Zespół lęku napadowego u dzieci: przyczyny i objawy
Zespół lęku napadowego u dzieci jest zaburzeniem lękowym. Mówiąc wprost, lęk to ludzka emocja. Dochodzi do głosu, gdy układ nerwowy reaguje na sytuację lub bodziec, który uważasz za „zagrażający”. Innymi słowy, lęk pojawia się w celu adaptacyjnym, aby pomóc nam przetrwać w niebezpiecznych sytuacjach.
Jednakże lęk staje się problemem, gdy nadmiernie przybiera na sile i staje się zbyt intensywny lub objawia się w sytuacjach, w których nie ma żadnego prawdziwego zagrożenia. W tym momencie traci swoją funkcję adaptacyjną i po prostu powoduje rozmaite problemy i dyskomfort.
Dlatego, aby pomóc Ci zrozumieć zespół lęku napadowego u dzieci, poświęcamy temu zagadnieniu dzisiejszy artykuł.
Problemy lękowe u dzieci
Dzieci i młodzież mogą cierpieć na zaburzenia lękowe, podobnie jak dorośli. Takie rzeczy jak pierwszy dzień w szkole, narodziny rodzeństwa, utrata członka rodziny lub przeprowadzka do nowego miejsca są potencjalnymi wyzwalaczami silnego lęku.
Choć zespół lęku napadowego u dzieci nie różni się zbytnio od lęku napadowego u dorosłych, dzieci zwykle bardzo różnie reagują na jego objawy. Negatywne konsekwencje często dotykają dzieci bardziej niż dorosłych, ponieważ dzieci nie mają w pełni rozwiniętych narzędzi radzenia sobie z lękiem.
Kiedy dzieci są bezbronne, wymienione powyżej ważne wydarzenia w życiu mogą wpływać na ich proces dorastania i dojrzewania. Skutki lęku napadowego można zaobserwować w środowisku społecznym, szkolnym i rodzinnym, co może prowadzić do znacznie poważniejszych problemów.
Niektóre zaburzenia lękowe występują częściej u dzieci niż inne, na przykład zespół lęku uogólnionego. Inne zaburzenia często są związane z konkretnym wiekiem lub z bardzo konkretnymi sprawami, takimi jak rozłąka z rodzicami lub innymi ważnymi postaci w życiu danego dziecka.
Zespół lęku napadowego u dzieci
Zespół lęku napadowego u dzieci występuje wtedy, gdy dziecko ma nawracające ataki paniki. Te ataki mogą trwać od kilku minut do kilku godzin. Wiąże się to z wieloma rodzajami objawów: awersyjne (unikające), somatyczne (fizjologiczne) i poznawcze (psychiczne).
Objawy są zwykle najsilniejsze w ciągu pierwszych dziesięciu minut, a potem stopniowo stają się mniej intensywne.
Oto niektóre z najbardziej charakterystycznych objawów ataków paniki:
- Kołatanie serca, trzepotanie serca lub przyspieszone tętno.
- Potliwość.
- Drżenie.
- Uczucie, że toniesz lub brak Ci tchu.
- Uczucie, że się dusisz.
- Ucisk lub dyskomfort w klatce piersiowej.
- Nudności lub ból brzucha.
- Brak równowagi, zawroty głowy lub omdlenia.
- Utrata poczucia siebie lub poczucie, że przedmioty nie są rzeczywiste.
- Strach przed utratą kontroli lub postradaniem zmysłów.
- Strach przed śmiercią.
- Mrowienie.
- Dreszcze lub uderzenia gorąca.
Zespół lęku napadowego u dzieci najczęściej manifestuje się kołataniem serca, drżeniem, trudnościami w oddychaniu i zawrotami głowy (Last i Strauss, 1989). Zatem objawy poznawcze (lęk przed śmiercią lub utratą kontroli) nie są tak powszechne u dzieci, jak objawy somatyczne i fizjologiczne.
Lęk napadowy występuje również częściej u dziewcząt niż u chłopców. Jest również bardzo rzadki w młodym wieku i szacuje się, że występuje tylko u około 1% nastolatków (Lewinsohn, Hops, Roberts, Seeley i Andrews, 1993). Statystycznie objawia się zwykle nie w dzieciństwie, lecz pod koniec okresu dojrzewania lub pod koniec lat trzydziestych.
Istnieją przypadki, w których lęk napadowy może również prowadzić do agorafobii. Agorafobia to w zasadzie skrajny strach przed sytuacjami, od których trudno uciec lub gdy trudno jest poprosić o pomoc, gdy zauważysz, że się czegoś boisz.
Model lęku napadowego u dzieci
Ley (1987) określił, że niepokój i stres to, poza innymi przyczynami, takimi jak schorzenia, ćwiczenia, kofeina itp., dwie najczęstsze przyczyny hiperwentylacji.
Hiperwentylacja sprawia, że oddychasz znacznie szybciej, niż potrzebuje tego Twoje ciało. Oznacza to również, że Twój organizm nie jest w stanie wytworzyć wystarczającej ilości CO2 na każdy wydech. W ten sposób ciśnienie krwi spada z powodu niskiego poziomu CO2.
Objawy związane z hiperwentylacją (pocenie się, przyspieszenie akcji serca, kołatanie serca, trudności w oddychaniu, skurcze itp.) są dla dzieci czymś przerażającym. W ten sposób włącza się ich mechanizm walki lub ucieczki, a objawy hiperwentylacji i strach tylko się pogłębiają.
Pogarszające się objawy i strach tworzą błędne koło, które może prowadzić do ataku paniki. Ale hiperwentylacja nie jest jedyną rzeczą, która może ją wywołać. Istnieją inne czynniki, takie jak predyspozycje genetyczne i warunkowanie klasyczne, co oznacza, że ataki wynikają z negatywnych skojarzeń.
Jak widać, zespół lęku napadowego u dzieci tak naprawdę nie różni się od lęku napadowego u dorosłych. Największe różnice dotyczą tego, jak dzieci reagują na jego objawy i faktu, że objawy są bardziej fizycznie u dzieci i bardziej psychiczne u dorosłych.