyć.
Bezruch poznawczy to mentalna pułapka. To stresujący mechanizm, który sprawia, że ludzie wielokrotnie odtwarzają momenty ze swojej przeszłości. Ściślej mówiąc, przypominają sobie konkretne miejsce, emocjonalnie znaczący scenariusz, którym z reguły jest ich dom. To psychologiczne zjawisko jest niezwykle powszechne wśród osób, które z jakiegokolwiek powodu są zmuszone opuścić swoją ojczyznę.
Chociaż to prawda, że migracje są w naszym świecie powszechne, należy zauważyć, że w ostatnich latach ich liczba nasiliła się. Pomyśl tylko o tych wszystkich młodych ludziach, którzy muszą przeprowadzić się do innych miast i krajów, aby dostać pracę. Albo uchodźcach, którzy przemierzają morza w poszukiwaniu lepszego życia.
Migracja nie jest dla nikogo łatwym doświadczeniem. W wielu przypadkach oznacza to wykorzenienie wszystkiego, co jest znajome, bezpieczne i podnoszące na duchu, aby przenieść się w inne miejsce, inny sposób życia, język i kulturę. Chociaż niebo wszędzie jest takie samo, mózg migranta zachowuje niewidzialną więź z domem, który pozostawił.
Tęsknota za krajem pochodzenia często oznacza, że migranci nigdy nie uważają domu w nowym kraju za swój własny.
Bezruch poznawczy
Bezruch poznawczy to stosunkowo nowa koncepcja. Magazyn Culture & Psychology opublikował w czerwcu 2022 artykuł napisany przez Ezenwę E Olumbę, który przeanalizował własne doświadczenia. Mężczyzna pochodzi z Igboland w Afryce i odczuwał tęsknotę za swoim domem, gdy mieszkał tysiące kilometrów z dala od niego, w Wielkiej Brytanii i Niemczech.
W swoim artykule wspomniał, że jego emocjonalne doświadczenia były identyczne z tymi, które przeżyły tysiące ludzi zmuszonych do migracji. Tak jak na przykład studenci syryjscy, którzy chociaż mieszkali w Turcji, twierdzili, że nadal pozostają mentalnie i duchowo w swoim pierwotnym domu, w Syrii dotkniętej wojną i głodem.
Wielu z tych, którzy z powodu studiów, pracy lub innych powodów zostali zmuszeni do opuszczenia swojego miasta lub kraju pochodzenia, bez wątpienia przechodzi przez ten psychologiczny proces. Bezruch poznawczy to pułapka w umyśle, która nieustannie przenosi ich do miejsc z przeszłości. W efekcie uniemożliwia im pozytywne łączenie się ze światem tu i teraz.
Bezruch poznawczy wykracza poza nostalgię
Nostalgia różni się od bezruchu poznawczego pod jednym względem. Nie blokuje nas, nie więzi ani nie przejmuje całej naszej uwagi. Wielu z nas odczuwa nostalgię, wspominając przeszłe chwile. Spoglądamy wstecz i doświadczamy uczuć, które oscylują między szczęściem a melancholią.
Jednak ci, którzy cierpią z powodu bezruchu poznawczego, powracają do swojej przeszłości szukając pocieszenia i pozostają przywiązani do przeszłych mentalnych obrazów. Ich uwaga i myśli są zakotwiczone w kraju pochodzenia lub w miejscu, które jest dla nich ważne. Tymczasem teraźniejszość zanika. Jest to proces często nieświadomy i automatyczny.
Niektórzy mogą na przykład doświadczyć sytuacji, w której będąc w pracy czują, że ich umysł nagle ucieka do wspomnień. Może to utrudniać funkcjonowanie i zachowanie jakości życia.
