Zespół niespokojnych nóg to jedno ze znanych zaburzeń neurologicznych. Charakteryzuje się mrowieniem nóg, a czasem również świądem, które prowokują poruszanie nimi w celu zapewnienia sobie ulgi. Zespół niespokojnych nóg nie tylko zakłóca nocny odpoczynek, ale również negatywnie wpływa na stan emocjonalny osoby, która zmaga się z tym neurologicznym zaburzeniem.
Zespół niespokojnych nóg to zaburzenie znane również jako choroba Willisa-Ekboma występuje u części populacji jako coś dziwnego, a jednocześnie tak niewinnego. Jak bowiem można uważać za chorobę zwykłe łaskotanie, które czasem staje się uporczywe? I dlaczego przypadłość tę sklasyfikowano jako zaburzenie neurologiczne?
Zespół niespokojnych nóg jest zaburzeniem neurologicznym, które polega na nieodpartej potrzebie poruszania nogami. Jako, że problem ten w nocy nie ustaje, postrzega się go również jako zaburzenie snu.
Tylko ten, kto na nie cierpi, doskonale rozumie, że zaburzenie to nie ma nic wspólnego z niewinnym czy mało znaczącym. Dla niektórych pacjentów sytuacja jest względnie akceptowalna. Dla innych jednak oznacza poważne problemy ze snem, nie potrafią spokojnie usiedzieć po południu i zrelaksować się. Kiedy taki stan utrzymuje się bez przerwy, prowadzi do fizycznego i psychicznego wyczerpania.
Z tego powodu zespół niespokojnych nóg nie należy do błahych problemów. Tym bardziej powinno nas zastanowić to, że zaburzenie to dotyka jedną na dziesięć osób i stanowi w rzeczywistości chorobę chroniczną, na którą nie wymyślono jeszcze leku, choć można zastosować rozmaite strategie mające na celu przyniesienie ulgi pacjentom.
Czym się objawia zespół niespokojnych nóg?
Zespół niespokojnych nóg nie jest zależny od płci, czynników kulturowych czy wieku. Może wystąpić nawet u małych dzieci, choć przeważnie pojawia się w wieku 40-45 lat. W jaki sposób objawia się to zaburzenie?
- Uczucie nieprzyjemnego mrowienia w kończynach. Choć problem najczęściej dotyczy nóg, zdarzają się również przypadki obejmujące ręce.
- Wielu pacjentów opisuje problem jako “wyładowania elektryczne”, inni czują jakby pod ich skórą chodziły mrówki.
- Dolegliwości nasilają się po południu i w nocy, zwłaszcza wtedy, gdy dana osoba usiłuje odpocząć w fotelu lub w łóżku.
- W celu przyniesienia sobie ulgi chorzy potrząsają nogami.
- Symptomy są jednak zróżnicowane. Czasem są znośne, a w innych chwilach wydają się być po prostu nie do zniesienia. Brak możliwości pełnego wypoczynku w nocy w połączeniu z podenerwowaniem i przygnębieniem dodatkowo wbijają pacjenta w uczucie niepokoju.
Kiedy pojawią się symptomy wskazujące na chorobę, nie wycofują się z czasem. Po prostu zaczynają towarzyszyć pacjentowi, a czasem się nawet wzmagać.
Jakie są przyczyny powstawania choroby?
Jak to bywa w przypadku wielu chorób i zaburzeń, również w przypadku zespołu niespokojnych nóg, przyczyna powstawania zaburzenia nie jest znana. Wiadomo tylko, że po części zależy od naszej genetyki, a mechanizm działania bierze swój początek w ośrodkowym układzie nerwowym. Istnieje też wiele czynników towarzyszących.
- Niepoprawne działanie układu odpowiedzialnego za odpowiednie rozprowadzanie dopaminy w mózgu.
- Anemia połączona z niedoborem żelaza.
- Niewydolność nerek i cukrzyca.
- Przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych lub antyhistaminowych, w których zespół niespokojnych nóg może wystąpić jako efekt uboczny.
- Zaburzenie to może się również pojawić w trzecim trymestrze ciąży.
Jakie strategie przynoszą ulgę pacjentom?
Przede wszystkim warto wspomnieć o potrzebie kontrolowania u specjalisty wszelkich dolegliwości, które stanowią wyżej wymienione symptomy wskazujące na możliwość występowania zaburzenia. Jak wspomnieliśmy na początku, zespół niespokojnych nóg nie stanowi błahego problemu. To, co rozpoczyna się w mało znaczący sposób, ostatecznie może się okazać problemem, który poważnie wpłynie na jakość naszego życia.
Bezsenność, przygnębienie i mentalne rozdrażnienie są silne u osób, które zapadają na tę chorobę. Z tego powodu jak najwcześniej powinna ona zostać rozpoznana. To pozwoli zastosować strategie mające na celu ułatwienie życia pacjenta i jego rodziny.
- Najczęściej stosowaną strategią jest zastosowanie leczenia farmakologicznego polegającego na użyciu leków dopaminowych i przeciwpadaczkowych.
- Dbanie o zachowanie zdrowych nawyków związanych ze snem.
- Masowanie nóg i zażywanie kąpieli zimno-gorących.
- Istnieją również specjalistyczne poduszki wibracyjne, które przynoszą ulgę w tym zaburzeniu.
Podsumowując można powiedzieć, że ostatecznym rozwiązaniem problemu jest leczenie objawowe mające na celu poprawę warunków życia chorego pacjenta. Jeśli problem ten dotyczy również Ciebie, nie wahaj się szukać nowych sposobów niesienia ulgi i próbowania zróżnicowanych terapii.