Zaburzenia afektywne dwubiegunowe: wpływ na relacje

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Julia Marquez Arrico.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Przypadkowy sposób, w jaki mówimy o dwubiegunowości a zaburzenia afektywne dwubiegunowe w swojej klinicznej postaci, mają ze sobą niewiele wspólnego. Dzisiaj porozmawiamy trochę o tej chorobie, zwracając szczególną uwagę na to, jak pary muszą się przystosować do tej trudnej sytuacji. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe nie są przecież powodem, dla którego ktokolwiek miałby rezygnować ze związku z ukochaną osobą.

Typowe dwubiegunowe zmiany nastroju powodują problemy w związkach. Niestabilność emocjonalna powoduje, że osoba cierpiąca na tę chorobę rezygnuje z utrzymywania bliskich relacji z innymi ludźmi. Dzieje się tak, ponieważ związek z kimś, kto doświadcza tak drastycznych zmian nastroju, bywa naprawdę skomplikowany.

Tworzenie związku z ukochaną osobą wymaga wzajemnego zrozumienia, wiedzy, elastyczności, a także pewnej stabilności. Kontakt z kimś, kto doświadcza epizodów maniakalnych i depresyjnych, w wielu przypadkach staje się przeszkodą dla utrzymywania związku.

W tym artykule wyjaśnimy, czym są zaburzenia afektywne dwubiegunowe i jak warunkują one krąg społeczny osoby, która na nie cierpi.

Czym się charakteryzuje się choroba afektywna dwubiegunowa

Ludzie błędnie określają zmiany w opiniach, myślach i uczuciach innych ludzi jako objawy dwubiegunowości. Innymi słowy, uważamy, że bycie radosnym jednego dnia i smutnym na następny dzień to „dwubiegunowość”. Jednak rzeczywistość nie jest tak prosta. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe można zdiagnozować dopiero na podstawie szeregu kryteriów diagnostycznych.

Krótko mówiąc, choroba afektywna dwubiegunowa oznacza, że doświadczasz epizodów maniakalnych, gdy przejawiasz zachowania impulsywne, które mogą wiązać się z dużymi wydatkami, odważnymi planami lub radykalnymi zmianami istniejących planów. Musisz także doświadczać epizodów depresyjnych.

Niemniej jednak bycie bardzo szczęśliwym pewnego dnia i bardzo smutnym następnego dnia nie oznacza, że ​​dana osoba ma zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Większość ludzi często wykazuje zmiany nastroju lub osobowości. To niekoniecznie oznacza, że ​​są niezrównoważeni psychicznie.

Wpływ choroby afektywnej dwubiegunowej na relacje

Choroba afektywna dwubiegunowa i związki są skomplikowaną kombinacją. Jednakże, gdy zaburzenie jest kontrolowane, a osoba jest stabilna, może prowadzić całkowicie normalne życie. W tym sensie osoby cierpiące na te zaburzenia mogą zakochać się jak każda inna osoba, chyba że są w fazie maniakalnej, w której są tak euforyczne i pozytywne, że mogą mylić własne uczucia.

To znaczy, na poziomie ogólnym, zakochanie się lub początek związku są takie same u osób chorych na zaburzenia afektywne dwubiegunowe jak u osób zdrowych psychicznie. Należy jednak zachować ostrożność, aby nie zapoczątkować romantycznego związku podczas epizodów maniakalnych.

Co więcej, wyobrażając sobie relację z osobą cierpiącą na te zaburzenia, bez wątpienia na myśl przychodzą niestabilne uczucia. Oznacza to, że relacja z partnerem chorym na zaburzenia afektywne dwubiegunowe na ogół wizualizuje nam się jako chaotyczny i stale zmieniający się związek.

Nic bardziej mylnego. Dzięki lekarstwom psychiatrycznym, terapii i monitorowaniu psychologicznemu osoba z chorobą afektywną dwubiegunową jest w stanie utrzymać stabilne relacje.

Zmiany opinii u osoby chorej na zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Choroba afektywna dwubiegunowa niekoniecznie jest związana ze zmianami opinii. Z tego powodu nie musimy sobie wyobrażać, że nasz partner będzie nieustannie zmieniać swoje koncepcje, postawy, motywacje i cele.

Jednak bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że poziom energii osoby z chorobą afektywną dwubiegunową może znacząco zmienić się z tygodnia na tydzień. W konsekwencji może to wpłynąć na wcześniej ustalone plany lub sprzyjać spontanicznemu robieniu różnych rzeczy, takich jak wyjazd na nieplanowaną wycieczkę.

Pozostawanie w związku z osobą cierpiącą na zaburzenia afektywne dwubiegunowe może wymagać dostosowania się do zmian psychicznych i fizycznych. Jeśli zmiany te zostaną odpowiednio przyjęte, nie będą przeszkodą nie do pokonania.

Jeśli jesteś w związku z osobą cierpiącą na zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Związek z osobą borykającą się z chorobą afektywną dwubiegunową nie musi stwarzać dużych problemów. Niemniej jednak istnieją pewne kwestie warte rozważenia. Przede wszystkim warto dowiedzieć się jak najwięcej o tej chorobie psychicznej.

Obie osoby pozostające ze sobą w związku muszą wiedzieć, jak manifestuje się kryzys i jak sobie z nim radzić. Na przykład partner chorej osoby musi być świadomy znaków poprzedzających epizod maniakalny.

Ponadto poziom codziennego stresu musi być traktowany ze szczególną ostrożnością. Nadmierny stres wyzwala bowiem epizody, w których nastrój chorego człowieka staje się ekstremalny. W związku z tym pary muszą znaleźć równowagę w podziale zadań i obowiązków, aby dotknięta chorobą osoba nie była przeciążona.

Uwagi końcowe

Podsumowując, osoby cierpiące na zaburzenia afektywne dwubiegunowe muszą przestrzegać ścisłej rutyny. Muszą utrzymywać stabilne harmonogramy snu i posiłków i unikać nagłych zmian (Becoña i Lorenzo, 2001). Jeśli dotknięta chorobą osoba poczuje się „dziwnie”, będzie potrzebować zrozumienia i empatii. Pamiętaj, że nie jest ani winna odczuwanego bólu, ani bólu, który może zadawać innym.

Tak więc posiadanie partnera z chorobą afektywną dwubiegunową wymaga przystosowania się do wielu rzeczy. Z drugiej strony, sytuacja może się poprawić dzięki dodatkowym obserwacjom psychiatrycznym i psychologicznym.

Im bardziej partnerzy rozumieją zaburzenie, tym mniej cierpi ich związek. Pamiętaj, że każdego dnia dokonują się postępy w nauce w odniesieniu do zaburzeń psychicznych i że w zasadzie choroba afektywna dwubiegunowa nie musi być przeszkodą dla żadnego związku.