Idąc przez życie, podejmujesz wiele decyzji, z których niektóre są bardziej udane niż inne. Po drodze popełniasz błędy, zawodzisz i ranisz zarówno siebie, jak i innych. Jednak każde doświadczenie jest częścią życia, a popełnianie błędów jest nieuniknione. W rzeczywistości zarówno sukces, jak i porażka uczą cię i czynią cię tym, kim jesteś. Dlatego, aby iść do przodu, czasami trzeba sobie wybaczyć.
Kiedy wyolbrzymiasz swoje błędy i nie włączasz ich jako części swojej historii, poczucie winy może cię sparaliżować. Zaczynasz myśleć, że wszystko mogło być inaczej i żałujesz pewnych działań, których nie można już zmienić. Przynosi to jednak tylko ból i gorycz. Nadszedł czas, aby współczuć sobie z przeszłości i wybaczyć sobie.
Dlaczego nie możesz sobie wybaczyć?
Znajomość przyczyn swojej niezdolności do wybaczenia sobie pomoże ci przezwyciężyć problem. Wśród najczęstszych przyczyn znajdują się następujące czynniki:
- Jak poważny jest twój błąd. Chcemy tutaj podkreślić słowo postrzegać, ponieważ często wyolbrzymiasz swoje błędy w taki sposób, że zakładasz, że są niewybaczalne. Nie należy jednak robić takich założeń.
- Karzące ego. Jeśli masz trudności z wybaczeniem sobie, prawdopodobnie jesteś dla siebie bardzo surowy. W związku najmniejszy błąd daje ci pretekst, aby się ukarać.
- Wpływ osoby z zewnątrz. Twoja niezdolność do wybaczenia sobie może być podsycana przez ciągłe wspomnienia z twojego otoczenia. Na przykład, gdy ukochana osoba nieustannie obwinia cię za popełniony błąd.
Powyższe przyczyny mogą wystąpić jednocześnie i poważnie zaszkodzić samoocenie. Dlatego musisz zwracać uwagę na te znaki i okazywać sobie więcej współczucia. Pamiętaj, że każdy popełnia błędy i to jest w porządku.
Jak sobie wybaczyć
Jeśli chcesz nauczyć się wybaczać sobie, musisz trochę nad sobą popracować. Oto kilka porad.
1. Dałeś z siebie wszystko
Często analizujesz swoje przeszłe decyzje przez pryzmat osoby, którą jesteś dzisiaj. Rzeczywiście, wiedząc to, co wiesz dzisiaj, twoje przeszłe działania mogą wydawać się szalone i niewłaściwe. Więc obwiniasz się za to, że nie wybrałeś lepiej swoich słów czy zachowań.
Zapominasz jednak, że wtedy nie miałeś takiej wiedzy, jak teraz. Tobie też pewnie brakowało dojrzałości i doświadczenia, a zrobiłeś wszystko, co w tamtym czasie mogłeś. Dałeś z siebie wszystko, biorąc pod uwagę swój wczesny poziom świadomości. Co się stało, to si nie odstanie. Nie mogłeś zachować się inaczej, bo nie wiedziałeś jak.
Nielogiczne jest karanie siebie bez uwzględnienia kontekstu. Jeśli dzisiaj myślisz inaczej, bądź wdzięczny, że byłeś w stanie uczyć się i okazywać współczucie swojemu dawnemu ja. Może twoje priorytety były wtedy inne, twoje obawy były bardziej naglące, a twoje zasoby bardziej ograniczone. Zrobiłeś jednak najlepszą i jedyną rzecz, jaką mogłeś.
2. Przebaczenie jest wyzwalające
Czasami trudno ci sobie wybaczyć, ponieważ czujesz, że oznacza to usprawiedliwienie złego zachowania. Trzymasz się urazy, myśląc, że jest to rodzaj pokuty wobec tego, kogo skrzywdziłeś. Jednak jedyną osobą, która zostaje zraniona, jest ta, która odmawia przebaczenia. Chowanie urazy jest jak zażycie trucizny i oczekiwanie, że druga osoba umrze.
To samo dzieje się, gdy sobie nie wybaczasz. Nie jesteś w stanie tego zrobić, ponieważ być może konsekwencje były bolesne i nieprzyjemne. Nie możesz jednak cofnąć czasu i zmienić tego, co się stało. Co więcej, dalsze robienie sobie wyrzutów tylko napełnia twoją duszę goryczą i uniemożliwia ci kontynuowanie swojej ścieżki.
Poczucie winy bez podejmowania działania jest najbardziej bezużytecznym uczuciem, jakie istnieje. Nie uwalnia ani winnego, ani poszkodowanego. Zawsze lepiej jest działać i zrekompensować wyrządzone szkody. Powinieneś poprosić o przebaczenie i zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby zrekompensować swojej ofierze. Jeśli chodzi o samego siebie, procedura jest podobna. Poproś siebie o przebaczenie za negatywność, którą wniosłeś do swojego życia swoimi złymi decyzjami i spróbuj to nadrobić.
