Samotność ma wiele twarzy. W niektórych przypadkach samotność pozwala nam na lepsze poznanie siebie, tak byśmy mogli prawdziwie wsłuchać się w swój wewnętrzny głos. Dzięki niej możemy nauczyć się jak być bardziej szczęśliwym. Ludzie którzy potrafią radzić sobie z samotnością wiedzą też jak dbać o swoją samoocenę.
Istnieje jednak jeden rodzaj samotności, który jest zarówno niebezpieczny, jak i destruktywny. Jest to sytuacja, w której poświęcamy swój czas, życie, swoje chwile dla ludzi, którzy – choć są dla nas ważni – są puści.
Oczywiście nadal pozostają oni ważnymi ludźmi w naszym życiu. To właśnie nich wybraliśmy jako towarzyszy naszego czasu. To z nimi wiążą nas silne emocje i uczucia. Przychodzi jednak chwila, w której zdajemy sobie sprawę, że przynoszą nam jedynie rozczarowanie i ból.
Tego rodzaju osoby możemy spotkać w swoich kręgach znajomych, a nawet pośród członków naszej rodziny.
Samotność emocjonalna pośród pustych ludzi
Alexandre Dumas często mówił, że jego ojciec stale narzekał na pustych ludzi. Definiował ich w ten sposób: “Im więcej pustych ludzi wokół, tym więcej robią hałasu.”
Nawet na podstawie tej symbolicznej frazy możemy powiedzieć, że tacy ludzie często dają o sobie znać. Nie przechodzą przez nasze życie niepostrzeżenie, nie pozostawiają nas również bez zmian.
Co charakteryzuje ten rodzaj osobowości?
1. Brak emocjonalnej wzajemności.
Nie jesteśmy tutaj po to, aby zastanawiać się nad kwestią istnienia duszy. Jednak jest to jeden z podstawowych punktów, o jakim dyskutuje się omawiając pustych ludzi. Nie potrafią zrozumieć i okazywać empatii innym. Nie posiadają zdolności wczucia się w wyjątkowe położenie innej osoby.
Interesują się wyłącznie dbaniem o ich własne potrzeby. Często realizują ten cel nie zastanawiając się nad tym, w jaki sposób ich działania mogą wpłynąć na innych.
Puści ludzie nie są dobrymi słuchaczami. W rezultacie nie potrafią też otworzyć się dla innych. Jeśli kiedyś jednak im się to uda, to raczej zrobią to dla swoich ukrytych celów.
2. Chcą się wyciszyć i związać z kimś bardziej emocjonalnym.
Puści ludzie często określają siebie w bardzo prosty sposób: poprzez brak radości w swoim życiu.
Puści ludzie jedynie pociągają za sznurki i kontrolują innych, aby wypełniać swoją bezdenną pustkę. Manipulując emocjami innych starają się zatuszować swoje braki. Nie okazują hojności, altruizmu ani szczęścia w życiu.
Często wahają się w lewo i w prawo między dwoma ekstremalnymi stanami. Wszystko albo nic. Nie pozwól, abyś stał się wodą która ich napędza, ani iskrą która każdego dnia rozpala ich szczęście. Na koniec to i tak ty będziesz tym, który zostanie poszkodowany.
Jak możemy stawić czoła życiu z pustymi ludźmi?
Dystansowanie się i odgraniczanie od takiej osoby może być pierwszą nasuwającą się na to pytanie odpowiedzią. Mówimy tutaj o emocjach oraz ogólnie, o relacjach jakie tworzymy z ludźmi, którzy nie są dla nas istotni. O ludziach, którzy sprawiają, że w naszym życiu zaczyna gościć samotność.
Zawsze musimy być wobec siebie szczerzy. Po poświęceniu czasu i wysiłku, musimy zdecydować, czy zakończenie relacji będzie najlepszą z możliwych decyzji.
Codzienne życie, wewnętrzna równowaga i nasza spójność są podstawowymi wartościami, które musimy sobie uświadamiać i chronić w każdym momencie.
Nie popełniaj tego błędu i nie zachowuj się tak jak oni. Zawsze okazuj szczerą uczciwość i konfrontuj słowa z czynami jasno określając to jakim jesteś człowiekiem oraz jak siebie definiujesz.
Jeśli dziś zdasz sobie sprawę, że twoja druga połówka jest pustą osobą to powiedz jej to co czujesz. Jasno określ co jesteś, a czego nie jesteś w stanie zaakceptować.
Nie jesteś wydmuszką. Masz swoje emocje i emocjonalne potrzeby, które wymagają uznania i odwzajemnienia. Jeśli nie zrobisz nic, to nic się nie zmieni. Zastanów się nad tym, jaki powinien być twój kolejny krok.
Nie istnieje gorsza samotność, niż ta powodowana przez nijakie, bezkształtne uczucie. Nie oferuje ono nic więcej oprócz pustego świata.