W dniu poświęconym HIV ważne jest, aby uświadomić sobie kluczowy aspekt: obecnie jest wiele osób, które przenoszą wirusa i nie zdają sobie z tego sprawy. Wczesna diagnoza i leczenie lekami przeciwretrowirusowymi gwarantuje lepszą jakość życia.
Światowy Dzień HIV pozwala nam wykonać ćwiczenie, które wykracza poza zwykłą świadomość tej choroby. Co roku 1 grudnia wydarzenie to obchodzone jest w celu wspierania globalnych wysiłków na rzecz zapobiegania nowym infekcjom, a także okazywania szacunku, bliskości i wsparcia tym, którzy żyją z tym wirusem.
Coś, co podkreślają ministerstwa zdrowia, agencje Narodów Zjednoczonych i rządy każdego kraju to potrzeba wzięcia większej odpowiedzialności w tym obszarze. Odpowiedzialność jest podwójna, ponieważ z jednej strony wiemy, że liczba zarażonych nadal jest niepokojąco wysoka. Według danych WHO szacuje się, że prawie 38 milionów ludzi żyje z HIV.
Z drugiej strony, co gorsze, około 8 milionów ludzi jest zarażonych i nadal o tym nie wie. Ponieważ HIV zwykle nie ma objawów. Ponieważ często mówimy sobie, że zdarza się to tylko innym. I ponieważ w jakiś sposób nadal nie podejmujemy odpowiednich środków w kwestiach kontaktów seksualnych.
Dlatego jednym z celów, jakie wyznaczyły instytucje opieki zdrowotnej na całym świecie jest osiągnięcie w 2020 roku «90-90-90». Oznacza to podniesienie wczesnego wykrycia choroby do 90%, zwiększenie leczenia lekami przeciwretrowirusowymi do 90% i że u 90% tych pacjentów wirus zostanie zahamowany.
Czy to osiągniemy? Zostało nam już niewiele czasu, a cel ten wymaga dwóch zasadniczych działań: inwestycji ekonomicznej i naszej świadomości. UNAIDS, wspólny program ONZ w sprawie HIV/AIDS uważa, że niestety nie uda nam się tego osiągnąć.
Światowy Dzień HIV: ważne, abyś nie przestał być czujnym
Dwa lata temu w politycznej deklaracji przyjętej przez państwa członkowskie ONZ znalazło się coś, co powinno zmusić nas do głębokiej refleksji. Deklaracja mówiła, że albo podejmiemy skuteczniejsze środki, albo HIV i AIDS staną się poważnym problemem zdrowia publicznego już w 2030 r.
Mamy do czynienia z wirusem, który jest bardzo powszechny nie tylko w Afryce Subsaharyjskiej. Także w Ameryce Łacińskiej, na Karaibach, w Europie Wschodniej i Azji Środkowej odnotowano znaczny wzrost liczby zakażonych osób w ostatnich latach.
Na przykład dane z ostatniego raportu nadzoru epidemiologicznego wskazują, że Hiszpania jest jednym z krajów Europy Zachodniej, w których liczba zarażeń wzrosła najbardziej. Co więcej, około 18% zarażonych osób nie wie jeszcze, że są nosicielami wirusa HIV, a 48% zdiagnozowano bardzo późno.
Światowy Dzień HIV powinien nas zachęcić do podjęcia bardzo wyraźnego zobowiązania. Po pierwsze, ważne, abyśmy nie przestali być czujnymi. Dla wirus HIV nadal główną drogą transmisji są ryzykowne praktyki seksualne.
Po drugie, musimy promować lepsze polityki publiczne w celu zapobiegania i wykrywania choroby w pierwszej fazie. Trzecim aspektem jest niewątpliwie okazywanie szacunku i wsparcia osobom zarażonym.
Poznajmy zatem znać te podstawowe aspekty związane z wirusem HIV.
HIV i AIDS to nie to samo
HIV jest wirusem, który powoduje AIDS. Nazwa ta oznacza human immunodeficiency virus, czyli wirus niedoboru odporności. Określa rodzaj retrowirusa o bardzo specyficznym mechanizmie działania: atakuje nasz układ odpornościowy. Powoduje, że dana osoba może cierpieć na wszelkiego rodzaju infekcje, zwiększając ryzyko rozwoju śmiertelnych nowotworów.
HIV i AIDS nie są tym samym. AIDS powstaje, gdy pojawia się zespół nabytego niedoboru odporności. To znaczy pacjent ma bardzo małą liczbę komórek CD4 lub komórek T, które chronią nas przed infekcjami. Najbardziej niebezpieczną rzeczą jest przejście do tej fazy. Ponadto, jeśli dana osoba ma HIV i nie jest leczona w ciągu około 10 lat rozwinie się u niej AIDS.
Jak możemy zarazić się wirusem HIV?
Ten typ retrowirusa ma trzy bardzo specyficzne drogi transmisji. Są to:
- Transmisja pozajelitowa. Jest to rodzaj transmisji, która powstaje w wyniku kontaktu z krwią lub innymi tkankami. W tym przypadku mamy do czynienia z sytuacjami, takimi jak transfuzja zainfekowanej krwi, dzielenie się igłami, przypadkowe ukłucie podczas obchodzenia się z narzędziami medycznymi itp.
- Transmisja seksualna. Jest to najczęstsza przyczyna przenoszenia wirusa HIV. Powstaje w wyniku praktyk seksualnych bez zabezpieczenia, w których jesteśmy narażeni na kontakt z nasieniem lub wydzieliną z pochwy zarażonej osoby.
- Transmisja wertykalna. W tym przypadku infekcja przechodzi od zarażonej matki na dziecko, zarówno podczas samej ciąży, porodu, a nawet podczas karmienia piersią.
Z drugiej strony ważne jest, aby podkreślić, w jaki sposób HIV NIE jest przenoszony:
- Przez pocałunki.
- Używanie tych samych szklanek lub przyborów kuchennych.
- Poprzez uściski lub pieszczoty.
- Korzystanie z transportu publicznego.
- Poprzez pot lub łzy.
- Poprzez ukąszenie owada.
- Głaskanie zwierząt.
Jak wygląda leczenie wirusa HIV?
Obecnie nie ma leczenia, które całkowicie wyleczyłoby tę chorobę. Jednak osoba może mieć normalną długość życia dzięki lekom przeciwretrowirusowym. Ten rodzaj leczenia obejmuje codzienne przyjmowanie różnych leków, które mają następujące cele:
- Zmniejszenie stężenia HIV w organizmie.
- Zapobieganie, by HIV przekształciło się w AIDS.
- Zmniejszenie ryzyka przeniesienia choroby.
- Ochrona układu odpornościowego.
Znaczenie wykonywania regularnych badań
Podczas dnia HIV ważne jest, abyśmy nie tylko przestrzegali odpowiednich środków ochronnych. Test na HIV jest niezbędny. Powinien być częścią naszej rutynowej opieki medycznej. Ponadto instytucje medyczne zalecają, aby osoby w wieku od 13 do 64 lat zrobiły test przynajmniej raz. Tym bardziej, jeśli znalazły się w sytuacja ryzyka.
Po prostu porozmawiaj z Twoim lekarzem i wykonaj proste badanie krwi. Wyniki można poznać już w ciągu pół godziny. Dlatego nie zaniedbujmy czegoś tak ważnego. Wczesne wykrycie gwarantuje nam lepszą jakość życia. A także pozwoli nam uniknąć zarażania innych ludzi, jeśli jesteśmy nosicielami.