Umysły uwięzione we wspomnieniach, które pocieszają i oferują schronienie
Pamięć ludzka nie jest dokładna. Nie jest jak aparat Polaroid, który szybko rejestruje daną chwilę i przechowuje ją w albumie w mózgu. Pamięć jest twórcza. Rekonstruuje dane i wykorzystuje wyobraźnię. Innym zjawiskiem, które pojawia się w bezruchu poznawczym, jest postrzeganie przeszłości jako o wiele lepszej niż była w rzeczywistości.
Często osoba, która doświadcza bezruchu poznawczego, podczas codziennej rutyny w swoim nowym kraju, odkrywa, że jej umysł ucieka i odtwarza epizody z przeszłości. Co więcej, nakłada na nie upiększające filtry, zmieniając pewne wydarzenia, aby wspomnienia były bardziej oczyszczające, piękne i przyjazne. W efekcie umysł tworzy fikcyjną krainę czarów, w której dana osoba pozostaje uwięziona i odłączona od teraźniejszości.
Bezruch poznawczy często uniemożliwia jednostce nawiązanie bardziej pozytywnych relacji i więzi w nowym kraju. Jeśli niektórzy założą, że ich własne miasto lub kraj pochodzenia zawsze będzie lepsze niż miejsce, w którym teraz się znajdują, stracą możliwość przystosowania się i znalezienia wyjątkowych ludzi, z którymi będą mogli się połączyć i pozwolić sobie na szczęście.
Radzenie sobie z umysłem, który jest uwięziony w przeszłości
Kiedy umysł jest osadzony w przeszłości lub w fizycznej przestrzeni, która jest daleko, cierpi i zmniejsza swoją funkcjonalność. W tych warunkach nikt nie może dać z siebie wszystkiego. Wpływa to na pracę, studia, a nawet życie społeczne. Ci, którzy cierpią z powodu braku mobilności poznawczej, będą mieli problemy z integracją i nie będą w stanie stworzyć szczęśliwej przyszłości.
Co więc można zrobić w takiej sytuacji? Oto kilka rad.
Zarządzaj stresem związanym ze zmianą
Kiedy zostawiasz to, co znajome i bezpieczne, często doświadczasz niepokoju, strachu i niepewności. Jest tak, ponieważ Twój umysł szuka schronienia w Twoich wspomnieniach, które są zakotwiczone w przeszłości.
W tej sytuacji musisz zastosować odpowiednie strategie radzenia sobie ze stresem w obliczu każdej codziennej trudności. Mogą to być na przykład problemy z językiem czy szok kulturowy.
Znajdź grupy wsparcia ze swojego miejsca pochodzenia
Zawsze dobrze jest mieć grupę przyjaciół tej samej narodowości, którzy rozumieją, przez co przechodzisz. To sposób pozostania w kontakcie z korzeniami, wzmacniający potrzebę przynależności, którą jako ludzie wszyscy podzielamy. Nigdy nie powinieneś zapomnieć kim jesteś i skąd pochodzisz. Dlatego posiadanie przyjaciół lub rodziny, którzy wspierają Cię na co dzień, jest naprawdę oczyszczające.
Poznaj nowych ludzi i wyznacz sobie cele na przyszłość
Naprawdę dobrym sposobem na integrację jest poznawanie nowych ludzi. Nawiązywanie kontaktów z ludźmi z nowej lokalizacji, w której pracujesz lub studiujesz, oraz wytyczanie mapy swojej przyszłości jest pozytywnym i koniecznym krokiem do podjęcia.
Twój uwięziony umysł musi przenieść swoją uwagę z wnętrza na zewnątrz. Aby to zrobić, nie ma nic lepszego niż szukanie nowych motywatorów, celów i podstawowych znaczeń.
Żal, który czujesz po opuszczeniu domu, nigdy całkowicie nie zniknie. Jednak w końcu nauczysz się z tym żyć.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Olumba EE. The homeless mind in a mobile world: An autoethnographic approach on cognitive immobility in international migration. Culture & Psychology. June 2022. doi:10.1177/1354067X221111456
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.