Na przykład, jeśli nadal obwiniasz się za to, że pozwoliłeś komuś okazywać ci brak szacunku, przeproś siebie za to, że nie wiedziałeś, jak lepiej się bronić. Zaoferuj sobie całą miłość do siebie, której nie mogłeś sobie wtedy okazać. Uwolnij się i idź dalej.
3. Dopóki się uczysz, nie ponosisz porażek
Na koniec spróbuj zmodyfikować obraz popełnionego błędu. Błąd to nie twój wróg. To nie jest negatywny element, który należy wyeliminować z życia. Błądzenie nie czyni cię złym człowiekiem. Nie zasługujesz na dożywotnią karę.
Porażka jest częścią procesu uczenia się. Uczy poznawania siebie i doskonalenia siebie. Nawet najgorszy błąd w twoim życiu przyniósł ci cenną lekcję, której nie miałbyś, gdybyś go nie popełnił. Dlatego zawsze staraj się czerpać mądrość ze swoich błędów. Dopóki się uczysz, nie ponosisz porażek.
4. Zawsze analizuj to, co robisz
To może wydawać się oczywistą radą, ale kiedy przychodzi czas na zmierzenie się z własnymi niepowodzeniami, często tracisz perspektywę. Dlatego, zanim się ukarzesz, przeanalizuj dokładnie swoje motywy, impulsy, myśli i emocje. Tylko wtedy będziesz w stanie dostrzec sieć procesów psychologicznych, które doprowadziły cię do popełnienia błędu.
5. Połącz się ze swoimi emocjami
Kiedy już odkryjesz, co czułeś, kiedy popełniłeś błąd, poświęć dodatkową chwilę, aby połączyć się z tymi emocjami. Wybaczenie sobie oznacza przeżycie ich na nowo, zintegrowanie ich ze swoim jestestwem i zaakceptowanie ich. Tylko wtedy będziesz w stanie prawidłowo zarządzać emocjami w podobnych przypadkach w przyszłości.
6. Medytuj i wizualizuj przebaczenie
Możliwe, że obecnie nie ma rozwiązań dla błędów, które popełniłeś. Jeśli tak jest, twoje poczucie winy może ciągnąć się latami. Przydatną techniką jest stosowanie technik medytacji i wizualizacji. Pomagają ci zagłębić się w obrazy, które ranią cię emocjonalnie, i możesz wizualizować sytuacje, w których twój ból zostaje złagodzony.
7. Skorzystaj z pomocy specjalisty
Wiele osób codziennie cierpi z powodu swoich przeszłych działań. W takiej sytuacji najlepiej udać się do psychologa. To dlatego, że jeśli wpadniesz w pętlę poczucia winy, jest wysoce prawdopodobne, że utkniesz w cyklicznych myślach, które nie prowadzą do żadnego rozwiązania.
Psycholog nauczy Cię różnych technik wybaczania sobie. Mogą to być na przykład listy z przeprosinami, kierowana medytacja lub zmiany w zachowaniu niezbędne do naprawy szkód.
Wybaczenie sobie oznacza pozwolenie sobie na pójście dalej
Krótko mówiąc, przestań obwiniać się za swoją przeszłość. Daj sobie szansę. Zasługujesz na pełne i wolne życie, masz prawo do potknięć i wstawania, podejmowania błędnych decyzji i uczenia się na ich podstawie. Ostatecznie nie definiują cię błędy, ale stosunek, jaki do nich przyjmujesz. Dlatego musisz zrozumieć siebie, wybaczyć sobie i wyciągnąć lekcję. Przede wszystkim musisz iść dalej bez tego ciężaru.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Wiesenthal, S., Cargas, H. J., & Fetterman, B. V. (1998). Los límites del perdón: dilemas éticos y racionales de una decisión. Paidós.
- Odriozola, E. E., de Corral Gargallo, P., & Andrés, P. J. A. (2001). Estrategias de afrontamiento ante los sentimientos de culpa. Análisis y modificación de conducta, 27(116), 905-929.
- Allemand, M., Amberg, I., Zimprich, D. & Fincham, F.D. (2007). The Role of Trait Forgiveness and Relationship Satisfaction. Journal of Social and Clinical Psychology, Vol. 26, No. 2, 2007, pp. 199 – 217.
- Enright, Robert D.; Fitzgibbons, Richard P. (2015). Forgiveness therapy: An empirical guide for resolving anger and restoring hope.
- Finkel, E.J., Rusbult, C. E., Kumashiro, M., & Hannon, P. E. (2002). Dealing with betrayal in close relationships: Does commitment promote forgiveness? Journal of Personality and Social Psychology 82(6): pp. 956 – 974
- Hall, J., & Fincham, F. D. (2005). Self-Forgiveness: the Stepchild of Forgiveness Research. Journal of Social and Clinical Psychology, Vol. 24, No. 5, 2005, pp. 621 – 637.