Zespół opóźnionej fazy snu u młodzieży

Nawyki związane ze snem różnią się w okresie dojrzewania. W niektórych przypadkach zmiany te są związane z rodzajem zaburzeń cyklu okołodobowego. Jednym z nich jest zespół opóźnionej fazy snu.

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Sergio De Dios González.

Napisany przez Mariana Arias

Ostatnia aktualizacja: 26 maja, 2023

Okres dojrzewania jest etapem przejściowym między dzieciństwem a dorosłością. Charakteryzuje się dużymi zmianami, zarówno w ciele, jak i w sposobie, w jaki młody człowiek odnosi się do świata. Wszystkie te zmiany, czy to fizyczne, seksualne, poznawcze, społeczne czy emocjonalne, mogą powodować niepokój zarówno u jednostki, jak i jej rodziny. Dzisiaj omówimy zespół opóźnionej fazy snu u młodzieży

Wszyscy przechodziliśmy przez trudny etap bycia nastolatkiem, więc to normalne, że martwimy się o nasze dzieci. Na tym etapie życia może pojawić się wiele pytań dotyczących tego, co jest normalne, a co nie. Czy wszystko dobrze z moim dzieckiem? Czy odpowiednio się odżywia? A co ze spaniem? To ostatnie pytanie jest źródłem niepokoju dla wielu rodziców, opiekunów, nauczycieli, a nawet ekspertów w dziedzinie psychologii rozwojowej.

Często zdarza się, że cykle snu zmieniają się w okresie dojrzewania. Jest to spowodowane uwalnianiem melatoniny. Kiedy jednak tego rodzaju zmiany stają się zaburzeniem snu? Jednym z problemów w tej kwestii, które mogą pojawić się w okresie dojrzewania, jest zespół opóźnionej fazy snu (DSPS). Omówimy go poniżej.

Zespół opóźnionej fazy snu (DSPS) u młodzieży

Zespół ten jest stanem, który zwykle dotyka od 7 do 16 procent nastolatków. Występuje w wyniku zmiany rytmu okołodobowego. Obejmuje schemat czuwania i snu, temperaturę, wydajność poznawczą i większość innych rytmów biologicznych. DSPS zwykle objawia się w wieku od 11 do 18 lat.

Według artykułu w czasopiśmie Pediatría Atención Primaria, główną cechą tego zaburzenia jest opóźnienie o ponad dwie godziny momentu rozpoczęcia i zakończenia snu. Chorzy wykazują bezsenność przed snem i mają duże trudności ze wstawaniem rano o wymaganej porze.

Objawy DSPS

W tym zaburzeniu początek i koniec snu są opóźnione w czasie. Powiedzmy, że aby uzyskać wymaganą ilość ośmiu godzin snu, nastoletnia osoba powinna iść spać o dziewiątej i wstać o piątej rano. Bardziej prawdopodobne jest, że zaśnie o północy. Oznacza to, że trudno będzie jej wstać rano..

Innym ważnym objawem jest senność i zmęczenie w ciągu dnia. Młodzi ludzie mogą również źle radzić sobie w szkole i wykazywać zmniejszoną uwagę. Co więcej, w niektórych przypadkach mogą czuć się przygnębieni, rozdrażnieni i smutni.

Przyczyny zespołu opóźnionej fazy snu u młodzieży

Z reguły przyczyna tego zaburzenia jest nieznana. Pojawia się ono z powodu wielu zmiennych towarzyszących temu etapowi rozwoju. W niektórych przypadkach pochodzenie może jednak być genetyczne. Powodem może być rodzinna historia bezsenności, depresji, lęku lub zaburzeń snu. Ten etap rozwoju jest bardziej podatny na transformacje mózgu.

Zakłócenie rytmu okołodobowego (cyklu czuwania/snu) może być kolejnym powodem DSPS. Oznacza to, że pod koniec dnia chorzy czują się bardziej energiczni. Musimy wyjaśnić, że nie dzieje się tak z powodu ich preferencji społecznych lub przeciążenia zajęciami szkolnymi.

Diagnostyka i leczenie DSPS

Ważne jest, aby w sprawie wszelkich obaw dotyczących tego zespołu skonsultować się z lekarzem zajmującym się snem lub pediatrą. Specjalista zapyta o historię rodziny i dokumentację medyczną chorego oraz sporządzi plan snu. Będzie starał się zidentyfikować wzorce w zachowaniu nieletniego dotyczące jego nawyków związanych z odpoczynkiem.

Leczenie polega na stopniowym dostosowywaniu godzin snu. Nazywa się to również higieną snu. Innym zaleceniem jest ekspozycja na światło słoneczne po przebudzeniu i terapia poznawczo-behawioralna. Pod koniec dnia należy również unikać nadmiernej ekspozycji na jasność telewizora, komputera i innych urządzeń elektronicznych.

Konsekwencje DSPS u młodzieży

Często diagnoza DSPS wpływa na wyniki w szkole. Funkcje poznawcze młodej osoby, takie jak uwaga, percepcja i planowanie, ulegają poważnym zmianom, jeśli nie może ona spać przed 8 godzin dziennie. Jeśli chodzi o nastrój, istnieje duże prawdopodobieństwo, że u osoby chorej zaczną rozwijać się objawy depresyjne, takie jak drażliwość, płaczliwość i rozregulowanie emocjonalne.

Ważne jest, aby ocenić procesy snu nastolatków, z którymi jesteśmy blisko. W wielu przypadkach zaburzenia te odpowiadają trudnościom biologicznym, które wymagają nadzoru eksperta.